სანდრა მილო
| სანდრა მილო | |
|---|---|
.png) | |
| დაბადების სახელი | სალვატრიჩე ელენა გრეკო |
| დაბადების თარიღი |
11 მარტი, 1933 ტუნისი |
| გარდაცვალების თარიღი |
29 იანვარი, 2024 (90 წლის) რომი |
| საქმიანობა | მსახიობი |
სანდრა მილო (იტალ. Sandra Milo; ნამდვილი სახელი სალვატრიჩე ელენა გრეკო; დ. 11 მარტი, 1933, ტუნისი - გ. 29 იანვარი, 2024, რომი) - იტალიელი კინომსახიობი და ტელეწამყვანი. მონაწილეობდა ისეთ ცნობილ ფილმებში, როგორიცაა: „გენერალი დელა როვერი“, „ადუა და მისი კომპანიონები“, „მოჩვენებები რომში“, „ჯულიეტა და სულები“ და, უპირველეს ყოვლისა, ოსკაროსან ფილმში „რვანახევარი“. იგი ფედერიკო ფელინის მუზა იყო.
ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
დაიბადა ტუნისში სიცილიელი მამისა და ტოსკანელი დედის ოჯახში, მან ბავშვობა გაატარა მონსუმანო ტერმეში, სადაც სწავლობდა საბავშვო ბაღში მონაზვნებთან, ვიკოპისანოში (შუა საუკუნეების სოფელი პიზადან არც თუ ისე შორს) დაწყებით სკოლაში სწავლობდა. [1] მოზარდობისას ის ოჯახთან ერთად გადავიდა საცხოვრებლად ვიარეჯოში. 1948 წელს, 15 წლის ასაკში, ცოლად გაჰყვა მარკიზ ცეზარე როდიგიეროს, რომლისგანაც ორსულად იყო, მაგრამ ნაადრევი მშობიარობის გამო ბავშვი დაბადებისთანავე გარდაიცვალა. ისინი დაშორდნენ მხოლოდ 21 დღიანი ქორწინების შემდეგ. [2] მილოს დებიუტი შედგა ალბერტო სორდისთან ერთად ანტონიო პიეტრანჯელის ფილმში „ბერბიჭა“ (1955). ბავშვობაში ცნობადი თავისი მღელვარე და თვალწარმტაცი ფორმებითა და გულუბრყვილო ხმით, იგი იტალიური კინოს გამორჩეულ მსახიობ ქალთა შორის იყო და მონაწილეობა მიიღო მრავალ ფილმში.
პირველი მნიშვნელოვანი როლი 1959 წელს მიიღო ბერძენი პროდიუსერის მორის ერგასის წყალობით, რომელიც შემდეგ მასზე დაქორწინდა. ეს იყო რეჟისორ რობერტო როსელინის „გენერალი დელა როვერე“, რომელშიც მან მეძავის როლი შეასრულა და ითამაშა ვიტორიო დე სიკასთან ერთად. მოგვიანებით მსგავსი როლი 1960 წელს შეასრულა ანტონიო პიეტრანჯელის ფილმში „ადუა და მისი კომპანიონები“. ასევე ითამაშა რეჟისორ კლოდ სოტეს ფილმში „Classe tous risques“, სადაც მთავარ როლებს ლინო ვენტურა და ჟან-პოლ ბელმონდო ასრულებდნენ. აქედან დაიწყო საავტორო ფილმების ინტენსიური და პერსპექტიული სეზონი. 1961 წელს ის იყო მთავარი გმირი ედუარდო დე ფილიპოსთან, ვიტორიო გასმანთან და მარჩელო მასტროიანთან ერთად ფილმში „მოჩვენებები რომში“, რეჟისორი ანტონიო პიეტრანჯელი.
თუმცა, იმავე წელს, მისი კარიერა მოულოდნელად დასრულდა ვენეციის კინოფესტივალზე „ვანინა ვანინის“ წარდგენის შემდეგ, რომელიც დაფუძნებულია სტენდალის ამავე სახელწოდების მოთხრობაზე და დადგმული რობერტო როსელინის მიერ. ფილმს და განსაკუთრებით მილოს თამაშს, მკაცრი კრიტიკა მოჰყვა.[3] 1962 წელს იგი დაბრუნდა კინოში სერჯო კორბუჩის „უმოკლესი დღით“, სადაც ითამაშა ტოტოსთან, ედუარდო და პეპინო დე ფილიპოსთან, ჟან-პოლ ბელმონდოსთან, უგო ტონიაცისთან, ალდო ფაბრიზისთან და სხვებთან ერთად.
