ხუჭუჭა უნაგირასოკო

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ხუჭუჭა უნაგირასოკო

მეცნიერული კლასიფიკაცია
სამეფო:  სოკოები
განყოფილება:  ჩანთიანი სოკოები
კლასი:  პეზიზომიცეტები
რიგი:  პეზიზასნაირნი
ოჯახი:  ჰელველასებრნი
გვარი:  ნაოჭა სოკოები
სახეობა:  ხუჭუჭა უნაგირასოკო
ლათინური სახელი
Helvella crispa (Scop.) Fr., 1822

ხუჭუჭა უნაგირასოკო (ლათ. Helvella crispa) — ჩანთიანი სოკო ჰელველასებრთა ოჯახისა.

იგი პირველად აღწერა ჯოვანი ანტონიო სკოპოლიმ 1772 წელს.[1]

სამეცნიერო სინონომები:

  • Costapeda crispa (Scop.) Falck, 1923
  • Helvella leucophaea Pers., 1800, nom. superfl.
  • Helvella mitra var. monacella (Schaeff.) Pers., 1801
  • Helvella monacella Schaeff., 1774
  • Helvella nigricans Schaeff., 1774
  • Helvella nivea Schrad., 1799
  • Helvella pallida Schaeff., 1774
  • Helvella sulcata Willd., 1787
  • Phallus costatus Batsch, 1783
  • Phallus crispus Scop., 1772basionym

აღწერა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ქუდი არასწორი ფორმისაა და მისი დიამეტრი 2-4 სმ-მდე აღწევს, შუაში ჩაზნექილია, უნაგირის ფორმის. კიდეები — ტალღოვანი ან ხუჭუჭი.

ფეხის სიგრძე 3-7 სმ-მდე, სიგანე — 1-2,5 სმ., სიგრძივ წახნაგოვან-დაღარული, თეთრი, ძირში მსხვილდება.

სპორები ელიფსისებრი სადაა 15–20×10 მკმ. ჩანთები — ცილინდრული 300 მკმ-მდე სიგრძის და სიგანის და მოთავსებულია 8 სპორა.

პირობითად საჭმელი სოკოა, საჭმელად იხმარება ახალი. გამოყენებამდე საჭიროა 20 წუთის განმავლობაში ხარშვა.

გავრცელება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ფართოდაა გავრცელებული ევრაზიაში, ჩრდილოეთ და სამხრეთ ამერიკაში. იზრდება ნიადაგზე, როგორც შერეულ, ასევე წიწვოვან ტყეში, გაზაფხულიდან შემოდგომამდე.

მსგავსი სახეობები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • Helvella lactea Boud., 1907 გამოირჩევა ფეხზე შეზრდილი, და არა მისგან თავისუფალი, ქუდის კიდეებით, აგრეთვე ქუდის სადა ქვედა მხარით.
  • Helvella lacunosa Afzel., 1783უნაგირასოკო გამოირჩევა როგორც მინიმუმ მორუხო, ხშირად თითქმის შავი ქუდით.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • ნახუცრიშვილი ივ., საქართველოს სოკოები / რედ. და თანაავტ. არჩ. ღიბრაძე, თბ.: „ბუნება პრინტი“ და საქართველოს ბუნების შენარჩუნების ცენტრი, 2006. — გვ. 36, ISBN 99940-856-1-1.

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. Scopoli JA. (1772). Flora carniolica, 2 (იტალიური), გვ. 475.