შეიხ სადრ ალ-დინ მუსა
შეიხ სადრ ალ-დინ მუსა (სპარს. شیخ صدرالدین موسی; დ. 1305 — გ. 1391) — სეფევიეს ორდენის შეიხი 1334-1391 წლებში, შეიხ სეფი-ედ-დინისს ვაჟი, სეფიანთა გვარის წარმომადგენელი, ისმაილ I-ის წინაპარი. შეიხის ტიტული მიიღო 1334 წელს, მამის გარდაცვალების შემდეგ.
მამამისი დერვიში იყო და შიიტურ სამყაროში წმინდა კაცად ითვლებოდა. 1340-იან წლებში სადრ ალ-დინ მუსამ აქტიურად დაიწყო სუფიზმის გავრცელება არდებილის ფარგლებს გარეთ.
დიპლომატიური ურთიერთობა ჰქონდა თემურ ლენგთან. მისი თხოვნით ლენგმა გაათავისუფლა ერაყში დატყვევებული შიიტები, რომლებიც სადრ ალ-დინმა მალევე მოაქცია სუფიზმზე.
გარდაიცვალა 1391 წელს, 86 წლის ასაკში, დაკრძალეს არდებილში. მის შემდეგ ორდენის შეიხი გახდა მისი ვაჟი, შეიხ ხოჯა ალი.
იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- JONAYD Encyclopædia Iranica
შეიხ სადრ ალ-დინ მუსა
| ||
| წინამორბედი: შეიხ სეფი-ედ-დინი |
სეფევიეს ორდენის შეიხი 1334–1391 |
შემდეგი: შეიხ ხოჯა ალი |