შოთა ყავლაშვილი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
შოთა ყავლაშვილი
პირადი ინფორმაცია
დაბ. თარიღი 28 იანვარი, 1926(1926-01-28)
დაბ. ადგილი თბილისი, საქართველოს სსრ, სსრკ
გარდ. თარიღი 1995 ან დეკემბერი, 1995 (69 წლის)
გარდ. ადგილი თბილისი
დასაფლავებულია დიდუბის პანთეონი
ნამუშევრები და მიღწევები
საქმიანობა არქიტექტორი და პრეზერვაციონისტი
მოქალაქეობა  სსრკ
 საქართველო
ალმა-მატერი საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი
ჯილდოები სსრკ-ის სახელმწიფო პრემია, საქართველოს სსრ-ის დამსახურებული არქიტექტორი და რუსთაველის პრემია

შოთა ყავლაშვილი (დ. 28 იანვარი, 1926, თბილისი — გ. დეკემბერი, 1995) — ქართველი არქიტექტორი. საქართველოს სსრ-ის დამსახურებული არქიტექტორი (1972), რუსთაველისა (1981) და სსრკ-ის სახელმწიფო პრემიების ლაურეატი (1987), თბილისის საპატიო მოქალაქე (1985), აღმოსავლეთის ქვეყნების არქიტექტურის საერთაშორისო აკადემიის აკადემიკოსი, სკკპ-ის წევრი. ყველაზე მეტად ცნობილია საბჭოთა კავშირის დროის თბილისური ნამუშევრებით.

მოღვაწეობა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1948 დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტი არქიტექტორის სპეციალობით. 1957-1970 წლებში აქვე ეწეოდა პედაგოგიურ საქმიანობას.

ყავლაშვილი საბჭოთა დროის ერთ-ერთი გამორჩეული ქართველი არქიტექტორია. მისი ცნობილი ნამუშევრებია „ლაგუნა ვერას“ საცურაო კომპლექსი და ახლანდელი „ცენტრალური საერთაშორისო ავტოსადგური“.

ყავლაშვილი მსახურობდა თბილისის მთავარ არქიტექტორად 1970-1974 და 1980-1990 წლებში. ამ პერიოდში ხელმძღვანელობდა ძველი თბილისის დაცვას და საქართველოში პირველი ისტორიული უბრანული უბნის შექმნას 1975 წელს. 1994 წელს დაინიშნა ფოთის ვიცე-მერად და მთავარ არქიტექტორად[1]. მის საპატივცემულოდ ძველი თბილისის ერთ ქუჩას მისი სახელი დაერქვა, 1999 წელს კი ბარათაშვილის ქუჩაზე[2] დაიდგა მისი ძეგლი მოქანდაკე თენგიზ კიკაშვილის ავტორობით[3].

დაკრძალულია თბილისში მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.

ცნობილი ნამუშევრები[4][რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • საბავშვო ბაღი ბარნოვის ქუჩაზე (1953)
  • გრიბოედოვის სკვერის საცხოვრებლები და ქორწინების სახლი (1965)
  • ბარათაშვილის ხიდი (1965)
  • ლენინური კომკავშირის სახელობის საცურაო აუზი სანაპიროზე, დღევანდელი ლაგუნა ვერა (1979; არქიტექტორ გ. აბულაძესთან და რ კიკნაძესთან ერთად, მხატვარი კ. იგნატოვი)
  • რამიშვილის ქუჩის საცხოვრებელი (1970-1974)
  • ცენტრალური ავტოსადგური, ორთაჭალა (1973)
  • შინაგან საქმეთა სამინისტროს სამმართველოები (1970-იანები)
  • ბარათაშვილის კედლის რესტავრაციის პროექტი (1979)
  • ძველი თბილისის უბნების რესტავრაცია:
    • ბარათაშვილის ქუჩა (1979; მიიღო რუსთაველის პრემია)
    • კიბალჩიჩის ქუჩის მიმდებარე ტერიტორიები (1980)
    • შავთელის ქუჩის მიმდებარე ტერიტორიები (1982)
  • თბილისის არქეოლოგიის მუზეუმი (1988-დაუსრულებელი)
  • სასტუმრო „შერატონ მეტეხ პალასი“ (1989-1991)

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. Janberidze, Giorgi (2018). Grandmasters of Georgian Architecture: Shota Kavlashvili. Tbilisi: Georgian Union of Architects. p. 9.
  2. "About Sights – Statues in Tbilisi". Georgia About. 2013-11-19. Retrieved 2019-05-07.
  3. Gogoladze-Wolf, Tea (2018). Tbilisi Sculpture Guide. Tbilisi: unknown publisher.
  4. Wheeler, Angela (2019). Architectural Guide: Tbilisi. Berlin: DOM Publishers.