მერცხალა
| მერცხალა | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 მდელოს მერცხალა (Glareola pratincola) | |||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||
| |||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||
| Glareola (Brisson, 1760) | |||||||||||||
| |||||||||||||
მერცხალა (ლათ. Glareola) — ფრინველთა გვარი მეჭვავიასნაირთა რიგისა. აერთიანებს 7 სახეობას. გავრცელებული არიან ევროპაში, აზიაში, აფრიკასა და ავსტრალიაში; ბინადრობენ მშრალ ღია ლანდშაფტებში.[1] მათი სხეულის სიგრძეა 17–29 სმ, მასა 50–200 გ.[1] გამოირჩევიან მოკლე ფეხებითა და ნისკარტით, დიდი ზომის პირის ზომა თვალის დონემდე აღწევს; თავი მსხვილია, თვალები დიდი, კისერი მოკლე, ფრთები გრძელი და წამახვილებული, ბოლო ორკაპა.[1] შეფერილობა ძირითადად ერთფეროვანი და თიხოვანია, მუცელი უფრო ღია, კუდის ზედა და ქვედა ნაწილები თეთრი, ნისკარტის დასაწყისთან, ყელსა და კისერზე კაშკაშა ნახატებია.[1] მდელოს მერცხალა (Glareola pratincola) და ველის მერცხალა (Glareola nordmanni) მიმოფრენისას გვხვდება საქართველოში. იკვებებიან მწერებით, რითაც სარგებლობა მოაქვთ; ნადავლს ჰაერშიც იჭერენ და მიწაზეც მოიპოვებენ.[1]
ბუდობენ წყალსატევებთან ახლოს სწორ მონაკვეთებზე, კოლონიებად (100 ბუდემდე) ან წყვილებად. უპირატესობას ანიჭებენ თაყირებს, ბიცობებს, ქვიშის ცელებსა და კუნძულებს. დედალი დებს 2–4 კვერცხს. კრუხობასა და ბარტყების აღზრდაში ორივე მშობელი მონაწილეობს.[1]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ჟორდანია რ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 596.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 Коблик Е. А. ТИРКУШКИ დაარქივებული 2019-06-27 საიტზე Wayback Machine. // Большая российская энциклопедия. Том 32. Москва, 2016, стр. 163