სიღნაღის მაზრა
სიღნაღის მაზრა — ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეული რუსეთის იმპერიაში, ტფილისის გუბერნიის შემადგენელი ნაწილი. ცენტრი — სიღნაღი. შეიქმნა 1801 წელს.[1] გაუქმდა 1840 წელს, მაგრამ აღადგინეს 1845 წელს. სიღნაღის მაზრაში შედიოდა შემდეგი უბნები: ბაკურციხისა, კოდაღოსი, მაჩხაანისა (1901-დან ქვემო მაჩხაანის), შირაქისა და ალაზანგაღმა. სიღნაღის მაზრა საბოლოოდ გაუქმდა 1929 წელს. 1834 წლისთვის სიღნაღის მაზრის მოსახლეობა დიუბუა დე მონპერეს ცნობით იყო 45 000 ადამიანი. მონპერესვე ცნობით მაზრაში განვითარებული იყო მეღვინეობა-მევენახეობა, ვენახევს ეჭირა 3000 დესეტინა მიწა და ისხმებოდა 19840 პინტა ღვინო. მაზრის მევენახეობის რეგიონებს შორის გამოირჩეოდა უკანამხარი (ტიბაანი, ჭოტორი, ბოდე, მაღარო და მაჩხაანი) და წინამხარი (მუკუზანი, ახაშენი, ველისციხე, კარდენახი), სადაც უკეთესი ხარისხის ღვინოები მოდიოდა.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 407.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Акты, собранные Кавказской Археографической комиссией. Архив главного управления наместника Кавказского. Том I. Напечатан под редакцией, представителя комиссии ст.сов. Адольфа Петровича Берже. Тифлис. Типография Главного Управления Наместника Кавказского. 1866 год. Оглавление: Часть вторая: V. Вступление Грузии в Русское подданство и учреждение в ней правительство: 550. Постановление внутреннего в Грузии управления, Высочайше утвержденное в 12-й день сентября 1801 года, в Москве, стр. 437