ბალტიისპირეთის რკინიგზა
| ბალტიისპირეთის რკინიგზა | |
|---|---|
.png) | |
| მონაცემები | |
| რეგიონი | ფინეთი, ესტონეთი, ლატვია, ლიტვა, პოლონეთი |
| ფუნქციონირების თარიღები | 2020–2026 |
| ლიანდი | ტალინი - პარნუ - რიგა - რიგის საერთაშორისო აეროპორტი - პანევიზი - კაუნასი / ვილნიუსი - ლიტვა / პოლონეთის საზღვარი |
| სიგრძე | 1,435 მმ (4 ft 8+1⁄2 in) |
| ვებ-საიტი | railbaltica.org |
ბალტიისპირეთის რკინიგზა[1] — მიწისქვეშა სარკინიგზო ინფრასტრუქტურული პროექტი, რომელიც აკავშირებს ფინეთს (საბორნე ან წყალქვეშა გვირაბის გავლით), ესტონეთს, ლატვიას და ლიეტუვას პოლონეთთან. მისი მიზანია სამგზავრო და სატვირთო მომსახურების მიწოდება მონაწილე ქვეყნებს შორის და სარკინიგზო კავშირის გაუმჯობესება ცენტრალურ და ჩრდილოეთ ევროპას შორის. გარდა ამისა, იგი მიზნად ისახავს ჩრდილო – აღმოსავლეთ ევროპაში ეკონომიკური დერეფნის მშენებლობის კატალიზატორს. პროექტი ითვალისწინებს უწყვეტ სარკინიგზო კავშირს ტალინიდან (ესტონეთი) ვარშავისკენ (პოლონეთი). რკინიგზა გადის რიგაზე (ლატვია), კაუნასზე და ვილნიუსზე (ლიტვა). ბალტიისპირეთის რკინიგზა არის ევროკავშირის ერთ-ერთი პრიორიტეტული პროექტის ნაწილი: ტრანს-ევროპული სატრანსპორტო ქსელები (TEN-T). Ernst & Young- ის მიერ წარმოებული კვლევის თანახმად, გაზომვადი სოციალურ-ეკონომიკური სარგებელი 16.2 მილიარდ ევროდ არის შეფასებული. რკინიგზის გლობალური პროექტის მიერ მშპ – ს მულტიპლიკატორის მიერ შეფასებული ეფექტი დამატებით 2 მილიარდ ევროს შეადგენს.[2] იმავე კვლევის თანახმად, პროექტი გადაარჩენს 400 ადამიანის სიცოცხლეს.[2] 2020 წლის იანვრის გათვლით, ჩქაროსნული სარკინიგზო კავშირი ტალინიდან ლიტვა-პოლონეთის საზღვართან 2026 წლისთვის უნდა დასრულებულიყო.[3] 2020 წლის ივნისის მდგომარეობით, ტალინსა და ჰელსინკის შორის წყალქვეშა სარკინიგზო გვირაბი უნდა დასრულებულიყო 2026 წლის შუა რიცხვებისთვის.[4]
მიმოხილვა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მიზეზი შედეგი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
რკინიგზა იქნება ელექტრო რკინიგზა, რომელიც შეამცირებსნახშირბადის ემისიას. საჭიროების შემთხვევაში, დამონტაჟდება ხმაურისგან დამცავი ბარიერები. ასევე ნაპირსამაგრი ცხოველების სპეციალური გადასასვლელები აშენდება.[5]
სადგურები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სარკინიგზო პროექტი საშუალებას მისცემს ინტერმოდალობასა და მულტიმოდალობას (ანუ სატვირთო გადაზიდვა ტრანსპორტირების ორი ან მეტი მეთოდით). პროექტი მოიცავს სამ მულტიმოდალურ სატვირთო ტერმინალს, რომლებიც განთავსებული იქნებიან მუუგას ნავსადგურში (ესტონეთი), სალასპილსში (ლატვია) და კაუნასში (ლიტვა). ეს მიზნად ისახავს სინერგიის შექმნას 1,520 მმ სარკინიგზო სისტემის არსებულ ინფრასტრუქტურასთან. შვიდი საერთაშორისო სამგზავრო სადგური (ტალინში, პარნუში, რიგაში, რიგის აეროპორტში, პანევეისში, კაუნასში, ვილნიუსში) პოტენციური რეგიონალური სადგურებით და კავშირით აეროპორტებსა და საზღვაო პორტებთან. რკინიგზა აშენდება, როგორც ახალი, საზოგადოების საკუთრებაში არსებული, სწრაფი ჩვეულებრივი ორმაგი სარკინიგზო მაგისტრალი (ოთხმაგი ლიანდაგი, თუკი რკინიგზა იტვირთება სატვირთო მატარებლებით) ელექტროფიცირებული და ERTMS– ით აღჭურვილი სარკინიგზო ხაზი მაქსიმალური სიჩქარით 249 კმ / სთ სამგზავრო მატარებლებისთვის და 120 კმ / სთ სატვირთო მატარებლებისთვის. ახალი სარკინიგზო ხაზი შეიქმნება 1,435 მმ ლიანდაგით. სხვა ძირითადი ტექნიკური პარამეტრები მოიცავს შემდეგს:
- სატვირთო მატარებლის მაქსიმალური სიგრძე იქნება 1,050 მ.
