ერმინია ბრუმანა
| ერმინია ბრუმანა | |
|---|---|
 | |
| დაბადების თარიღი | 12 სექტემბერი, 1897 |
| დაბადების ადგილი | პიგე |
| გარდაცვალების თარიღი | 9 იანვარი, 1954 (56 წლის) |
| გარდაცვალების ადგილი | ბუენოს-აირესი |
| საქმიანობა | მწერალი და ჟურნალისტი |
| მოქალაქეობა |
 არგენტინა |
ერმინია ბრუმანა (დ. 12 სექტემბერი, 1897, პიგუ — გ. 9 იანვარი, 1954, ბუენოს-აირესი) — არგენტინელი მასწავლებელი, მწერალი, ჟურნალისტი, დრამატურგი, ქალთა უფლებების დამცველი სოციალისტური და ანარქისტული იდეებით. მან დაწერა ცხრა წიგნი და თერთმეტი სცენარი. მისი ნამუშევრები იბეჭდებოდა პერიოდულ გამოცემებში, მათ შორის: Mundo Argentino, El Hogar და La Nación.[1]
რჩეული ნაშრომები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]პროზა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Palabritas, 1918.
- Cabezas de mujeres, 1923
- Mosaico, 1929
- La grúa, 1931
- Tizas de colores, 1932
- Cartas a las mujeres argentinas, 1936
- Nuestro Hombre, 1939
- Me llamo niebla, 1946
- A Buenos Aires le falta una calle, 1953
თეატრი
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- La protagonista olvidada, 1933
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Bellucci, Mabel (1994). «Anarquismo y feminismo. El movimiento de mujeres anarquistas con sus logros y desafíos hacia principios de siglo». Todo es Historia abril (321): pp. 66-67.
- Fletcher, Lea (1987). Una mujer llamada Herminia. Buenos Aires: Catálogos Editora.
- Paniza, Delio (1954). Semblanza de Herminia Brumana. Buenos Aires: Montiel.
- Rodríguez Tarditi, José (1956). Herminia Brumana, escritora y maestra. Buenos Aires.
- Sámatan, Marta Elena (1974). Herminia Brumana, la rebelde. Buenos Aires: Plus Ultra.
- Szlaska de Dujovich, Raquel (1987). Herminia C. Brumana en su proyección docente e intelectual. Buenos Aires: De la autora.
- Wapnir, Salomón (1964). Perfil y obra de Herminia Brumana. Buenos Aires: Perlado.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Dujovich, Raquel Szlaska de (1987). Herminia C. Brumana en su proyección docente e intelectual (ესპანური). R. Szlaska de Dujovich, გვ. 61.