ლამია აჯი ბაშარი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ლამია აჯი ბაშარი (ქურთ.: لمياء حجي بشار; დ. 1998, სინჯარი, ერაყი) — ეზიდი ადამიანის უფლებათა დამცველი. 2016 წელს დაჯილდოვდა სახაროვის პრემიით.[1]

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

აჯი ბაშარი არის ერაყის სოფელ კოჭოდან, სინჯარიდან. 2014 წლის აგვისტოში ნადია მურადისთან ერთად, ის გაიტაცა ისლამური სახელმწიფოს მებრძოლებმა მათივე სოფლიდან და აიძულებდნენ სექსუალურ მონობას.[2][3] მას ასევე აიძულეს თვითმკვლელობა.[2]

მისი ოჯახის დახმარებით, რომლებმაც ადგილობრივ კონტრაბანდისტებს ფული გადაუხადეს, ის გაიქცა ტყვეობიდან 2016 წლის აპრილში, თუმცა დაშავდა ქვეითსაწინააღმდეგო ნაღმიან ტერიტორიაზე გადასვლის დროს. შემდეგ, სამედიცინო დახმარება გერმანიაში მიიღო.[3]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ Sakharov prize: Yazidi women win EU freedom prize. BBC News (27 October 2016). ციტირების თარიღი: 27 October 2016.
  2. ↑ 2.0 2.1 Kamali Dehghan, Saeed; Graham-Harrison, Emma. (27 October 2016) Yazidi women who escaped from Isis win EU human rights prize. The Guardian. ციტირების თარიღი: 27 October 2016.
  3. ↑ 3.0 3.1 Nadia Murad and Lamiya Aji Bashar winners of 2016 Sakharov Prize. European Parliament (27 October 2016). ციტირების თარიღი: 27 October 2016.
ხ • გ • რ

ნელსონ მანდელა – ანატოლი მარჩენკო (1988) · ალექსანდრე დუბჩეკი (1989) · აუნ სან სუ ჩი (1990) · ადემ დემაჩი (1991) · მაისის მოედნის მშობლები (1992) · Oslobođenje (1993) · ტასლიმა ნასრინი (1994) · ლეილა ზანა (1995) · უეი ჯინშენგი (1996) · სალიმა გეზალი (1997) · იბრაჰიმ რუგოვა (1998) · შანანა გუჟმაუ (1999) · ¡Basta Ya! (2000) · ნურით პელედ-ელჰანანი – ისათ ღაზავი – ზაქარიას კანვენჰო (2001) · ოსვალდო პაია (2002) · კოფი ანანი – გაერო (2003) · ბელარუსის ჟურნალისტთა ასოციაცია (2004) · ქალები თეთრებში – რეპორტიორები საზღვრების გარეშე – ჰაუვა იბრაჰიმი (2005) · ალექსანდრე მილინკევიჩი (2006) · სალიჰ მაჰმუდ ოსმანი (2007) · ჰუ ცზია (2008) · მემორიალი (2009) · გილერმო ფარინიასი (2010) · ასმაა მაჰფუზი – აჰმედ ალ-სენუსი – რაზან ზაიტუნეჰი – ალი ფერზატი – მოჰამედ ბუაზიზი (2011) · ნასრინ სოტუდე – ჯაფარ პანაჰი (2012) · მალალა იუსაფზაი (2013) · დენი მუკვეგე (2014) · რაიფ ბადავი (2015) · ნადია მურადი – ლამია აჯი ბაშარი (2016) · ვენესუელის დემოკრატიული ოპოზიცია (2017) · ოლეგ სენცოვი (2018) · ილჰამ ტოჰტი (2019) · ბელარუსის დემოკრატიული ოპოზიცია (2020) · ალექსეი ნავალნი (2021) · უკრაინა (2022) · მაჰსა ამინი და მოძრაობა ქალი, სიცოცხლე, თავისუფლება (2023)

მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ლამია_აჯი_ბაშარი&oldid=3966284“-დან