შინაარსზე გადასვლა

მიკ ჯაგერი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
(გადამისამართდა გვერდიდან მიკ ჯეგერი)
მიკ ჯაგერი

ბიოგრაფია
ნამდვილი სახელი მაიკლ ფილიპ ჯაგერი
დაბ. თარიღი 26 ივლისი, 1943 (1943-07-26) (81 წლის)
დაბ. ადგილი დარტფორდი[1] [2]
ჟანრ(ებ)ი როკ-ენ-როლი, ბლუზი, ბლუზ როკი, ფსიქოდელიური როკი
საქმიანობა ვოკალისტი-სიმღერების ავტორი, მუსიკოსი, მუსიკალური და კინო პროდიუსერი, მსახიობი
ინსტრუმენტ(ებ)ი ვოკალი, ჰარმონიკა, პერკუსია, გიტარა, ბას გიტარა, კლავიშებიანი საკრავები
აქტიური 1961–დღემდე
ლეიბლ(ებ)ი Virgin, Rolling Stones, ABKCO, Universal
საიტი MickJagger.com
მიკ ჯაგერი ვიკისაწყობში

სერ მაიკლ ფილიპ „მიკ“ ჯაგერი (ინგლ. Michael Philip „Mick“ Jagger; დ. 26 ივლისი, 1943) — ინგლისელი მუსიკოსი, სიმღერების ავტორი, მომღერალი, მსახიობი და პროდიუსერი, უფრო მეტად ცნობილი, როგორც „როლინგ სტოუნზის“ წამყვანი ვოკალისტი. ჯგუფის სიმღერების უმეტესობა ჯაგერმა და კით რიჩარდსმა შექმნეს, რომელთა შემოქმედებითი პარტნიორობა ერთ-ერთ ყველაზე წარმატებულად ითვლება როკ-მუსიკის ისტორიაში. მისი კარიერა ექვს ათწლეულზე მეტ ხანს ითვლის. საყოველთაოდ აღიარებულია, როგორც ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარული და გავლენიანი ფრონტმენი როკ-მუსიკის ისტორიაში. მისი გამორჩეული ხმა და ენერგიული ცოცხალი შესრულება, რიჩარდსის გიტარის სტილთან ერთად, „როლინგ სტოუნზის“ საფირმო ნიშანი იყო ჯგუფის კარიერის განმავლობაში. როკ-ენ-როლის დიდების დარბაზის წევრი 1998 წლიდან, დიდი ბრიტანეთის მუსიკის დიდების დარბაზის წევრი 2004 წლიდან.

ბიოგრაფია და შემოქმედება

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მიკ ჯაგერი დაიბადა 1943 წლის 26 ივლისს დარტფორდში, კენტი, ინგლისი. ბავშვობიდანვე გამოირჩეოდა მუსიკალური ნიჭით და საეკლესიო გუნდში მღეროდა. 1950 წელს შეხვდა კით რიჩარდსს, რომელთანაც საერთო ინტერესი ჰქონდათ რიტმ-ენდ-ბლუზის მიმართ. მათი მეგობრობა დროებით შეწყდა, მაგრამ 1960 წელს კვლავ განახლდა, რაც საფუძვლად დაედო „როლინგ სტოუნზის“ ჩამოყალიბებას 1962 წელს.[3][4]

ჯაგერის ენერგიული ვოკალი და სცენური ქარიზმა „როლინგების“ წარმატების მთავარი ფაქტორები გახდა. ჯგუფმა გამოუშვა ისეთი ჰიტები, როგორიცაა „(I Can't Get No) Satisfaction“, „Paint It Black“ და „Jumpin' Jack Flash“, რომლებიც როკ-მუსიკის კლასიკად იქცა.[3][4]

1970-იან წლებში ჯგუფმა გამოუშვა ალბომები Sticky Fingers (1971) და Exile on Main St. (1972), რომლებიც დღემდე ითვლება როკ-მუსიკის შედევრებად. ჯაგერის ვოკალური მრავალფეროვნება და ლირიკული სიღრმე განსაკუთრებით გამოიკვეთა ამ ნამუშევრებში.[3][4]

