ლეუარსან კასლანძია
ლეუარსან შარდინის ძე კასლანძია (დ. 25 მაისი, 1912, სოფ. კუტოლი, ახლანდ. ოჩამჩირის მუნიციპალიტეტი — გ. 30 აგვისტო, 1996) — აფხაზი მსახიობი. საქართველოს სსრ სახალხო არტისტი (1954), აფხაზეთის ასსრ სახალხო არტისტი.
ბიოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ლეუარსან კასლანძია 1929–33 წლებში სწავლობდა სოხუმის თეატრალურ სტუდიაში. 1931 წლიდან სოხუმის თეატრის აფხაზური დასის მსახიობია. მის მიერ შესრულებული როლებიდან აღსანიშნავია: ოტელო (უილიამ შექსპირის „ოტელო“), დაური (დიმიტრი გულიას „გმირის კლდე“), გიორგი (ვიქტორ გაბესკირიას „სამი მეგობარი“), ჯემალი (ილო მოსაშვილის „ჩაძირული ქვები“), თარაში (გიორგი გაბუნიას „მზის ამოსვლის წინ“), მაცი (სამსონ ჭანბას „კერაზი“), მოხუცი (მ. კოვეს „კეხხაჯარათი“), კომისარი და კონტრადმირალი (ალექსანდრე კორნეიჩუკის „ესკადრის დაღუპვა“), განდეგილი რაში (სამსონ ჭანბას „ახმაჯირი“), ბაროვსკი (ბორის ლავრენიოვის „ვინც ზღვაშია“), კაკუტა (პოლიკარპე კაკაბაძის „ყვარყვარე თუთაბერი“), უჩა (ვასო პატარაიას „უჩა უჩარდია“), შაბატი (ბაგრატ შინქუბას „კლდის სიმღერა“), მეფე (ევგენი შვარცის „შიშველი მეფე“), მუროვი (ალექსანდრე ოსტროვსკის „უდანაშაულო დამნაშავენი“), არდაშელი (ა. ლასურიას „სპეტაკი სიყვარული“), რაული (გიორგი მდივანის „კეთილი ნების ადამიანები“), რეჯებ ბეი (ნაზიმ ჰიქმეთის „ახირებული“), იაკობი (ქ. აგუმას „დიდი მიწა“) და სხვა.
კასლანძიას შემოქმედება გამოირჩეოდა ფართო დიაპაზონით. ის ერთნაირი სიძლიერით ქმნიდა დრამატულ, სახასიათო და კომედიურ სახეებს. მისი სცენური გმირები სხვადასხვა ეროვნების, მსოფლშეგრძნებისა და სრულიად განსხვავებული ხასიათის ადამიანები იყვნენ, გამოირჩეოდნენ სულიერი სიძლიერით, ჰუმანურობით, სამართლიანობისათვის ბრძოლის სულისკვეთებით და მიზნისაკენ დაუოკებელი ლტოლვით.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- არგუნი ა., ლეუარსან კასლანძია, თბ., 1970.