პალადიონ ბარელაძე
| პალადიონ ბარელაძე | |
|---|---|
| დაბ. თარიღი | 19 მარტი, 1920 |
| დაბ. ადგილი | პერევისა |
| გარდ. თარიღი | 9 მაისი, 2014 (94 წლის) |
| გარდ. ადგილი | თბილისი |
| მოქალაქეობა |
სსრკ,  საქართველო |
| საქმიანობა | მეცნიერი |
| ალმა-მატერი | თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტი |
| სამეცნიერო ხარისხი | მედიცინის მეცნიერებათა კანდიდატი |
| ჯილდოები |
 , სამამულო ომის ორდენი |
პალადიონ ბარელაძე (დ. 19 მარტი, 1920, სოფელი პერევისა, ჭიათურის რაიონი — გ. 9 მაისი, 2014, თბილისი) — ქართველი ოტორინოლარინგოლოგი. მედიცინის მეცნიერებათა კანდიდატი, დოცენტი, სამედიცინო სამსახურის პოდპოლკოვნიკი, საქართველოს დამსახურებული ექიმი.
ბიოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]1942 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის სამკურნალო ფაკულტეტი. მონაწილეობდა მეორე მსოფლიო ომში — 1942–1946 წლებში იყო 198–ე მსროლელი დივიზიის მთავარი ექიმი. 1947–1949 წლებში იყო საავიაციო არმიის სამხედრო ნაწილის მთავარი ექიმი, 1949–1955 წლებში — საავიაციო არმიის სამეცნიერო კვლევითი ინსტიტუტის ლაბორატორიის ოტოლარინგოლოგი. 1955–1968 წლებში იყო ლენინგრადის სამხედრო სამედიცინო აკადემიის ოტოლარინგოლოგიის კათედრის დოცენტი, სადაც 1963 წელს დაიცვა საკანდიდატო დისერტაცია თემაზე: „ვესტიბულარული შერჩევისას ცენტრალური ნერვული სისტემის უმაღლესი განყოფილებების ფუნქციონალური როლის შესახებ“.
1968–1969 წლებში იყო საქართველოს ექსპერიმენტული და კლინიკური ქირურგიის უფროსი მეცნიერ–თანამშრომელი, 1969–1973 წლებში — პედიატრიის ინსტიტუტის უფროსი მეცნიერ–თანამშრომელი.
1963–1964 წლებში სპეციალური დავალებით მივლინებული იყო კუბის რესპუბლიკის მთავარ სამხედრო ჰოსპიტალში. იყო საქართველოს ჯანდაცვის სამინისტროს ბავშვთა მთავარი ლარინგოლოგი, №4 ბავშვთა საავადმყოფოს განყოფილების უფროსი.
პალადიონ ბარელაძე ავტორია 25 სამეცნიერო ნაშრომის. გამოქვეყნებული აქვს მონოგრაფია.
ჯილდოები და აღიარება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- 1944 — წითელი ვარსკვლავის ორდენი
- 1945 — სამამულო ომის II ხარისხის ორდენი
- 1953 — მედალი „შრომითი მამაცობისთვის“[1]
- რაულ კასტროს საპატიო სიგელი და მადლობა
- 1976 — საქართველოს დამსახურებული ექიმი[2]