მიუხედავად იმისა, რომ ჯაგერი ძირითადად „როლინგებთან“ ასოცირდება, მას ასევე აქვს წარმატებული სოლო კარიერა. მან გამოუშვა ოთხი სოლო ალბომი: She's the Boss (1985), Primitive Cool (1987), Wandering Spirit (1993) და Goddess in the Doorway (2001). ეს ნამუშევრები აჩვენებს მის მუსიკალურ მრავალფეროვნებას და ექსპერიმენტულ მიდგომებს.[3][4]

მიკ ჯაგერი არა მხოლოდ მუსიკალური, არამედ კულტურული ფენომენია. მისი სცენური იმიჯი, ენერგიული შესრულება და უნიკალური ვოკალი მას ერთ-ერთ ყველაზე გავლენიან ვოკალისტად აქცევს როკ-მუსიკის ისტორიაში. მისი წვლილი „როლინგების“ წარმატებაში და როკ-მუსიკის განვითარებაში შეუფასებელია.[3][4]

მიკ ჯაგერი, „როლინგ სტოუნზის“ უცვლელი ვოკალისტი და თანადამფუძნებელი, არის არა მხოლოდ როკ-მუსიკის ეპოქის სახე, არამედ არტისტი, რომელმაც ჟანრს თავისი ნიჭი, ენერგია და შემოქმედებითი ხედვა შესძინა. ჯაგერის კარიერა, რომელიც უკვე ექვს ათწლეულს ითვლის, არის მაგალითი იმისა, თუ როგორ შეიძლება მუსიკალური ხელოვნება განუწყვეტლივ განვითარდეს და ეპოქალურ საზღვრებს გასცდეს.[5][6]

მიკ ჯაგერის ხმა „როლინგების“ ჟღერადობის ცენტრალური კომპონენტია. მისი ვოკალი გამოირჩევა დინამიკით, ემოციური სიღრმით და ექსპრესიულობით, რაც მას შეუდარებელ არტისტად აქცევს. ჯაგერის ხმის სიმკვეთრე და უნარი, ერთდროულად გამოავლინოს სიხარული, ბრაზი და მწუხარება, ქმნის როკ-მუსიკის სრულყოფილ ინტერპრეტაციას.[5]

კრიტიკოსები ხშირად აღნიშნავენ ჯაგერის უნარს, გადმოსცეს ემოციური შინაარსის ინტენსივობა, სიღრმე და მრავალფეროვნება ისეთ სიმღერებში, როგორიცაა „Angie“ და „Wild Horses“, სადაც მისი ხმის მგრძნობელობა და სიმარტივე განსაკუთრებულად გამოიკვეთება, ან „Sympathy for the Devil“, სადაც მისი ვოკალური ნარატივი და სარკაზმი როკის შესრულების მწვერვალს აღწევს.[5][6]

ჯაგერის ტექსტები ხშირად არის სარკე სოციალური, პოლიტიკური და პიროვნული თემებისა. 1960-იან წლებში, მისი ტექსტები, მაგალითად, „Street Fighting Man“ და „Gimme Shelter“, ასახავდა იმ პერიოდის რევოლუციურ სულს და სოციალური კონფლიქტების სიღრმეს. ასევე, ეხება ისეთ თემებს, როგორიცაა სიყვარული და დანაკარგი („Angie“), ამბოხი და კრიტიკა („You Can't Always Get What You Want“). ამასთან, ხშირად შეიცავს სარკაზმსა და ირონიას, რაც მას თანამედროვე ხელოვნების ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან ტექსტის ავტორად აქცევს.[5]

მიკ ჯაგერის სცენური სტილი, რომელიც აერთიანებს ბლუზის, სოულის და როკ-ენ-როლის ელემენტებს, მისი ენერგიული მოძრაობები, ქარიზმა და უნარი, აკონტროლოს აუდიტორიის ყურადღება, მას უნიკალურ არტისტად აქცევს. სცენაზე მისი დინამიკა არა მხოლოდ მისი პიროვნული ძალის სიმბოლოა, არამედ „როლინგების“ ცოცხალი პერფორმანსის წარმატების გასაღებია. კრიტიკოსები ხშირად აღნიშნავენ, რომ ჯაგერი სცენაზე არის არა მხოლოდ ვოკალისტი, არამედ შემსრულებელი, რომელიც ფიზიკურ, ემოციურ და კულტურულ დინამიკას ერთდროულად აერთიანებს.[5][6]

