შინაარსზე გადასვლა

ილბერ ორთაილი

სტატიის შეუმოწმებელი ვერსია
მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ილბერ ორთაილი
დაბადების თარიღი 21 მაისი, 1947
ბრეგენცი, ავსტრია
საქმიანობა ისტორიის პროფესორი

ილბერ ორთაილი (თურქ. İlber Ortaylı; დ. 21 მაისი, 1947, ბრეგენცი, ავსტრია) — თურქი ისტორიკოსი და ყირიმის თათრული წარმოშობის ისტორიის პროფესორი MEF უნივერსიტეტში, გალათასარაის უნივერსიტეტში სტამბულში და ბილკენტის უნივერსიტეტში ანკარაში.[1][2] 2005 წელს დაინიშნა სტამბოლში Topkapı მუზეუმის დირექტორად, სანამ პენსიაზე არ გავიდა 2012 წელს.[3]

ილბერ ორთაილი დაიბადა 1947 წლის 21 მაისს ლტოლვილთა ბანაკში, ბრეგენცში, ავსტრია, სადაც მისი მშობლები, გაიქცნენ იოსებ სტალინის დევნის თავიდან ასაცილებლად. მისი ოჯახი ემიგრაციაში წავიდა თურქეთში, როდესაც ის 2 წლის იყო.

ილბერ ორთაილი მრავალენოვანი გაიზარდა, მამისგან გერმანული და დედისგან ისწავლა რუსული. როგორც პოლიგლოტის ისტორიკოსი, ის ფლობს თურქულ, ყირიმულ თათრულ, იტალიურ, ინგლისურ, ფრანგულ, არაბულ, სპარსულ, ოსმალურ თურქულ, რუსულ და ლათინურ ენებს.[4] მის მიერ გამოქვეყნებული სტატიები ძირითადად თურქულ, გერმანულ და ფრანგულ ენებზეა და ბევრი მათგანი თარგმნილია ინგლისურად.

თურქეთში სწავლის პერიოდში მუშაობდა სამოგზაურო გიდად, რამაც, მისი თქმით, გავლენა მოახდინა ისტორიისადმი მის მიდგომაზე. ეს პრაქტიკულად ანვითარებდა მის შიშს და აძლევდა მას შესაძლებლობას "ასწავლოს ისტორია" სხვადასხვა წარმოშობის მქონე ადამიანთა სხვადასხვა ჯგუფებს.[5] მან თავისი სამოგზაურო გიდის გამოცდილება ასახა წიგნებსა და ესეებში "პოპულარული ისტორია"

ილბერ ორთაილი გაეცნო ინტელექტუალებს როგორც თურქეთიდან, ასევე სხვა ქვეყნებიდან. აღსანიშნავია ჰალილ უნალკიკი, მურატ ბარდაქჩი, ირენე მელიკოფი, ბერნარდ ლუისი, ანდრეას ტიეცი.[6]

მისი ბიოგრაფია Zaman Kaybolmaz: İlber Ortaylı Kitap (დრო არ გაქრება: წიგნი İlber Ortaylı) გამოქვეყნდა 2006 წელს. წიგნში შედის ხანგრძლივი ჟურნალისტური საუბარი ნილგუნ უისალთან, ასევე ისტორიები ბავშვობიდან, სტუდენტობის წლები ანკარაში, ვენასა და ჩიკაგოში, ბოლოდროინდელი მოსაზრებები ისტორიის უახლოეს მოვლენებზე და ანეკდოტებზე იმ წლებიდან, როდესაც იგი სამოგზაურო გიდად მუშაობდა მთელ თურქეთში.

