ბურჰანი-ჰაგიგათი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
"ბურჰანი-ჰაგიგათი"
გამომცემელი: "ლუისი"
დაარსდა: 1-ლი იანვარი, 1917
ენა: აზერბაიჯანული ენა
შეწყვიტა გამოცემა: 29 იანვარი, 1917
სათავო ოფისი: ერევანი, სომხეთი

„ბურჰანი-ჰაგიგათი“ (აზერ. Bürhani-Həqiqət) — ლიტერატურული, ისტორიული, სამეცნიერო და ტექნიკური, სოციალურ-პოლიტიკური ჟურნალი, პირველი ბეჭდვითი ორგანო, რომელიც ერევანში, აზერბაიჯანულ ენაზე, გამოიცემოდა[1]. მისი გამოცემა დაიწყო ჟურნალ „ლექ-ლექის“[2] დახურვის შემდეგ, რომელიც ასევე აზერბაიჯანულ ენაზე გამოიცემოდა. „ბურჰანი-ჰაგიგათი“ გამოიცემოდა 1-ლი იანვრიდან 29 იანვრის ჩათვლით[3]. ჟურნალი იბეჭდებოდა თვეში ორჯერ 8 ფურცელზე და სულ 9 ნომერი გამოიცა[4]. სახელწოდება „ბურჰანი- ჰაგიგათ“ შემდეგნაირად განიმარტება: „ბურჰანი“ - არაბული სიტყვაა და ნიშნავს არგუმენტს, მტკიცებულებას; „ჰაგიგათი“ - თურქული სიტყვაა და ნიშნავს სიმართლეს.


გამოცემა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1917 წლის 1 იანვარს „ლუისის“ („სინათლე“ სომხურად) გამომცემლობაში ალი მაჰზუნის ხელმძღვანელობით, რომელიც გახლდათ პოეტი და პუბლიცისტი და ასევე ერევნის ინტელიგენციის წარმომადგენლის ჰასან მირზაზადე ალიევის დახმარებით გამოიცა ჟურნალ „ბურჰანი-ჰაგიგათის“ პირველი ნომერი[5].

ჟურნალის ავტორები იყვნენ მოლანასრედინისტი ჯაბბარ ასკერზადე (აჯიზი), მირზა ჯაბარ მამედოვი, რაჰიმ ნაჯი, ვაჰიდ მუღანლი, ტახვილ ირევანი, ასევე პოეტესები შოჰრატი, ნიგიარი, სარიახანუმი, აბდულჰაგ მეჰრინისი, ფატმა მუფიდა, რამზია და სხვები, რომელთა შორის იყო ერევნის მასწავლებელთა სემინარის სტუდენტებიც.

შინაარსი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ჟურნალში დიდი ადგილი ეკავა სტატიებს სოციალურ-პოლიტიკურ საკითხებზე, მაგრამ მათ გარდა, ასევე ქვეყნდებოდა სახლის საქმის წარმოებისა და ბავშვების აღზრდის საკითხები. მეორე ნომრიდან, ჟურნალში გამოიცა ალი მაჰზუნის ნამუშევარი „ლიტერატურაში“[5].

2012 წელს, ლიტერატურულმა მეცნიერმა შაფაგ ნაასირმა ჟურნალის ყველა ნომრის ტრანსფონელიტერაცია შეასრულა.

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]