სომხეთის საპრეზიდენტო არჩევნები 1998 — მესამე საპრეზიდენტო არჩევნები სომხეთში, რომელიც ჩატარდა 1998 წლის 16 მარტს. არჩევნებში გამარჯვებულის გამოსავლენად მეორე ტურის დანიშვნა გახდა საჭირო[1]. არჩევნები დამოუკიდებელი კანდიდატის, რობერტ ქოჩარიანის გამარჯვებით დასრულდა. ამ არჩევნებზე მან მეორე ტურში მოსახლეობის ხმების 58.9% აიღო, ხოლო ამომრჩეველთა აქტივობამ პირველ ტურში 63.5%, მეორეში კი - 68.1% შეადგინა[2].
არჩევნების პირველი ტური 1998 წლის 16 მარტს გაიმართა[3]. პრემიერ-მინისტრმა და პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელმა რობერტ ქოჩარიანმა და 1974-1988 წლებში საბჭოთა სომხეთის ლიდერმა კარენ დემირჭიანმა, ამომრჩეველთა ხმების 38.5% და 30.5% მიიღეს შესაბამისად[4]. მეორე ადგილზე გასული დემირჩიანი 10 წლის განმავლობაში ჩამოშორებული იყო პოლიტიკას და ბიზნესში მოღვაწეობდა[5].
დემირჭიანს საბჭოთა დროიდან მოყოლებული კარგი კაცის სახელი ჰქონდა რომელმაც „ტერ-პეტროსიანის მაფიოზური კაპიტალიზმის წესების წინააღმდეგ გაილაშქრა“[5]. დემირჭიანი სომხურ საზოგადოებაში საკმაოდ პოპულარული პიროვნება იყო.[6][7][8] დასავლელი დიპლომატების მიერ ჩატარებულმა გამოკითხვამ აჩვენა, რომ დემირჭიანს სომხების 53% უჭერდა მხარს, ხოლო ქოჩარიანს კი მხოლოდ 36%.[9] ის აგრეთვე უფრო სასურველი კანდიდატი იყო დასავლეთისთვის, რადგან მთიანი-ყარაბაღის კონფლიქტის დარეგულირებისადმი ზომიერი მიდგომით ხასიათდებოდა, მაშინ როცა ქოჩარიანი მკვეთრად ნაციონალისტური გამოსვლებით გამოირჩეოდა[5].
არჩევნების მეორე ტური ქოჩარიანსა და დემირჭიანს შორის 30 მარტს გაიმართა. ქოჩარიანმა ამომრჩეველთა ხმების 58.9%-ით გამარჯვება მოიპოვა. საბოლოო შედეგებმა აჩვენა, რომ დემირჭიანს ხმების მხოლოდ 40.1% ერგო[4]. British Helsinki Human Rights Group-ის განცხადებით, „უბრალო სომხებმა რობერტ ქოჩარიანს დაუჭირეს მხარი, რომელიც ერევნის პოლიტიკის მაფიოზურ კავშირებში არ იყო გასვრილი“[5]. ეუთო-ს სადამკვირვებლო მისიამ არჩევნების პირველ ტურს „ძირეულად გაყალბებული“ უწოდა[10], ხოლო საბოლოო ანგარიშში აღნიშნა, რომ მისიამ „სერიოზული ხარვეზები“ დააფიქსირა და არჩევნები ეუთო-ს სტანდარტებს არ შეესაბამებოდა[11]. მიუხედავად ამისა, დემირჭიანმა არჩევნების შედეგები ოფიციალურად არ გააპროტესტა, მან არასოდეს აღიარა შედეგები დაარ მიულოცა ქოჩარიანს გამარჯვება[12][13].
↑„Key Armenian leaders assassinated“. The Jamestown Foundation. 28 October 1999. ციტირების თარიღი: 25 May 2013. ციტატა: „Although he considered himself cheated of victory, Demirchian tacitly accepted that outcome, bid his time and ultimately went for a deal with the party of power--Sarkisian's Republicans.“
