ფარადეის ინდუქციის კანონი

ფიზიკაში ფარადეის ინდუქციის კანონი არის ელექტროდინამიკის საბაზისო კანონი, რომელიც განსაზღვრავს კავშირს ცვლად მაგნიტურ ველსა და მის მიერ გენერირებულ ელექტრულ ველს შორის. ფარადეის კანონის მიხედვით:

რაიმე ჩაკეტილ კონტურში გენერირებული ელექტრომამოძრავებელი ძალა ტოლია ამ კონტურის გამჭოლი მაგნიტური ნაკადის ცვლილების სისწრაფისა.

ისტორია

ელექტრომაგნიტური ინდუქციის მოვლენა დამოუკიდებლად აღმოაჩინეს მაიკლ ფარადეიმ და ჯოზეფ ჰენრიმ 1831 წელს, თუმცა ფარადეი იყო პირველი, რომელმაც მისი ექსპერიმენტების შედეგები გამოაქვეყნა განავრცო რა ფარადეის შრომები, ჯეიმზ კლერკ მაქსველმა ეს კანონი რაოდენობრივას შემდეგნაირად ჩამოაყალიბა:

$|{\mathcal {E}}|=\left|{{d\Phi _{B}} \over dt}\right|$.

სადაც:

$|{\mathcal {E}}|$ არის ელექტრომამოძრავებელი ძალა ვოლტებში

Φ_B არის მაგნიტური ნაკადი რომელიც განჭოლავს კონტურს ვებერებში.

მაქსველ-ფარადეის განტოლება

ფარადეის კანონის დიფერენციალურ ფორმას, რომელსაც ხშირად მაქსველ-ფარადეის განტოლებას უწოდებენ აქვს სახე:

$\nabla \times \mathbf {E} (\mathbf {r} ,\ t)=-{\frac {\partial \mathbf {B} (\mathbf {r} ,\ t)}{\partial t}}$

სადაც:

$\nabla \times$ არის როტორი

E არის ელექტრული ველის დაძაბულობა

B არის მაგნიტური ველის ინდუქცია

მაქსველ-ფარადეის განტოლება წარმოადგენს მაქსველის განტოლებებიდან ერთ-ერთს.

იხილეთ აგრეთვე

• მაქსველის განტოლებები
• მაგნიტური ველი
• ლორენცის ძალა