სუბოტიცა
| ქალაქი | |||||
|---|---|---|---|---|---|
|
სუბოტიცა Суботица / Subotica Szabadka | |||||
 ქალაქის მერია | |||||
| |||||
| ქვეყანა |
 სერბეთი | ||||
| ავტონომიური მხარე | ვოევოდინა | ||||
| ოკრუგი | ჩრდილო ბაჩი | ||||
| კოორდინატები | 46°05′54″ ჩ. გ. 19°40′12″ ა. გ. / 46.09833° ჩ. გ. 19.67000° ა. გ. | ||||
| ქალაქის მერი | Stevan Bakić | ||||
| პირველი ხსენება | 1391 | ||||
| ფართობი | 1008 კმ² | ||||
| ცენტრის სიმაღლე | 109 მ | ||||
| მოსახლეობა | 97 910 კაცი (2011) | ||||
| სიმჭიდროვე | 2 182,6 კაცი/კმ² | ||||
| აგლომერაცია | 141 554 | ||||
| სასაათო სარტყელი | UTC+1, ზაფხულში UTC+2 | ||||
| სატელეფონო კოდი | +381 24 | ||||
| საფოსტო ინდექსი | 24000 | ||||
| საავტომობილო კოდი | SU | ||||
| ოფიციალური საიტი | subotica.rs | ||||
.svg)  | |||||
სუბოტიცა (სერბ. Суботица / Subotica [sǔbɔtit͡sa]) ასევე საბადკა (უნგრ. Szabadka) — ქალაქი სერბეთში, ვოევოდინას ავტონომიურ რეგიონში, ჩრდილო-ბაჩის რაიონის ადმინისტრაციული ცენტრი. მნიშნველობით და მოსახლეობის რაოდენობით რეგიონის მეორე ქალაქი ნოვი-სადის შემდეგ.
სუბოტიცაში 100 000-ამდე ადამიანი ცხოვრობს და მულტიეთნიკურია, ძირითად მოსახლეობას წარმოადგენენ უნგრელები (36%), სერბები (27%), ხორვატები (10%), ბუნევცები (10%) და ბოშები (2.5%). ქალაქი წარმოადგენს ვოევოდინაში და სრულიად სერბეთში უნგრელების, ბუნევცების და ხორვატების ყველაზე მსხვილ დასახლებას და ამ ეროვნული უმცირესობების კულტურულ ცემტრს.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
შეგიძლიათ იხილოთ მედიაფაილები თემაზე „სუბოტიცა“ ვიკისაწყობში.
Subotica, ტურისტული მეგზური ვიკივოიაჟზე- The official website of Subotica დაარქივებული 2009-03-12 საიტზე Wayback Machine.
- JP Subotica Trans დაარქივებული 2009-09-18 საიტზე Wayback Machine. - Public Transport Official Site
- History of Subotica დაარქივებული 2016-01-07 საიტზე Wayback Machine.
- Panoramic pictures from Subotica დაარქივებული 2012-08-30 საიტზე Wayback Machine.
- Subotica International Festival of Children's Theatres
- (ინგლისური) Ferdinand, S. and F. Komlosi. 2017. The Use of Hungarian and Serbian in the City of Szabadka/Subotica: An Empirical Study, Hungarian Cultural Studies, Volume 10. Accessed 08 September 2017.
