ნიკოლოზ დანელია (ჰიდროტექნიკოსი)

ნიკოლოზ თედორეს ძე დანელია (დ. 15 სექტემბერი, 1905, სოფ. ლეხაინდრავო, ახლანდ. მარტვილის მუნიციპალიტეტი — გ. 27 სექტემბერი, 1977, თბილისი) — ქართველი ჰიდროტექნიკოსი. ტექნიკის მეცნიერებათა დოქტორი (1959), პროფესორი (1960), საქართველოს მეცნიერებისა და ტექნიკის დამსახურებული მოღვაწე (1967).

1931 წელს დაამთავრა ამიერკავკასიის საინჟინრო-მელიორაციული ინსტიტუტი თბილისში და იქვე დაიწყო მუშაობა. 1932-1948 წლებში მუშაობდა რუსეთში: მოსკოვის ჰიდროტექნიკისა და მელიორაციის სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში უფროს მეცნიერ თანამშრომლად (1932-1938), შემდეგ ნორილსკის სამთო მეტალურგიის კომბინატში (1938–1945). 1945–1948 წლებში იყო ბულაჩაურის წყალსადენის სისტემის მშენებლობის მთავარი ინჟინერი. 1948–1961 წლებში ხელმძღვანელობდა საქართველოს ჰიდროტექნიკისა და მელიორაციის სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის ჰიდროტექნიკის ლაბორატორიას. 1962–1976 წლებში იყო საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის ჰიდრავლიკურ და ჰიდროტექნიკურ ნაგებობათა კათედრის გამგე, 1976 წლიდან გარდაცვალებამდე — ამავე ინსტიტუტის ჰიდრავლიკის და ჰიდროელექტროსადგურების მშენებლობის კათედრის გამგე. მისი შრომები უმთავრესად ეხება წყალმიმღებ ნაგებობათა მშენებლობის საკითხებს. საქართველოში სარწყავი სისტემების მშენებლობის ინდუსტრიალიზაციისათვის სპეციალისტთა ჯგუფთან ერთად მიენიჭა საქართველოს სახელმწიფო პრემია (1971).

ბიბლიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ჰიდრავლიკა (სახელმძღვანელო), თბ., 1972;
Водозаборные сооружения на реках с обильными донными наносами, М., 1964;
Новые водозаборные сооружения и водохранилища на горных и предгорных участках рек, М., 1975 (თანაავტ.).