მანუჩარ შარვაშიძე (სამურზაყანო): განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა

[შემოწმებული ვერსია]

← წინა ცვლილება შემდეგი ცვლილება →

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

ვიზუალურივიკიტექსტი

შიდახაზური

20:23, 9 მაისი 2021-ის ვერსია

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ შარვაშიძე.

მანუჩარ (მანჩა) შარვაშიძე (გ. 1813) — სამურზაყანოს მფლობელი. სოლომონ (სოლომა) შარვაშიძის ძე და ხუტუნია შარვაშიძის შვილიშვილი.

ბიოგრაფია

1804 წლის 26 ნოემბერს მანუჩარ შარვაშიძე (ქართული ტექსტით) თხოვნით მიმართავს პავლე ციციანოვს რუსეთის მფარველობაში შესვლის თაობაზე^{[კ 1]}, რაზეც 1805 წლის 31 მარტს ციციანოვმა მადლობა გადაუხადა და აწგარდაცვლილ გრიგოლ დადიანთან არსებული კავშირის მეტი ახსნა მოსთხოვა^[1].

1813 წელს მანუჩარ შარვაშიძე ვინმე მეგრელმა მაჯემ კორცხელიამ მოკლა ბედიაში.

მანუჩარ შარვაშიძე დაქორწინებული იყო გრიგოლ დადიანის ქალიშვილ ქეთევანზე, რომლისაგანაც შეეძინა ორი ვაჟი ალექსანდრე და დიმიტრი^[2].

კომენტარები

↑

„ადრითგანვე უფლის დადიანის გრიგოლის დამორჩილებული ვიყავ და ბრძანებითა მისითა პუნკტსა თქვენ მიერ წარმოდგენილსა ჴელი მოვაწერე უფლის მაინოვისგან თქვენ მიერ წარმოვლენილსა და მწადს, სადაცა უფალი დადიანი გრიგოლ საფარველსა უმაღლესსა შინა შევიდა, თქვენ ძალით მეცა ვიყო მასვე მფარველობასა ქვეშე. ვინაითგან ქვეყანა ჩვენი იყო ზედ-მოკიდებულ დადიანისა კერძო ვიდრე აშლილობისა ჟამამდე და არა აქვნდა უფლება, არცა უწინარეს და არცა ამას ჟამსა, არცა პორტსა ათმანსა და არცა ქელაშ-ბეგსა, და მაქვს წადილი, რათა ქვეყანა ჩვენი დავამორჩილო თქვენსა ბრძანებასა, თანა დადიანისა სამფლობელოსა, და ამის ძლით ვითხოვ თქვენისა უღრმესისა კაცთ-მოყვარებისაგან, რათა პატივ-მცე მე მფარველობითა შენითა, და მაქვნდეს იმედი თქვენისა უღმესისა განმგებლობისა აღნიშვნითა ყოვლად-უმოწყალესისა ჴელმწიფისა მოწყალებისა ნიშნითა, რომელსაცა ჰაზრი ჩემი გამოუცხადე მე უფალს სტაცკი სოვეტნიკს პეტრე მაქსიმოვიჩს და მითვე გვარითა ვითხოვ, რათა თქუჱნ მიერ შეწყალებულ ვიქმნე.“

(Письмо кн. Манучара Шервашидзе к кн. Цицианову, от 26-го ноября 1804 года. Акты, собранные Кавказской археографической комиссией, т. II, №1046, Тифлис, 1868, ст. 536)

ლიტერატურა

ანჩაბაძე ზ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 689.

სქოლიო

↑ Акты, собранные Кавказской археографической комиссией, т. II, №1048, Тифлис, 1868, ст. 537
↑ Очерк устроиства Абхазии и Самурзакани, «Сборник сведений о кавказских горцах». Вып., III, Тифлис, 1870, ст. 23-24

[1] 

