ყირიმის სახანო: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
COA
ხაზი 6: ხაზი 6:
|დროშა =
|დროშა =
|დროშის აღწერა =
|დროშის აღწერა =
|გერბი =Gerae-tamga.svg
|გერბი =COA Crimean Khanate.svg
|გერბის აღწერა =
|გერბის აღწერა =
|რუკა =Crimean Khanate 1600.gif
|რუკა =Crimean Khanate 1600.gif

05:59, 15 მარტი 2020-ის ვერსია

ყირიმის სახანო
قريم يورتى
Qırım Yurtu

ოსმალეთის იმპერიის ვასალი (1478–1774)
 

 

1441 — 1783  

გერბი
დედაქალაქი ჩუფუტ-კალე (1441-1490-იანები)
სალაჩიკი (1490-იანები-1532)
ბახჩისარაი (1532-1783)
ენა ყირიმული თათრული
ოსმალური
რელიგია ისლამი
ფართობი 52 200 კმ²
მმართველობის ფორმა მემკვიდრეობითი მონარქია
დინასტია გირეი
ხანი
 - 1449-1466 ჰაჯი I გირეი (პირველი)
 - 1777–1783 შაჰინ-გირეი(ბოლო)
დღეს მისი ტერიტორიაზე მდებარეობს უკრაინის დროშა უკრაინა,
მოლდოვის დროშა მოლდოვა,
რუსეთის დროშა რუსეთი

ყირიმის სახანო (ყირიმ. Qırım Hanlığı; რუს. Крымское ханство; უკრ. Кримське ханство; თურქ. Kırım Hanlığı) — ყირიმის თათართა სახელმწიფო 1441-1783 წლებში. ეს იყო ყველაზე ხანგრძლივი თურქული სახანო, რომელიც ოქროს ურდოს შემდეგ არსებობდა. მის სათავეში იდგნენ გირეის დინასტიის წარმომადგენლები. დინასტიის ფუძემდებელი, ჰაჯი I გირეი, ჩინგიზ-ყაენის უფროსი ვაჟის, ჯუჩის პირდაპირი შთამომავალი იყო. სახანოს ეჭირა ტერიტორიები დუნაისა და დნეპრს შორის. მოიცავდა ასევე თანამედროვე კრასნოდარის მხარის უდიდეს ნაწილსა და ბესარაბიას. ქვეყნის ძირითადი რელიგია იყო სუნიტური ისლამი, მაგრამ სხვა სარწმუნოებები არ იდევნებოდა. 1478 წლიდან ყირიმის სახანო ოფიციალურად გახდა ოსმალეთის ვასალი და ასე რჩებოდა ქუჩუქ-კაინარჯის ზავის დადებამდე (1774 წ.). 1783 წელს რუსეთმა მისი ანექსია მოახდინა.

ლიტერატურა