ელიზე რეკლიუ
ელიზე რეკლიუ | |
---|---|
ფრანგ. Élisée Reclus | |
![]() | |
დაბ. თარიღი | 15 მარტი, 1830[1] [2] [3] [4] [5] [6] |
დაბ. ადგილი | სენტ-ფუა-ლა-გრანდი, ჟირონდა, საფრანგეთი |
გარდ. თარიღი | 4 ივლისი, 1905[1] [2] [3] [4] [7] [5] [6] (75 წლის) |
გარდ. ადგილი | ტორუ, დასავლეთი ფლანდრია, ბელგია |
დასაფლავებულია | იქსელის სასაფლაო |
მოქალაქეობა |
საფრანგეთი[8] ![]() |
საქმიანობა | გეოგრაფი[8] , უნივერსიტეტის პროფესორი, communard, მწერალი[9] [8] , ანარქისტი[8] და პუბლიცისტი[8] |
მუშაობის ადგილი | ბრიუსელის ახალი უნივერსიტეტი |
ალმა-მატერი | მონტობანის თეოლოგიური პროტესტანტული ფაკულტეტი |
მამა | ჟაკ რეკლიუ |
დედა | Zéline Reclus |
ნათესავ(ებ)ი | პოლ ბროკა[10] და Germain Casse |
ჯილდოები | მფარველის მედალი[11] |
ხელმოწერა |
![]() |
ჟან ჟაკ ელიზე რეკლიუ (ფრანგ. Élisée Reclus; დ. 15 მარტი 1830 — გ. 4 ივლისი 1905) — ფრანგი გეოგრაფი, სოციოლოგი, პოლიტიკური მოღვაწე. ანარქიზმის ერთ-ერთი თეორეტიკოსი. I ინტერნაციონალის წევრი, ემხრობოდა ბაკუნისტებს, ლუი ბონაპარტის სახელმწიფო გადატრიალების შემდეგ წავიდა ემიგრაციაში; ცხოვრობდა დიდ ბრიტანეთში, აშშ-ში, სამხრეთ ამერიკის ქვეყნებში. პარიზის კომუნის (1871) პერიოდში იყო ეროვნული გვარდიის მებრძოლი. რეკლიუ ტყვედ იგდეს ვერსალელებმა და დასაჯეს სამშობლოდან სამუდამო განდევნით. ცხოვრობდა იტალიაში, შვეიცარიაში, ბელგიაში.
1892-1905 წლებში იყო გეოგრაფიის პროფესორი ბრიუსელში (თავდაპირველად თავისუფალ უნივერსიტეტში, შემდეგ მისი ინიციატივით შექმნილ ახალ უნივერსიტეტში). თავის შრომებში რეკლიუმ განამტკიცა ისტორიის როლი ქვეყანათმცოდნეობაში. საყოველთაო აღიარეა მოიპოვა რეკლიუს 19 ტომიანმა შრომამ „ადამიანი და დედამიწა“ (1876-1894), რომელსაც მკვლევარი დაახლოებით 20 წელი წერდა. ამ წიგნში რეკლიუს მასალა კავკასიის შესახებ მიაწოდა ქართველმა პუბლიცისტმა იონა მეუნარგიამ. რეკლიუ საზოგადოების განვითარებაში დიდ როლს ანიჭებდა გეოგრაფიულ გარემოს, მაგრამ არ იყო გეოგრაფიული დეტერმინიზმის თანამიმდევრული მომხრე. გეოგრაფიაში „ანარქიული“ მიმართულების წარმომადგენელი იყო. 1892 წელს საფრანგეთის გეოგრაფიულმა საზოგადოებამ მიანიჭა ოქროს მედალი.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ელიზე რეკლიუ — სტატია დიდი რუსული ენციკლოპედიიდან (რუსული)
- ელიზე რეკლიუ — სტატია ენციკლოპედია ბრიტანიკიდან (ინგლისური)
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 8, თბ., 1984. — გვ. 344.
- ცაიშვილი ს., გოგია ი., წერილები ოინა მეუნარგიისადმი, ზუგდიდის სახელმწიფო ისტორიულ-ეთნოგრაფიული მუზეუმის შრომები, 1947, [ტ.] 1. გვ. 267-268, 293-294 (რეკლიუს წერილი, თარგმანი და კომენტარი).
- Лебедева Н. А., Лебедев Н. К., Э. Реклю, М., 1956.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 1.0 1.1 Deutsche Nationalbibliothek Record #118598848 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
- ↑ 3.0 3.1 SNAC — 2010.
- ↑ 4.0 4.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
- ↑ 5.0 5.1 Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ 6.0 6.1 GeneaStar
- ↑ Pinson G., Thérenty M. Médias 19 — 2011. — ISSN 1927-0178
- ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 8.5 Catalog of the German National Library
- ↑ Library of the World's Best Literature / C. D. Warner — 1897.
- ↑ Annales de géographie — Armand Colin, 1987. — გამ. 535. — P. 356–358. — ISSN 0003-4010; 1777-5884
- ↑ Royal Geographical Society Gold Medal Recipients — Royal Geographical Society, 2022.
- დაბადებული 15 მარტი
- დაბადებული 1830
- საფრანგეთში დაბადებულები
- გარდაცვლილი 4 ივლისი
- გარდაცვლილი 1905
- ფრანგი გეოგრაფები
- ფრანგი სოციოლოგები
- ფრანგი მწერლები
- ფრანგი ანარქისტები
- XIX საუკუნის გეოგრაფები
- ანარქო-კომუნისტები
- ფრანგი ანტიკაპიტალისტები
- ფრანგი მამაკაცი მწერლები
- ფრანგი არამხატვრული მწერლები
- ფრანგი სოციალისტები
- მამაკაცი არამხატვრული მწერლები