ფრანც ბრენტანო

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ფრანც ბრენტანო
გერმ. Franz Brentano
დაბ. თარიღი 16 იანვარი, 1838(1838-01-16)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9]
დაბ. ადგილი ბოპარდი, პრუსიის სამეფო, პრუსიის სამეფო
გარდ. თარიღი 17 მარტი, 1917(1917-03-17)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] (79 წლის)
გარდ. ადგილი ციურიხი[10]
დასაფლავებულია Altstadtfriedhof Aschaffenburg
მოქალაქეობა  პრუსიის სამეფო[11]
საქმიანობა ფილოსოფოსი[9] , ფსიქოლოგი[9] და უნივერსიტეტის პროფესორი
მუშაობის ადგილი ვენის უნივერსიტეტი და ვიურცბურგის უნივერსიტეტი
ალმა-მატერი ლუდვიგ მაქსიმილიანის მიუნხენის უნივერსიტეტი, ვიურცბურგის უნივერსიტეტი, ტიუბინგენის უნივერსიტეტი, ჰუმბოლდტის უნივერსიტეტი და მიუნსტერის უნივერსიტეტი
განთქმული მოსწავლეები Kazimierz Twardowski, Alois Riegl, ედმუნდ ჰუსერლი[12] , Alexius Meinong, ზიგმუნდ ფროიდი[12] , Christian von Ehrenfels[12] , Carl Stumpf[12] და ტომაშ გარიგ მასარიკი
მეუღლე Ida Brentano და Emilie Brentano
მამა Christian Brentano
დედა Emilie Brentano
ნათესავ(ებ)ი Adolf Lieben და Richard Lieben

ფრანც კლემენს ჰონორატუს ჰერმან იოზეფ ბრენტანო (გერმ. Franz Brentano; დ. 16 იანვარი, 1838 – 17 მარტი, 1917) — გერმანელი ფილოსოფოსი, ფსიქოლოგი და კათოლიკე ყოფილი მღვდელი (1873 წელს ანაფორა გაიხადა მას შემდეგ რაც რომის პაპმა პაპის უცოდველობის დოგმა მიიღო).

ბრენტანოს წარმოდგენილი ჰქონდაფსიქოლოგიური მეცნიერების აგების თავისებური ხედვა, რომელიც არსებითად განსხვავდებოდა ვ. მ. ვუნდტის პროგრამისაგან. ბრენტანოს მიაჩნდა, რომ შინაგანი სამყარო შედგება ფსიქიკური პროცესებისაგან, ანუ აქტებისაგან. აქტის ძირითადი ნიშანი არის ინტენციურობა, რაც ნიშნავს აქტის მიმართულობას რაიმე ობიექტზე. მოვლენები სხვადასხვაგვარი ფსიქიკური აქტების ინტენციის საგნები ხდებიან: იდეაციის აქტებისა (აღქმა, წარმოდგენა), განსჯისა (აზროვნება) ანდა გრძნობის აქტებისა. მისი გამოჩენილი სტუდენტები იყვნენ: ედმუნდ ჰუსერლი, ზიგმუნდ ფროიდი, ტომაშ გარიგ მასარიკი, ქრისტიან ერენფელსი და სხვ.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ 1.0 1.1 Bibliothèque nationale de France BnF authorities: პლატფორმა ღია მონაცემები — 2011.
  2. ↑ 2.0 2.1 Encyclopædia Britannica
  3. ↑ 3.0 3.1 SNAC — 2010.
  4. ↑ 4.0 4.1 Babelio — 2007.
  5. ↑ 5.0 5.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
  6. ↑ 6.0 6.1 Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  7. ↑ 7.0 7.1 Internet Philosophy Ontology project
  8. ↑ 8.0 8.1 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 გვრ. — ISBN 978-953-6036-31-8
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 The Fine Art Archive — 2003.
  10. ↑ Брентано Франц // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  11. ↑ LIBRIS — 2012.
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 12.3 პრეხტი რ. დ. Sei du selbst: Eine Geschichte der Philosophie III — 2019. — ტ. 3.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ფრანც_ბრენტანო&oldid=4604188“-დან