- ღერძის მაქსიმალური დატვირთვა იქნება 25 ტონა.
- ტექნიკური მომსახურებისა და გადაუდებელი დახმარების სერვისებისთვის, მაგისტრალზე შესასვლელი უნდა იყოს ყოველ 2-3 კმ-ში და კონკრეტულ ადგილებში.
- რკინიგზას ექნება ბალასტური ლიანდაგი
- მისი ენერგეტიკული სისტემა უნდა იყოს 25 კვ.
- მისი ორმაგი საჩვენებელი მხარე უნდა იყოს გაშვებული მარჯვენა ხელით.
- ეს არის ERTMS დონე 2, საწყისი ეტაპი 3.[6]
მისი პარამეტრები შეესაბამება თავსებადობის ევროკავშირის ტექნიკურ სპეციფიკაციებს (TSI - P2, F1).[7] სარკინიგზო ბალტიკის დაგეგმვის ეტაპი ჩატარდა 2010 წლიდან 2017 წლამდე. საპროექტო ეტაპი დაიწყო 2016 წელს, რიგის ცენტრალურ სამგზავრო სადგურსა და რიგის საერთაშორისო აეროპორტის სამგზავრო სადგურზე ლატვიაში, საპროექტო სამუშაოები 2023 წლამდე გაგრძელდება. ამასობაში, მშენებლობა სარკინიგზო ბალტიკის ინფრასტრუქტურის დაწყება დაგეგმილია 2019 წელს და უნდა დასრულდეს 2026 წელს.[8][9] ჰელსინკიდან ტალინის მონაკვეთამდე არსებული კომერციული ბორნები იმუშავებენ. მომავალში ჰელსინკიდან ტალინის გვირაბამდე შემოთავაზებული რკინიგზა შეიძლება უზრუნველყოს ორ ქალაქს შორის.[10] რკინიგზის სიგრძე ტალინსა და ვარშავას შორის იქნება მინიმუმ 950 კილომეტრი (590 მილი). ბალტიის სარკინიგზო ნაწილის მთლიანი სიგრძე იქნება 870 კმ.
უპირატესობები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
პროექტის სარგებელზე საუბრისას აღინიშნა, რომ ბალტიის სარკინიგზო ინფრასტრუქტურა დაუკავშირდება ევროპის სარკინიგზო დერეფანს და უზრუნველყოფს მაღალსიჩქარიანი მგზავრთა მგზავრობასა და ტვირთის გადაადგილებას. რკინიგზა ქმნის შესაძლებლობას რეგიონებში ძირითადი სატვირთო ტრანსპორტი გადაიტანოს გზიდან რკინიგზამდე, რომელიც ამ დროისთვის მძიმე სატვირთო მანქანებით გადაადგილდება რუსეთისკენ და შემდეგ ჩრდილოეთისკენ. პოლონეთის შემთხვევაში, სატვირთო მანქანები მიჰყვებიან ადგილობრივ გზებს და პირდაპირ კვეთენ პოდლასკის ვივოდეშის სოფლებს.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- European Commission: Feasibility study on Rail Baltica railways – Main conclusions and recommendations January 2007
- European Commission: Feasibility study on Rail Baltica railways – Annexes January 2007
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ Avaleht. Rail Baltic.
- ↑ 2.0 2.1 EY. Rail Baltica Global Project Cost-Benefit Analysis Final Report.
- ↑ Implementation of Rail Baltic by 2026 remaining target for RB Rail. The Baltic Times (7 January 2020). ციტირების თარიღი: 26 June 2020
- ↑ David Burroughs (18 June 2020). „Finnish regional council delays Finland – Estonia undersea rail tunnel“. International Railway Journal. ციტირების თარიღი: 26 June 2020.
- ↑ Rail Baltica – Project of the Century en-US. ციტირების თარიღი: 2018-05-24
- ↑ Latviannews.lv. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-05-25. ციტირების თარიღი: 2018-05-24
- ↑ Technical specifications for interoperability en-us. ციტირების თარიღი: 2018-05-24
- ↑ Rail Baltica is your future | Rail Baltica en-US. ციტირების თარიღი: 2018-05-24
- ↑ AGREEMENT OF THE DEVELOPMENT OF THE RAIL BALTIC/RAIL BALTICA RAILWAY CONNECTION.
- ↑ „Helsinki-Tallinn Rail Tunnel Link?“. YLE News. 31 October 2008. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 4 აპრილი 2008. ციტირების თარიღი: 23 მაისი 2021.
