ილია ალხაზიშვილი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ილია ალხაზიშვილი
დაბადების თარიღი 16 (28) ნოემბერი, 1853
დაბადების ადგილი ზიარი, ტფილისის გუბერნია, რუსეთის იმპერია
გარდაცვალების თარიღი 27 იანვარი, 1921(1921-01-27) (67 წლის)
გარდაცვალების ადგილი თბილისი, საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა
საქმიანობა მწერალი, მეცნიერი და საზოგადო მოღვაწე
მოქალაქეობა რუსეთის იმპერია
 საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა

ილია სოლომონის ძე ალხაზიშვილი (დ. 28 ნოემბერი [ძვ. სტ. 16 ნოემბერი], 1853, სოფ. ზიარი, ახლანდელი გურჯაანის რაიონი ― გ. 27 იანვარი, 1921, თბილისი) — ქართველი მწერალი, მეცნიერი და საზოგადო მოღვაწე.

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1891 წელს დაამთავრა ხარკოვის უნივერსიტეტის სამკურნალო ფაკულტეტი, სამშობლოში დაბრუნდა და 1918 წლამდე პროვიზორად მუშაობდა ქ. ახალქალაქში. ალხაზიშვილის თხზულებანი 1875 წლიდან იბეჭდებოდა ქართულ ჟურნალ-გაზეთებში. ავტორია ეთნოგრაფიული-ფოლკლორული, ისტორიული და სამედიცინო ნაშრომებისა „ბუნება და ცხოვრება“ (1897), „მტკვარი, ჭოროხი, რიონი“ (1912-1914), „სამკურნალო მცენარენი საქართველოში“ (1899), „ვარძიის მონასტერი“ და სხვა. ალხაზიშვილს წვლილი მიუძღვის ქართული სამეცნიერო ტერმინოლოგიის შემუშავებაში: „საანატომიო და საფიზიოლოგიო ტერმინები“, 1913; „ქართული ენა და სამეცნიერო ტერმინოლოგია“, 1915; „ბუნების ლექსიკონი“, 1916. მისი თაოსნობით რამდენიმე სოფელში გაიხსნა სკოლა და ბიბლიოთეკა-სამკითხველო, ახალქალაქში — ქართული გიმნაზია.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • კეკელიძე კ., ილია ალხაზიშვილი, „მნათობი“, 1953, № 11