„ადრითგანვე უფლის დადიანის გრიგოლის დამორჩილებული ვიყავ და ბრძანებითა მისითა პუნკტსა თქვენ მიერ წარმოდგენილსა ჴელი მოვაწერე უფლის მაინოვისგან თქვენ მიერ წარმოვლენილსა და მწადს, სადაცა უფალი დადიანი გრიგოლ საფარველსა უმაღლესსა შინა შევიდა, თქვენ ძალით მეცა ვიყო მასვე მფარველობასა ქვეშე. ვინაითგან ქვეყანა ჩვენი იყო ზედ-მოკიდებულ დადიანისა კერძო ვიდრე აშლილობისა ჟამამდე და არა აქვნდა უფლება, არცა უწინარეს და არცა ამას ჟამსა, არცა პორტსა ათმანსა და არცა ქელაშ-ბეგსა, და მაქვს წადილი, რათა ქვეყანა ჩვენი დავამორჩილო თქვენსა ბრძანებასა, თანა დადიანისა სამფლობელოსა, და ამის ძლით ვითხოვ თქვენისა უღრმესისა კაცთ-მოყვარებისაგან, რათა პატივ-მცე მე მფარველობითა შენითა, და მაქვნდეს იმედი თქვენისა უღმესისა განმგებლობისა აღნიშვნითა ყოვლად-უმოწყალესისა ჴელმწიფისა მოწყალებისა ნიშნითა, რომელსაცა ჰაზრი ჩემი გამოუცხადე მე უფალს სტაცკი სოვეტნიკს პეტრე მაქსიმოვიჩს და მითვე გვარითა ვითხოვ, რათა თქუჱნ მიერ შეწყალებულ ვიქმნე.“

(Письмо кн. Манучара Шервашидзе к кн. Цицианову, от 26-го ноября 1804 года. Акты, собранные Кавказской археографической комиссией, т. II, №1046, Тифлис, 1868, ст. 536)

[2] Акты, собранные Кавказской археографической комиссией, т. II, №1048, Тифлис, 1868, ст. 537

[3] Очерк устроиства Абхазии и Самурзакани, «Сборник сведений о кавказских горцах». Вып., III, Тифлис, 1870, ст. 23-24

[კ 1]

[1]

[2]