გადამწყვეტი იყო შეხვედრა ფედერიკო ფელინისთან, რომელმაც ხელი შეუწყო მის მხატვრულ მომწიფებას და ვისთანაც სანდრა მილომ ფარული ურთიერთობა დაიწყო, რომელიც 17 წელი გაგრძელდა. ოსტატის ორ შედევრში - „რვანახევარი“ (1963) და „ჯულიეტა და სულები“ (1965), სანდრამ ითამაშა საბედისწერო, ირონიული და ფატალური ქალის როლები, რომელიც გარდა იმისა, რომ რეჟისორის ეროტიულ წარმოსახვას განასახიერებდა, ხშირად უპირისპირდებოდა ცოლებს, უფრო მოკრძალებული გარეგნობისა და ბურჟუაზიული მენტალიტეტის მქონე ქალებს. ორივე ფილმისთვის მან მოიპოვა იტალიური ყოველწლიური კინოპრემია „ვერცხლის ლენტი“, როგორც საუკეთესო მეორეხარისხოვანი მსახიობი ქალის როლის შემსრულებელმა.
ფელინისთან მნიშვნელოვანი გამოცდილების შემდეგ, მან სხვადასხვა ხასიათის როლები ითამაშა: რეჟისორი ლუიჯი ძამპას ფილმში „Frenesia dell'estate“ (1963), კიდევ ერთხელ ანტონიო პიეტრანჯელისთან ფილმში „ვიზიტი“ (1963), ფრანსუა პერიეს გვერდით, სადაც მისი ყველაზე რთული გარდასახვა მოხდა და მიაღწია წარმატებას. პასკუალე ფესტა კამპანილეს და მასიმო ფრანციოსას ფილმში „Le voci bianca“ (1964), პაოლო ფერარის მონაწილეობით, და დინო რიზის ფილმში L'ombrane (1965), სადაც მან ინტენსივობით და ირონიით ითამაშა ინჟინერ ენრიკო მარლეტის (ენრიკო მარია სალერნო) ბრწყინვალე ცოლი. 1964 წელს მან ითამაშა ფერნანდელთან და ჟან-პიერ კასელთან ერთად, შესაბამისად, ჟან ბოიერის ფილმებში „Ho una moglie pazza, pazza, pazza" და ფილიპ დე ბროკას „...მაშინ მე ცოლად გამოგყვები“ (...poi ti sposerò). მოგვიანებით მან მონაწილეობა მიიღო სხვა ნაკლებად მნიშვნელოვან ფილმებში, მათ შორის როგორ ვისწავლე ქალების სიყვარული (1966, ლუჩიანო სალსი), კურდღლის გიჟური ღამე (1967, ალფრედო ანჯელი), სადაც ის კიდევ ერთხელ შეხვდა ენრიკო მარია სალერნოს, სიყვარულისთვის. ჯადოქრობით... (1967, დუჩიო ტესარი) და მოგკლავ!... (1968, ოსვალდო ცივირანი), ჯორჯ ჰილტონთან ერთად, რის შემდეგაც მსახიობი ჩამოშორდა კინოს დაახლოებით ათი წლის განმავლობაში.
ურთიერთობა, რომელიც თერთმეტი წელი გაგრძელდა კინოპროდიუსერ მორის ერგასთან (რომლისგანაც დაიბადა დებორა, ტელეჟურნალისტი) და შემდგომ ოტავიო დე ლოლისთან კავშირმა (ჩიროს და შემდეგ აზურას დაბადებით), დაჩრდილა ინტენსიური კინემატოგრაფიული აქტივობა, რომელიც მილომ მოულოდნელად შეწყვიტა 1968 წელს ოჯახის სასარგებლოდ.
