შინაარსზე გადასვლა

ბიზანტისტიკა

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ბიზანტისტიკა, ბიზანტიოლოგიაჰუმანიტარული მეცნიერებების ინტერდისციპლინარული განშტოება, რომელიც მოიცავს აღმოსავლეთ რომის იმპერიის ისტორიას, კულტურას, დემოგრაფიას, ტანისამოსს, რელიგია/თეოლოგიას, ხელოვნებას, ლიტერატურა/ეპიგრაფიას, მუსიკას, მეცნიერებას, ეკონომიკას, მონეტებსა და პოლიტიკას. გერმანიაში დისციპლინის ფუძემდებელად ითვლება ფილოლოგი ჰიერონიმუს ვულფი (1516–1580), რენესანსის ჰუმანისტი, რომელმაც აღმოსავლეთ რომის იმპერიას უწოდა „ბიზანტია“, რომელიც 476 წელს დასავლეთ რომის იმპერიის დაცემის შემდეგაც განაგრძობდა არსებობას. ოსმალეთის იმპერიის მიერ კონსტანტინოპოლის დაპყრობიდან, ასი წლის შემდეგ, ვულფმა დაიწყო ბიზანტიელი ფილოსოფოსების ნაშრომების შეგროვება, რედაქტირება და მათი თარგმნა.[1] სხვა ჰუმანისტების მეშვეობით ბიზანტიოლოგია დამკვიდრდა ნიდერლანდებსა და იტალიაში.[1] ბიზანტიოლოგის მკლევარს ბიზანტისტი ეწოდება.

ცნობილი ბიზანტისტები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  • ათანასე ანგელოუ (დ. 1951), ბერძენი, ლიტერატურა
  • სერგეი ავერინცევი (1937–2004), რუსი, კულტურა
  • პიტერ ხარანისი (1908–1985), ბერძენი/ამერიკელი, ისტორია და დემოგრაფია
  • ფრანც დელგერი (1891–1968), გერმანელი, დიპლომატია
  • ბოჟიდარ ფერიანჩიჩი (1929–1998), სერბი, ისტორია
  • ანრი გრეგუარი (1881–1964), ბელგიელი, ფილოლოგია
  • ფილიპ გრიერსონი (1910-2006), ბრიტანელი, ისტორია და ნუმიზმატიკა
  • ვენენსი გრუმელი (1890–1967), ფრანგი, ისტორია და ქრონოლოგია
  • ჯუდიტ ჰერინი (დ. 1942), ბრიტანელი, არქეოლოგია
  • კარლ ჰოპფი (1832–1873), გერმანელი, ისტორია
  • ჰერბერტ ჰუნგერი (1914–2000), ავსტრიელი, ლიტერატურა
  • ალექსანდრე კაჟდანი (1922–1997), რუსი/ამერიკელი, ისტორია
  • ჰექტორ ერერა კახასი (1930–1997), ჩილელი, დიპლომატია
  • ანჟელიკი ლაიუ (1941–2008), ბერძენი-ამერიკელი, საზოგადოება
  • ვიკტორ ლაზარევი (1897–1976), რუსი, ხელოვნება
  • რუთ მაკრიდესი (1969-2019), ამერიკელი/ბრიტანელი, ისტორია, ლიტერატურა და სამართალი
  • ჯონ მეიენდორფი (1926–1992), ფრანგი/ამერიკელი, თეოლოგია
  • გიულა მორავჩიკი (1892–1972), უნგრელი, ფილოლოგია
  • ვილჰელმ ნისენი (1925–1994), გერმანელი, თეოლოგია
  • ჯორჯ ოსტროგორსკი (1902–1976), იუგოსლავი/რუსი
  • ვასილი რეგელი (1857–1932), რუსი
  • ემილ რენო (1870–?), ფრანგი, ისტორია
  • სილვია რონჩი (b. 1958), იტალიელი, ფილოლოგია
  • სტივენ რანსიმანი (1903–2003), ინგისელი, ბიზანტია და ჯვაროსნები
  • გუსტავ შლუმბერგერი (1844–1929), ფრანგი, ნუმიზმატია
  • უორენ ტრედგოლდი (b. 1949), ამერიკელი, ბიზანტიის სამხედრო ორგანიზაცია
  • ფიოდორ უსპენსკი (1845–1928), რუსი, ბიზანტია-ბულგარეთის ურთიერთობები
  • ალექსანდრე ვასილიევი (1867–1953), რუსი, ისტორია და კულტურა
  • ვასილი ვასილიევსკი (1838–1899), რუსი
  • სპეროს ვრიონისი (1928–2019), ბერძენი/ამერიკელი, ისტორია
  • დიონისე ზაქითინოსი (1905–1993), ბერძენი, ისტორია
  • (1997) The glory of Byzantium: art and culture of the Middle Byzantine era, A.D. 843-1261. New York: The Metropolitan Museum of Art. ISBN 9780810965072. 
  • Baynes, Norman Hepburn (1955). Byzantine studies and other essays. London: U. of London. 
  • Kazhdan, Aleksandr Petrovich (1982). People and power in Byzantium: an introduction to modern Byzantine studies. Dumbarton Oaks. 
  • Gregory, Timothy E. (1990). „Intensive archaeological survey and its place in Byzantine studies“. Byzantine Studies. 13 (2): 155–175.
  • Charanis, Peter (1972). Studies on the demography of the Byzantine empire: collected studies. Variorum Publishing. 
  • Hendy, Michael F. (1969). „Coinage and money in the Byzantine Empire, 1081-1261“. 12. Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies. დამოწმება journal საჭიროებს |journal=-ს (დახმარება)
  • Jeffreys, Elizabeth; Haldon, John F.; Cormack, Robin (2008) The Oxford handbook of Byzantine studies. Oxford University Press. 
  • (1957) რედ. Barker, Ernest: Social and Political Thought in Byzantium: From Justinian I to the Last Palaeologus. Oxford: Clarendon Press. 
  • Vasiliev, Alexander A. (1927). „Byzantine Studies in Russia, Past and Present“. The American Historical Review. 32 (3): 539–545. doi:10.2307/1837746. JSTOR 1837746.
  • Beck, Hans-Georg (1977). Byzantinistik heute (de). Berlin: De Gruyter. ISBN 3-11-007220-3. 
  • Hunger, Herbert (1973). Byzantinische Grundlagenforschung (de). London. 
  • Irmscher, Johannes (1971). Einführung in die Byzantinistik (de). Berlin. 
  • Mazal, Otto (1989). Handbuch der Byzantinistik (de). Graz. 
  • Moravcsik, Gyula (1976). Einführung in die Byzantologie (de). Darmstadt. 
  • Stouraitis, Ioannis (2014). „Roman Identity in Byzantium: A Critical Approach“ (PDF). Byzantinische Zeitschrift. 107 (1): 175–220. doi:10.1515/bz-2014-0009. S2CID 174769546. დაარქივებულია ორიგინალიდან (PDF) — 2016-06-04. ციტირების თარიღი: 2021-08-31.

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. 1.0 1.1 Byzantium: Faith and Power (1261–1557) დაარქივებული 2009-01-04 საიტზე Wayback Machine. , Helen C. Evans, ed., exh. cat. New York: Metropolitan Museum of Art; New Haven: Yale University Press, 2004 Quote: "And, whereas Wolf initiated Byzantine studies in Germany, particularly through the editing of texts, other sixteenth-century humanists were doing the same in Holland and Italy."