ილბერ ორთაილმა შეისწავლა საჯარო პოლიტიკა ანკარის უნივერსიტეტის Mekteb-i Mülkiye- ში (პოლიტიკურ მეცნიერებათა სკოლა), შემდეგ კი გაემგზავრა ვენაში, ვენის უნივერსიტეტში სწავლისთვის, სადაც ანდრეას ტიეცესთან მუშაობის დროს სწავლობდა სლავისტიკასაც და აღმოსავლურსაც. მან მიიღო მაგისტრის ხარისხი ჩიკაგოს უნივერსიტეტის პროფესორ ჰალილ უნალციკის მეთვალყურეობის ქვეშ და დოქტორის ხარისხი მოიპოვა ანკარის უნივერსიტეტში პოლიტიკურ მეცნიერებათა სკოლაში. მისი სადოქტორო ნაშრომი იყო ადგილობრივი ადმინისტრაცია ტანზიმატის პერიოდში (1978). დოქტორანტურის შემდეგ იგი შეუერთდა ანკარის უნივერსიტეტის პოლიტიკურ მეცნიერებათა სკოლის ფაკულტეტს. 1979 წელს დაინიშნა ასოცირებული პროფესორის თანამდებობაზე. 1982 წელს მან თანამდებობა დატოვა და გააპროტესტა 1980 წლის თურქეთის სახელმწიფო გადატრიალების შემდეგ დამყარებული მთავრობის აკადემიური პოლიტიკა. თურქეთის, ევროპისა და რუსეთის რამდენიმე უნივერსიტეტში სწავლების შემდეგ, 1989 წელს იგი დაბრუნდა ანკარის უნივერსიტეტში და გახდა ისტორიის პროფესორი და ადმინისტრაციული ისტორიის განყოფილების გამგე.[7]

2001 წელს ილბერ ორთაილმა მიიღო აიდინ დოგანის ფონდის პრემია ნაშრომისთვის "ოჯახი ოსმალეთის ისტორიაში".[8]

2007 წელს მან მიიღო პუშკინის მედალი ვლადიმერ პუტინის მიერ ხელმოწერილი ბრძანებულებით ”რუსული ენის გავრცელებაში და შესწავლაში, კულტურული მემკვიდრეობის შენარჩუნებაში და სხვადასხვა ერისა და ხალხის კულტურის დაახლოებასა და ურთიერთგამდიდრებაში” ოფიციალურად კრემლის მიერ გამოცხადებული ცერემონია სტამბოლში რუსეთის საკონსულოში შედგა.[9]

2011 წელს იგი აირჩიეს მაკედონიის მეცნიერებათა და ხელოვნების აკადემიის საპატიო წევრად.[10]

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. "İlber Ortaylı: Kırım Türkleri Osmanlı'dır" T24 (in Turkish). Retrieved 2021-01-07.
  2. "Kırım Tatar diasporasının önemli ve tanınmış isimlerinden Şefika Ortaylı hayatını kaybetti" დაარქივებული 2021-01-24 საიტზე Wayback Machine. Qırım Haber Ajansı (in Turkish). 2020-07-11. Retrieved 2021-01-07.
  3. İlber Ortaylı (in Turkish) დაარქივებული 2012-02-20 საიტზე Wayback Machine. Archived 2012-02-20 at the Wayback Machine
  4. Turkey's Ministry of Culture and Tourism - İlber Ortaylı
  5. Uysal, Nilgün (2006). Zaman Kaybolmaz: Ilber Ortaylı Kitabı. İş Bankası yayınları.
  6. "Article on Bernard Lewis in Turkish: Bir bilgi adamı (A man of knowledge)" Milliyet Newspaper. Retrieved 2016-10-30.
  7. "İlber Ortaylı kimdir" "İlber Ortaylı kimdir".
  8. h"Aydın Doğan Vakfı - Tarih: Prof. Dr. İlber Ortaylı" დაარქივებული 2016-10-31 საიტზე Wayback Machine. www.aydindoganvakfi.org.tr. Retrieved 2016-10-30.
  9. "President Vladimir Putin signed a decree awarding the Pushkin Medal to a number of foreign citizens" President of Russia. Retrieved 2016-10-26
  10. "İlber Ortaylı, Makedonya Bilim ve Sanatlar Akademisi'ne onur üyesi seçildi" დაარქივებული 2016-10-31 საიტზე Wayback Machine. QHA (in Turkish). Retrieved 2016-10-30.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ილბერ_ორთაილი“-დან