ახალი ციმბირი
| მშობ. სახელი: Новая Сибирь | |
|---|---|
 ახალი ციმბირის კუნძული ახალი ციმბირის არქიპელაგის რუკაზე | |
| გეოგრაფია | |
| მდებარეობა | აღმოსავლეთ ციმბირის ზღვა |
| კოორდინატები | 75°03′00″ ჩ. გ. 148°28′00″ ა. გ. / 75.05000° ჩ. გ. 148.46667° ა. გ. |
| ფართობი | 6200 კმ² |
| უმაღლესი წერტილი | 62 მ |
| ფედ. სუბიექტი | სახა (იაკუტია) |
  | |
ახალი ციმბირი[1] (რუს. Новая Сибирь) — კუნძული ახალი ციმბირის კუნძულების არქიპელაგში, ანჟუს კუნძულების ჯგუფში. ფართობი დაახლ. 6,2 ათასი კმ². დასავლეთით ბლაგოვეშენსკის სრუტით (უმცირესი სიგანე 32 კმ) გამოყოფილია კუნძულ კოტელნისგან, სამხრეთ-აღმოსავლეთიდან აკრავს სანიკოვის სრუტე. სანაპირო ხაზის უდიდესი ნაწილი ფლატოვანია (სიმაღლე 10–25 მეტრი). რელიეფში ჭარბობს დაჭაობებული ვაკე მზრალურ- სოლიფლუქციური ფორმებით. სიმაღლე 62 მეტრი (არქიპელაგის ერთ-ერთი ყველაზე დაბალი კუნძული). ფართოდაა გავრცელებული ნამარხი ყინული. გაბატონებულია არქტიკული უდაბნოს ლანდშაფტები. შედის უსტ-ლენის ნაკრძალში. ახალი ციმბირი 1806 წელს აღმოაჩინეს რუსმა მრეწველებმა, 1886 წელს გამოიკვლია ედუარდ ფონ ტოლმა.[2]
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ საბჭოთა კავშირის გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 26.
- ↑ Новая Сибирь // Большая российская энциклопедия. т. 23. — М., 2013. — стр. 134.