გულიები
გულიები (მხ. რ. გულია) — ქართული გვარი. გავრცელებულია ოკუპირებულ აფხაზეთსა და საქართველოს დანარჩენ მხარეებში. მისი მატარებელების ნაწილი გააფხაზებულია.[1][2] გულია აფხაზური გვარსახელი არ არის, რადგან მათ აფხაზური მორფოლოგიური ინვენტარი არ დაერთვის. გვარმა განიცადა მხოლოდ ფონეტიკური ცვლილებები სესხების კანონზომიერებების დაცვით. ბოლო წლებში აფხაზ მეცნიერებს გაუჩნდათ დაუსაბუთებელი იდეა, თითქოს -ია დაბოლოების მქონე გვარები აფხაზური წარმომავლობისა იყოს, რაც ვერ უძლებს კრიტიკას, ვინაიდან ასეთი გვარების აბსოლუტურ უმრავლესობას გამჭვირვალე ეტიმოლოგია ეძებნება ქართულ ენობრივ სივრცეში, კონკრეტულად სამეგრელო-სამურზაყანოში და ვერ იხსნება აფხაზური ენის ნიადაგზე.[3][4] 2023 წელს საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლების მიერ კონტროლირებად ტერიტორიაზე მხოლოდ 3 ადამიანი ატარებს ამ გვარს.[5][6]
ტოპონიმები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- თეიმურაზ გვანცელაძე, სოფიკო ჭაავა, აფხაზური ენა: წარსული, აწმყო და... : ეკოლინგვისტური და სოციოლინგვისტური ანალიზი, გამომცემლობა „სამშობლო“, 2021. — გვ. 193-194, ISBN 978-9941-9771-0-7.
- თეიმურაზ გვანცელაძე, აფხაზური ენა: სტრუქტურა, ისტორია, ფუნქციონირება, თბილისი: უნივერსალი, 2011. — გვ. 136-137.
- მიტროპოლიტი ანანია (ჯაფარიძე), ქართველთა დენაციონალიზაცია XVII-XX საუკუნეებში: საინგილო, აფხაზეთი, ქართლ-კახეთი, მესხეთი, თრიალეთი, შიდა ქართლი, თბილისი: საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი, 2010. — გვ. 165, ISBN 978-9941-14-813-2.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ მიტროპოლიტი ანანია (ჯაფარიძე), ქართველთა დენაციონალიზაცია XVII-XX საუკუნეებში: საინგილო, აფხაზეთი, ქართლ-კახეთი, მესხეთი, თრიალეთი, შიდა ქართლი, თბილისი: საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი, 2010. — გვ. 165, ISBN 978-9941-14-813-2.
- ↑ გაზ. „ლ. ს.“, 1.XII.89.
- ↑ თეიმურაზ გვანცელაძე, სოფიკო ჭაავა, აფხაზური ენა: წარსული, აწმყო და... : ეკოლინგვისტური და სოციოლინგვისტური ანალიზი, გამომცემლობა „სამშობლო“, 2021. — გვ. 193-194, ISBN 978-9941-9771-0-7.
- ↑ თეიმურაც გვანცელაძე (2011). აფხაზური ენა: სტრუქტურა, ისტორია, ფუნქციონირება. უნივერსალი, გვ. 136-137. ISBN 978-9941-17-423-0.
- ↑ საინტერესო სტატისტიკა — სახელმწიფო სერვისების განვითარების სააგენტო
- ↑ იუსტიციის სახლი. intpass.cra.ge
- ↑ 7.0 7.1 თეიმურაზ გვანცელაძე, სოფიკო ჭაავა, აფხაზური ენა: წარსული, აწმყო და... : ეკოლინგვისტური და სოციოლინგვისტური ანალიზი, გამომცემლობა „სამშობლო“, 2021. — გვ. 193-194, 236, ISBN 978-9941-9771-0-7.