„როლინგებთან“ ერთად, მისი ნამუშევრები ასახავს როკის, ბლუზის, ქანთრის, პოპისა და სოულის შერწყმას. მისი სოლო კარიერა კი კიდევ უფრო ღრმად გვიჩვენებს მის ექსპერიმენტულ მხარეს. მისი სოლო ალბომები, როგორიცაა Wandering Spirit (1993), გამოირჩევა მუსიკალური და ლირიკული სიმწიფით. ჯაგერის სოლო ნამუშევრები აჩვენებს მის უნარს, დარჩეს მუსიკალურად საინტერესო და აქტუალური, როგორც ინდივიდუალური არტისტი.[5]

მიკ ჯაგერი, როგორც როკის არქეტიპი, არის ამბოხის, თავისუფლებისა და ავთენტურობის სიმბოლო. მისი ცხოვრება და კარიერა აერთიანებს 1960-იანი წლების რევოლუციურ სულსა და თანამედროვე არტისტის ხედვას. ჯაგერის სცენური იმიჯი, მისი სტილი და ქცევა გავლენას ახდენს არა მხოლოდ მუსიკოსებზე, არამედ მოდასა და პოპ-კულტურაზეც.[5][6]

პირადი ცხოვრება

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ოჯახი და ურთიერთობები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ჯაგერი ერთხელ იყო დაქორწინებული და განქორწინებული,[7][8] თუმცა ჰქონდა სხვა ურთიერთობებიც, რის შედეგადაც ხუთი ქალისგან რვა შვილი შეეძინა. 2024 წლის მონაცემებით, მას ასევე ჰყავს შვიდი შვილიშვილი და სამი შვილთაშვილი.[9][10][11]

ჯაგერის პირველი მეგობარი გოგო, რომელთანაც მან სერიოზული რომანტიკული ურთიერთობა 1961 წელს დაიწყო, იყო ბრიტანელი მსახიობი ქლიო სილვესტრა.[12] 1963–1966 წლებში რომანტიკულ ურთიერთობაში იყო ინგლისელ მოდელთან და მსახიობთან კრისი შრიმპტონთან.[13] 1966 წლიდან 1970 წლამდე ურთიერთობა ჰქონდა მერიან ფეითფულთან, რომელთან ერთადაც დაწერა სიმღერა „Sister Morphine“ ალბომიდან Sticky Fingers.[14][15]

დისკოგრაფია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118556592 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
  2. ↑ Mick Jagger, By Phillip Norman
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Mick Jagger Biography.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Mick Jagger Biography, The Rolling Stones, & Facts.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 5.6 Style Icon: Mick Jagger.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Mick Jagger: The Story of a Rock and Roll Legend.
  7. ↑ Jagger and Jerry split made final. The Guardian.
  8. ↑ Jagger marriage annulled. BBC News.
  9. ↑ Stones Women. The Stone Age: Sixty Years of the Rolling Stones.
  10. ↑ Celebrities Who Are Great-Grandparents. People.
  11. ↑ Mick Jagger’s family just got a lot more complicated. CNN.
  12. ↑ 75 cosas extraordinarias que ha dicho o hecho Mick Jagger.
  13. ↑ Sir Mick Jagger's former lover Chrissie Shrimpton discovers cache of love letters.
  14. ↑ Faithfull, Marianne (1994). Faithfull: An autobiography. გვ. 198.
  15. ↑ Harry, Bill (2000). The Beatles Encyclopaedia. London. გვ. 403.
ხ • გ • რ
სტუდიური ალბომები
საუნდტრეკები
კომპილაციები
სინგლები
სხვა
ხ • გ • რ
ვიდეოგამოცემები
დოკუმენტური ფილმები
საკონცერტო ტურნეები
თანამშრომლობა
ადგილები
დაკავშირებული სტატიები
ხ • გ • რ
შემსრულებლები
ადრეული შთაგონება
შესრულების გარეშე
(აჰმეტ ერტეგუნის სახელობის ჯილდო)
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=მიკ_ჯაგერი&oldid=4765614“-დან