ადოლფ ფონ ჰარნაკი
ადოლფ ფონ ჰარნაკი | |
---|---|
გერმ. Adolf von Harnack | |
დაბ. თარიღი | 7 მაისი, 1851[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] |
დაბ. ადგილი | ტარტუ[10] |
გარდ. თარიღი | 10 ივნისი, 1930[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] (79 წლის) |
გარდ. ადგილი | ჰაიდელბერგი[10] |
დასაფლავებულია | წმინდა მათეს ძველი სასაფლაო[11] |
მოქალაქეობა | გერმანია[12] |
საქმიანობა | თეოლოგი[8] , ბიბლიოთეკარი[8] , საეკლესიო ისტორიკოსი, უნივერსიტეტის პროფესორი, მწერალი[13] და historian of religion |
მუშაობის ადგილი | ლაიფციგის უნივერსიტეტი, მარბურგის უნივერსიტეტი, გისენის უნივერსიტეტი, ფრიდრიხ ვილჰელმის უნივერსიტეტი და ჰუმბოლდტის უნივერსიტეტი |
ალმა-მატერი | დერპტის უნივერსიტეტი და ლაიფციგის უნივერსიტეტი |
განთქმული მოსწავლეები | ოსკარ შმიდელი |
სამეცნიერო ხარისხი | დოქტორის ხარისხი[10] |
მეუღლე | Amalie von Harnack |
მამა | თეოდოზიუს ჰარნაკი[14] |
დედა | Marie Harnack |
შვილ(ებ)ი | ერნსტ ფონ ჰარნაკი |
ჯილდოები | ორდენი ხელოვნებისა და მეცნიერების სფეროებში შეტანილი წვლილისათვის, ჰარნაკის მედალი, ბავარიის მაქსიმიალიანის ორდენი სამეცნიერო და სახელოვნებო მიღწევებისათვის და Adlerschild des Deutschen Reiches |
ადოლფ ფონ ჰარნაკი (გერმ. Adolf von Harnack; დ. 7 მაისი, 1851, ქ. დერპტი, ახლანდელი ქ. ტარტუ ― გ. 10 ივნისი, 1930, ჰაიდელბერგი) — გერმანელი თეოლოგი. იყო პრუსიის მეცნიერებათა აკადემიის წევრი, ბერლინის უნივერსიტეტის რექტორი (1901 წლიდან). ავტორია მრავალი თეოლიგიური გამოკვლევისა („დოგმების ისტორია“ სამ ტომად (1885-1890), „ძველი ქრისტიანული ლიტერატურის ისტორია ევსებიოსმდე“ სამ ტომად (1893-1904), „ქრისტიანობის არსი“ (1900), „მონაზვნობა, მისი იდეალები და ისტორია“ (მე-6 გამოცემა, 1903).
1900-იან წლებში ჰარნაკთან პეტერბურგის უნივერსიტეტიდან მიავლინეს ივანე ჯავახიშვილი, რომელმაც გერმანულ ენაზე გამოაქვეყნა „ევსტათი მცხეთელის მარტვილობა“ ჰარნაკის კომენტარებითურთ (1901). 1903 წელს ნ. მარის შრომის ― „სინის მთაზე მუშაობის წინასწარი ანგარიში“ ― გაცნობამ გააღრმავა ჰარნაკის ინტერესი საქართველოსადმი. მან მოუწოდა გერმანელ მეცნიერებს შეესწავლათ საქართველოს ისტორია და კულტურა, რამაც დიდი გამოძახილი იქონია დასავლეთ ევროპაში.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ლოლაშვილი ი., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 604.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 2.0 2.1 Pauck W. Encyclopædia Britannica
- ↑ 3.0 3.1 SNAC — 2010.
- ↑ 4.0 4.1 Marburger Professorenkatalog — 2016.
- ↑ 5.0 5.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
- ↑ 6.0 6.1 Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ 7.0 7.1 AlKindi
- ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 BeWeB
- ↑ 9.0 9.1 Annuaire prosopographique : la France savante / B. Delmas — 2009.
- ↑ 10.0 10.1 10.2 Deutsche Nationalbibliothek Record #118546058 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
- ↑ http://www.stadtentwicklung.berlin.de/umwelt/stadtgruen/friedhoefe_begraebnisstaetten/de/ehrengrabstaetten/index.shtml
- ↑ LIBRIS — National Library of Sweden, 2012.
- ↑ Library of the World's Best Literature / C. D. Warner — 1897.
- ↑ различные авторы Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский, К. К. Арсеньев, Ф. Ф. Петрушевский — СПб: Брокгауз — Ефрон, 1907.