გესლეროვსკის ხიდი
| გესლეროვსკის ხიდი რუს. Геслеровский мост | |
|---|---|
| |
| კოორდინატები: 59°58′09″ ჩ. გ. 30°18′15″ ა. გ. / 59.96917° ჩ. გ. 30.30417° ა. გ. | |
| ქვეყანა |  რუსეთი
|
| ადგილმდებარეობა | სანქტ-პეტერბურგი, რუსეთი |
| გამოყენების სფერო | საფეხმავლო, საავტომობილო |
| გადებულია | კარპოვკა |
| სიგრძე | 22,2 მ |
| სიგანე | 27 მ |
| გახსნის თარიღი | 1904 წ. |
  | |
 | |
 სურათები ვიკისაწყობში
| |
გესლეროვსკის ხიდი (რუს. Геслеровский мост) — საფეხმავლო და საავტომობილო ხიდი სანქტ-პეტერბურგში, მდინარე კარპოვკაზე, პეტროგრადის რაიონში. ერთმანეთთან აკავშირებს პეტროგრადისა და სააფთიაქოს კუნძულებს. ხიდის სიგრძეა 22,2 მეტრი, ხოლო სიგანე — 27 მეტრი.
მდებარეობა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ხიდი მდებარეობს ჩკალოვის პროსპექტის დასაწყისში. დინების ზემო მიმართულებით მდებარეობს სილინის ხიდი, ხოლო ქვემო მიმართულებით — კარპოვსკის ხიდი.
უახლოესი მეტროს სადგურია „პეტროგრადსკაია“ (525 მეტრი).
სახელწოდება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
1904 წლის 17 ივნისს მიენიჭა გესლეროვსკის ხიდის სახელი. სახელწოდება მომდინარეობს გესლეროვსკის შესახვევიდან (ამჟამად ჩკალოვის პროსპექტი), რომელმაც სახელი თავის მხრივ მიიღო პავლე I-ის გარდერობმეისტერის, გესლერის მიხედვით, რომელიც მიწებს ფლობდა პეტროგრადის კუნძულზე.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
პირველი გადასასვლელი მდინარე კარპოვკაზე ცნობილია 1887 წლიდან. ეს იყო ხის სამმალიანი ძელებიანი ხიდი. იგი არაერთხელ გაარემონტეს და გადააკეთეს. 1940 წლისათვის მას ჰქონდა სიგრძე 30,1 მეტრი, ხოლო სიგანე — 13,5 მეტრი.
1965 წელს „Ленгипроинжпроект“-ის ინჟინერ პ. პ. რიაზანცევისა და არქიტექტორ ლ. ა. ნოსკოვის პროექტის მიხედვით ხის ხიდი გადააკეთეს ერთმალიან რკინა-ბეტონის კონსტრუქციად. ხიდის მშენებლობას აწარმოებდა ტრესტი „ლენხიდმშენი“, მთავარ ინჟინერ კ. ვ. უჩაევისა და სამუშაოს მწარმოებელ ი. ე. ლივშიცის ხელმძღვანელობით.
კონსტრუქცია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ხიდი ერთმალიანია, მისი ბურჯები რკინა-ბეტონისგანაა აგებული და მოპირკეთებულია გრანიტით, ხოლო მოაჯირები თუჯისგანაა დამზადებული.
ხიდი განკუთვნილია ავტოტრანსპორტისთვის და ფეხით მოსიარულეებისათვის. სავალი ნაწილი ასფალტბეტონითაა დაფარული, ხოლო ტროტუარები ბეტონით. ტროტუარები სავალი ნაწილისაგან გამოყოფილია მაღალი გრანიტის ფილებით.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Городские имена сегодня и вчера: Петербургская топонимика / сост. С. В. Алексеева, А. Г. Владимирович, А. Д. Ерофеев и др. — 2-е изд., перераб. и доп. — СПб.: Лик, 1997. — С. 94. — 288 с. — (Три века Северной Пальмиры). — ISBN 5-86038-023-2.
- Горбачевич К. С., Хабло Е. П. Почему так названы? О происхождении названий улиц, площадей, островов, рек и мостов Санкт-Петербурга. — СПб.: Норинт, 2002. — 353 с. — ISBN 5-7711-0019-6.
- Антонов Б. И. Мосты Санкт-Петербурга. — СПб: Глагол, 2002. — 192 с. — ISBN 5-89662-019-5.
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Геслеровский мост //СПб ГБУ «Мостотрест»
- Фотографии Геслеровского моста на сайте Петербург и окрестности
- Информация о мосте на сайте Санкт-Петербург. Всё о Петербурге