დიდი ხნის შესვენების შემდეგ, 1979 წელს კინოში დაბრუნდა რამდენიმე ჟანრის კომედიაში, როგორიცაა Riavanti... მარტი! (ლუჩიანო სალსე) და ტესორომიოს (ჯულიო პარადისი), რასაც მოჰყვება გროგი (1982, ფრანჩესკო ლაუდადიო) და ცენერენტოლა '80 (1984, რობერტო მალენოტი). ამასობაში მისი ახალი სატელევიზიო კარიერა ყალიბდებოდა.
სატელევიზიო გამოცდილება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2000-იანი წლები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2001 წლის სანრემოს ფესტივალზე ის იყო კომენტატორი La vita in diretta-ზე. 2002 წელს მან ითამაშა ჯამპიერო ინგრასიასთან და ანა მაზამაუროსთან ერთად Canale 5-ის დრამაში, სახელწოდებით "მაგრამ კარისკაცი არასდროს არის?" 2003 წელს კინოში დაბრუნდა პუპი ავატის ფილმით Il Cuore Elsew. 2005 წელს მან მონაწილეობა მიიღო რეალითი შოუში Back to the Present და მეორე ადგილი დაიკავა.
2006 წლიდან მილო ატარებდა გასტროლებს იტალიურ თეატრებში კომედიით „8 ქალი და მისტერია“, რომელიც დაფუძნებულია 2002 წლის ამავე სახელწოდების ფრანგულ ფილმზე. 2007 წელს იგი იყო ბარბარა დ'ურსოსა და მაურიციო მიშელთან ერთად თეატრალური კომედიის Illetto ovale მთავარი გმირი, რეჟისორი ჯინო ლანდი.
სანდრა მილო იყო რეალითი შოუს The Island of the Famous 7-ის კონკურსანტებს შორის, რომელიც მაუწყებლობდა 2010 წლის 24 თებერვლიდან და მიაღწია ნახევარფინალამდე. ამავე პერიოდში კინოთეატრებში გამოვიდა გაბრიელ სალვატორესის კომედია „ბედნიერი ოჯახი“, რომლის მთავარ გმირებს შორის მილოც გამოჩნდა.
2021 წლის 11 მაისს, მას მიენიჭა დავით დი დონატელოს პრემია. 2022 წელს ის Docu-reality Quelle Brave Girls-ის მთავარი გმირია მარა მაიონჩისთან და ორიეტა ბერტისთან ერთად. 2023 წლის 21 დეკემბერს ის კომედიური სერიალის, Gigolò per caso, მე-6 ეპიზოდის გმირთა შორის გამოჩნდა (რეჟისორი ეროს პუგლიელი).
გარდაცვალება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სანდრა მილო გარდაიცვალა 2024 წლის 29 იანვარს, რომში, საკუთარ სახლში, 90 წლის ასაკში, ფილტვის სიმსივნის გამო. [4] [5] [6] სამგლოვიარო ცერემონია მეორე დღეს მოეწყო, ხოლო დაკრძალვა გაიმართა 31 იანვრის დილით სანტა მარია-ინ-მონტესანტოში, პიაცა დელ პოპოლოში, რომში. იგი დაკრძალეს კამპო ვერანოს სასაფლაოზე . [7] [8] [9]
ფილმოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
_Sandra_Milo.png)
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ Intervista a Sandra Milo del 31 agosto 2019, in occasione della sua visita a Vicopisano (al min. 4:50)
- ↑ In Versilia amori e tormenti Milo: Tentarono di stuprarmi - Regione - il Tirreno
- ↑ Giornale di Vicenza, Canina Canini divenne la Sandrocchia[მკვდარი ბმული]
- ↑ Addio a Sandra Milo, musa di Federico Fellini. L'attrice si è spenta a 90 anni, nella sua casa.
- ↑ Addio a Sandra Milo, nessuna solare come lei.
- ↑ Ciro De Lollis, il figlio di Sandra Milo: "Aveva un tumore ai polmoni con metastasi al cervello".
- ↑ Sandra Milo, feretro arrivato alla camera ardente in Campidoglio: presenti i tre figli.
- ↑ Sandra Milo, la camera ardente in Campidoglio. Il figlio: "Le ho stretto la mano fino all'ultimo". Domani i funerali.
- ↑ Funerali Sandra Milo, l'ultimo saluto alla Chiesa degli Artisti.