@@ ხაზი 3: / ხაზი 3: @@
 ==ბიოგრაფია==
-[[1804]] წლის 26 ნოემბერს მანუჩარ შარვაშიძე (ქართული ტექსტით) თხოვნით მიმართავს [[პავლე ციციანოვი|პავლე ციციანოვს]] რუსეთის მფარველობაში შესვლის თაობაზე<ref group="კ">{{ციტატა|ადრითგანვე უფლის დადიანის გრიგოლის დამორჩილებული ვიყავ და ბრძანებითა მისითა პუნკტსა თქვენ მიერ წარმოდგენილსა ჴელი მოვაწერე უფლის მაინოვისგან თქვენ მიერ წარმოვლენილსა და მწადს, სადაცა უფალი დადიანი გრიგოლ საფარველსა უმაღლესსა შინა შევიდა, თქვენ ძალით მეცა ვიყო მასვე მფარველობასა ქვეშე. ვინაითგან ქვეყანა ჩვენი იყო ზედ-მოკიდებულ დადიანისა კერძო ვიდრე აშლილობისა ჟამამდე და არა აქვნდა უფება, არცა უწინარეს და არცა ამას ჟამსა, არცა პორტსა ათმანსა და არცა ქელაშ-ბეგსა, და მაქვს წადილი, რათა ქვეყანა ჩვენი დავამორჩილო თქვენსა ბრძანებასა, თანა დადიანისა სამფლობელოსა, და ამის ძლით ვითხოვ თქვენისა უღრმესისა კაცთ-მოყვარებისაგან, რათა პატივ-მცე მე მფარველობითა შენითა, და მაქვნდეს იმედი თქვენისა უღმესისა  განმგებლობისა აღნიშვნითა ყოვლად-უმოწყალესისა ჴელმწიფისა მოწყალებისა ნიშნითა, რომელსაცა ჰაზრი ჩემი გამოუცხადე მე უფალს სტაცკი სოვეტნიკს პეტრე მაქსიმოვიჩს და მითვე გვარითა ვითხოვ, რათა თქუჱნ მიერ შეწყალებულ ვიქმნე.|[https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%D0%90%D0%BA%D1%82%D1%8B_%D1%81%D0%BE%D0%B1%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%BD%D1%8B%D0%B5_%D0%9A%D0%B0%D0%B2%D0%BA%D0%B0%D0%B7%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B9_%D0%B0%D1%80%D1%85%D0%B5%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B9_%D0%BA%D0%BE%D0%BC%D0%B8%D1%81%D1%81%D0%B8%D0%B5%D0%B9_%D0%A2%D0%BE%D0%BC_02.djvu Письмо кн. Манучара Шервашидзе к кн. Цицианову, от 26-го ноября 1804 года. Акты, собранные Кавказской археографической комиссией, т. II, №1046, Тифлис, 1868, ст. 536]}}</ref>, რაზეც [[1805]] წლის 31 მარტს ციციანოვმა მადლობა გადაუხადა და აწგარდაცვლილ [[გრიგოლ დადიანი|გრიგოლ დადიანთან]] არსებული კავშირის მეტი ახსნა მოსთხოვა<ref>Акты, собранные Кавказской археографической комиссией, т. II, №1048, Тифлис, 1868, ст. 537</ref>.
+[[1804]] წლის 26 ნოემბერს მანუჩარ შარვაშიძე (ქართული ტექსტით) თხოვნით მიმართავს [[პავლე ციციანოვი|პავლე ციციანოვს]] რუსეთის მფარველობაში შესვლის თაობაზე<ref group="კ">{{ციტატა|ადრითგანვე უფლის დადიანის გრიგოლის დამორჩილებული ვიყავ და ბრძანებითა მისითა პუნკტსა თქვენ მიერ წარმოდგენილსა ჴელი მოვაწერე უფლის მაინოვისგან თქვენ მიერ წარმოვლენილსა და მწადს, სადაცა უფალი დადიანი გრიგოლ საფარველსა უმაღლესსა შინა შევიდა, თქვენ ძალით მეცა ვიყო მასვე მფარველობასა ქვეშე. ვინაითგან ქვეყანა ჩვენი იყო ზედ-მოკიდებულ დადიანისა კერძო ვიდრე აშლილობისა ჟამამდე და არა აქვნდა უფლება, არცა უწინარეს და არცა ამას ჟამსა, არცა პორტსა ათმანსა და არცა ქელაშ-ბეგსა, და მაქვს წადილი, რათა ქვეყანა ჩვენი დავამორჩილო თქვენსა ბრძანებასა, თანა დადიანისა სამფლობელოსა, და ამის ძლით ვითხოვ თქვენისა უღრმესისა კაცთ-მოყვარებისაგან, რათა პატივ-მცე მე მფარველობითა შენითა, და მაქვნდეს იმედი თქვენისა უღმესისა  განმგებლობისა აღნიშვნითა ყოვლად-უმოწყალესისა ჴელმწიფისა მოწყალებისა ნიშნითა, რომელსაცა ჰაზრი ჩემი გამოუცხადე მე უფალს სტაცკი სოვეტნიკს პეტრე მაქსიმოვიჩს და მითვე გვარითა ვითხოვ, რათა თქუჱნ მიერ შეწყალებულ ვიქმნე.|[https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%D0%90%D0%BA%D1%82%D1%8B_%D1%81%D0%BE%D0%B1%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%BD%D1%8B%D0%B5_%D0%9A%D0%B0%D0%B2%D0%BA%D0%B0%D0%B7%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B9_%D0%B0%D1%80%D1%85%D0%B5%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B9_%D0%BA%D0%BE%D0%BC%D0%B8%D1%81%D1%81%D0%B8%D0%B5%D0%B9_%D0%A2%D0%BE%D0%BC_02.djvu Письмо кн. Манучара Шервашидзе к кн. Цицианову, от 26-го ноября 1804 года. Акты, собранные Кавказской археографической комиссией, т. II, №1046, Тифлис, 1868, ст. 536]}}</ref>, რაზეც [[1805]] წლის 31 მარტს ციციანოვმა მადლობა გადაუხადა და აწგარდაცვლილ [[გრიგოლ დადიანი|გრიგოლ დადიანთან]] არსებული კავშირის მეტი ახსნა მოსთხოვა<ref>Акты, собранные Кавказской археографической комиссией, т. II, №1048, Тифлис, 1868, ст. 537</ref>.
 [[1813]] წელს მანუჩარ შარვაშიძე ვინმე მეგრელმა მაჯემ კორცხელიამ მოკლა ბედიაში.