ბარონების ჯვაროსნული ლაშქრობა, ასევე ცნობილია, როგორც 1239 წლის ჯვაროსნული ლაშქრობა — სამხედრო კონფლიქტი ახლო აღმოსავლეთში. მიმდინარეობდა 1239-1241 წლებში, ქრისტიანულ და მუსლიმ ქვეყნებს შორის. ტერიტორიული თვალსაზრისით, ეს იყო ყველაზე წარმატებული ჯვაროსნული ლაშქრობა პირველის შემდეგ. რომის პაპმა გრიგოლ IX-მ 1234-1241 წლებში მოუწოდა ქრისტიანებს, რათა „შეესრულებინა უდიდესი ქრისტიანული საქმე“.[1] ეს ლაშქრობა შედგებოდა ორი ცალკეული არმიისგან: ერთი კონსტანტინოპოლში, ხოლო მეორე წმინდა მიწაზე. პაპმა მოუწოდა საფრანგეთს, ინგლისსა და უნგრეთს წარმატების სხვადასხვა ხარისხით.[1] მიუხედავად იმისა, რომ ჯვაროსნებს არ მოუპოვებიათ მნიშვნელოვანი სამხედრო გამარჯვება, მათ ფრიდრიხ II-ზე (იხ. მეექვსე ჯვაროსნული ლაშქრობა) დიდი ტერიტორიები დაათმობინეს მუსლიმებს. ჯვაროსნებმა გამოიყენეს შიდა დინასტიური დაპირისპირება აიუბიდების დინასტიაში. რამდენიმე წელში ბარონებმა იერუსალიმის სამეფო 1187 წლის შემდეგ უდიდეს საზღვრებში აღადგინეს.
Balard, Michel (1989). "La croisade de Thibaud IV de Champagne (1239–1240)". In Yvonne Bellenger; Danielle Quéruel. Les Champenois et la croisade. Paris: Aux amateurs de livres. pp. 85–95.
Burgtorf, Jochen (2011). "Gaza, Battle of (1239)". In Alexander Mikaberidze. Conflict and Conquest in the Islamic World: A Historical Encyclopedia, Volume 1. Santa Barbara: ABC-CLIO. pp. 331–32.
