კაზაკური ღვია
| კაზაკური ღვია | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||||
| Juniperus sabina L., 1753 | |||||||||||||||
| დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||
 IUCN 3.1 Least Concern : 42249 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
კაზაკური ღვია[1] (ლათ. Juniperuc sabina) — საშუალო სიმაღლის წიწვოვანი ხებუჩქი ან ბუჩქი, ზოგჯერ მიწაზე გართხმული. ყვავილები ერთ ან ორსქესიანია, მამრობითი-ოვალურ თავთავებში, მდედრობითი-თავკენწერა გირჩებში. წიწვი ეკლიანი, გაბასრული, ტევრისებრი, ტოტებისკენ დახრილი.
გავრცელება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
იზრდება სუბალპურ ზონაში კლდეებზე, კავკასიური დეკას გამეჩხერებულ ნარგავებში, ფიჭვოვან ტყეებში.
ქიმიური შემადგენლობა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
კაზაკური ღვიის კენკრა შეიცავს ეთერზეთებს, გლუკოზას, ფისს, ვაშლის, ძმრის და ჭიანჭველმჟავებს, სხვადასხვა ფიტონციდებს და სხვა ნივთიერებებს.
გამოყენება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ხალხურ მედიცინაში კაზაკური ღვიის კენკრისგან ამზადებენ ნაყენს, რომელსაც იყენებენ როგორც მადეზინფიცირებელ და შარდმდენ საშუალებას. მათ იყენებენ აგრეთვე ლიქიორის ჩამომსხმელ წარმოებაში.
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- იმერეთის სამკურნალო ფლორა დაარქივებული 2007-10-12 საიტზე Wayback Machine.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 მაყაშვილი ა., კაზაკური ღვია // ბოტანიკური ლექსიკონი, თბ.: „საბჭოთა საქართველო“, 1961.