სამი სამეფო

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
(გადამისამართდა გვერდიდან სანგო)
სამმეფობის პერიოდი ჩინეთში
ჩინეთის ისტორია
ჩინეთის ისტორია
ჩინეთის ისტორია
ძველი
3 მონარქი და 5 იმპერატორი
სიას დინასტია ძვ. წ. 2100–1600
შანგის დინასტია ძვ. წ.1600–1046
ჭოუს დინასტია ძვ. წ.1045–256
 დასავლეთი ჭოუ
 აღმოსავლეთი ჭოუ
   გაზაფხულისა და შემოდგომის პერიოდი
   მებრძოლი სამეფოების პერიოდი

(ცი, ცინი, ჩუ, ვეი, ხანი, ჯაო, იანი, იუე, სუნი, შუ, ბა)

იმპერიები
ცინი ძვ. წ. 221 –206
ხანის დინასტია ძვ. წ. 206 – ახ. წ. 220
  დასავლეთი ხანი
  სინის დინასტია
  აღმოსავლეთი ხანი
სამმეფობა 220–280
  ვეი, შუ და
ძინის დინასტია 265–420
  დასავლეთი ძინი 16 სამეფო
304–439
  აღმოსავლეთი ძინი
სამხრეთისა და ჩრდილოეთის
დინასტიები

420–589
სუის დინასტია 581–618
ტანის დინასტია 618–907
  (მეორე ჭოუ 690–705)
5 დინასტია და
10 სამეფო

907–960
ლიაო
907–1125
სუნის დინასტია
960–1279
  ჩრდილოეთი სუნი დ. სია
  სამხრეთი სუნი ძინი
იუანის დინასტია 1271–1368
მინის დინასტია 1368–1644
ცინის დინასტია 1644–1911
თანამედროვე ერა
ჩინეთის რესპუბლიკა 1912–1949
ჩინეთის სახალხო
რესპუბლიკა

1949–დღემდე
ჩინეთის რესპ.
(ტაივანი)

1949–დღემდე

სამი სამეფო, ასევე სანგო, სამმეფობა — პერიოდი ჩინეთის ისტორიაში (220-265 ან 220-280 წწ.), სახელი ეწოდა იმ სამეფოთა რიცხვის მიხედვით, რომლებიც წარმოიშვნენ ხანის იმპერიის დაცემის (220 წ.) შემდეგ. ამ პერიოდისათვის დამახასიათებელი იყო პოლიტიკური დაქუცმაცებულობა და განუწყვეტელი ბრძოლები სამ სამეფოს – ვეის, უსა და შუს – შორის. შუს სამეფო თავისი არსებობის პირველ ნახევარში წარმატებით ომობდა. შემდგომში იგი შინაბრძოლების შედეგად ძლიერ დასუსტდა და 263 წელს შეუერთდა ვეის სამეფოს. 265 წელს ვეის სამეფოში ძალაუფლება ხელთ იგდო მხედართუფროსმა სიმა იანმა, რომელმაც იმავე წელს დააარსა დასავლეთი ძინის (265-316 წწ.) დინასტია და 280 წელს დაასრულა უს სამეფოს დაპყრობა.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]