იულონ ბატონიშვილი
.JPG)
იულონ ბატონიშვილი (ბაგრატიონი) (დ. 15 ივნისი, [ძვ. სტ. 4 ივნისი ], 1760, პეტერბურგი — გ. 14 თებერვალი, [ ძვ. სტ. 2 თებერვალი], 1827) — ერეკლე II-ისა და დარეჯან დედოფლის შვილი, ქართლ-კახეთის სამეფო ტახტის პრეტენდენტი.
რუსეთისგან მოითხოვდა გეორგიევსკის ტრაქტატის თანახმად აღმოსავლეთ საქართველოს პოლიტიკური დამოუკიდებლობის აღდგენას. მალე სოლომონ II-თან გაიქცა იმერეთში და ახალციხის ფაშის მეოხებით მოლაპარაკება გამართა ოსმალეთთან ცარიზმის წინააღმდეგ დახმარების თაობაზე. 1805 რუსეთში გადაასახლეს. ცხოვრობდა პეტერბურგში. დასაფლავებულია ალექსანდრე ნეველის ლავრაში სხვა ქართველ ბატონიშვილთა გვერდით.
ოჯახი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
1785 წელს ცოლად შეირთო სალომე რევაზის ასული ამილახვარი (1766-1827). ქორწინებაში შეეძინათ 9 შვილი (5 ვაჟი და 4 ქალიშვილი), რომელთაგან ხლოდ ოთხმა მიაღწია ზრდასრულ ასაკს:
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ბარამიძე ა., შინაპოლიტიკური ბრძოლის ერთი მაგალითი XVIII საუკუნის დასასრულისა და XIX საუკუნის დასაწყისის ქართულ ეპისტოლარულ წყაროებში, კრ.,: ძიებანი საქართველოს და კავკასიის ისტორიიდან, თბ., 1976,
- ჯავახიშვილი ივ., საქართველოს სამეფო ტახტის მემკვიდრეები მეფის ძე დავით და ბატონიშვილი იულონ, «მოამბე», 1900, № 4, განყ. 2
- ბარამიძე არ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თბ., 1980. — გვ. 277.