ფრანკო აბიატის პრემია

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ფრანკო აბიატის პრემია (იტალ. Premio Franco Abbiati della Critica Musicale Italiana) — კლასიკური მუსიკის პრიზი, რომელიც 1980 წლიდან ყოველწლიურად გაიცემა იტალიის მუსიკალური კრიტიკოსების ეროვნული ასოციაციის მიერ. ატარებს იტალიელი მუსიკის კრიტიკოსის ფრანკო აბიატის სახელს. არ ითვალისწინებს ფულად ჯილდოს. თავდაპირველად დაჯილდოება ხდებოდა ბერგამოს ადმინისტრაციის პატრონაჟით. ტრადიციულად, დაჯილდოების ცერემონია ტარდება ბერგამოს ოპერის თეატრში ან ქალაქის სხვა ისტორიულ შენობებში. 2007 წლიდან სარგებლობს იტალიის კულტურის სამინისტროს, ხოლო 2008 წლიდან კი რესპუბლიკის პრეზიდენტის პატრონაჟით. იგი სამართლიანად ითვლება კლასიკური მუსიკის სამყაროში ერთ-ერთ პრესტიჟულ ჯილდოდ.[1]

პრემიის ნომინაციები:

პრემიის ლაურეატები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

საუკეთესო საოპერო დადგმა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

საუკეთესო პროექტი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

საუკეთესო პროდიუსერი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

საუკეთესო დირიჟორი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1980-81 კლაუდიო აბადო და რიკარდო მუტი
1981-82 ლეონარდ ბერნშტეინი
1982-83 ჯანანდრეა გავაზენი
1983-84 სერგიუ ცელიბიდაჩე
1984-85 კარლოს კლეიბერი
1985-86 ვოლფგანგ ზავალიში
1986-87 პიერ ბულესი
1987-88 მიუნ ვუნ ჩუნგი
1988-89 რიკარდო მუტი
1989-90 ჯონ ელიოტ გარდინერი
1990-91 ვლადიმერ დელმანი
1991-92 ჯუზეპე სინოპოლი
1992-93 რიკარდო ჩაილი
1993-94 ზუბინ მეტა
1994-95 გარი ბერტინი
1995-96 ვალერი გერგიევი
1996-97 ელიაჰუ ინბალი
1997-98 კარლო მარია ჯულინი
1998-99 ჯეფრი ტეიტი
1999-2000 ვლადიმერ იუროვსკი
2000-2001 კლაუდიო აბადო
2002 იური ტემირკანოვი
2003 ბრუნო ბარტოლეტი
2004 დანიელ გატი
2005 ანტონიო პაპანო
2006 ლორინ მაზელი
2007 იური ტემირკანოვი
2008 რობერტო აბადო
2009 სეიჯი ოზავა
2010 ესა-პეკა სალონენი
2011 დენიელ ჰარდინგი
2012 ფაბიო ლუისი
2013 დანიელ ბარენბოიმი
2014 იუნგ მიუნ ჰუნი
2015 დანიელ გატი
2016 მიკელე მარიოტი
2018 ანტონიო პაპანო
2019 კირილ პეტრენკო

საუკეთესო საოპერო რეჟისორი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1980-81 ჯორჯო სტრელერი
1981-82 ლუკა რონკონი
1982-83 რობერტო დე სიმონე
1983-84 პატრის ჩერო
1984-85 პიერლუიჯი პიცი
1985-86 ქეიტა ასარი
1986-87 ჯანკარლო კობელი
1987-88 ლუკა რონკონი
1988-89 არ გაცემულა
1989-90 გრეჰემ ვიკი
1990-91 გიუნტერ კრემერი
1991-92 ლუკა რონკონი, მარგარიტა პალი
1992-93 რომან ტერლეცკი, დეივიდ ჰიუზი
1993-94 რობერტ უილსონი
1994-95 ფრანკო ძეფირელი
1995-96 უგო დე ანა
1996-97 გრეჰემ ვიკი
1997-98 გვიდო დე მონტიჩელი
1998-99 დეივიდ პაუნტი
1999-2000 დენის კრიფი
2000-2001 უგო დე ანა
2002 არ გაცემულა
2003 რობერტ კარსენი
2004 მარიო მარტონე
2005 სტივენ მედკალფი
2006 ჯორჯო ბარბერიო კორსეტი
2007 დამიანო მიკელეტო
2008 დიმიტრი ჩერნიაკოვი
2009 რობერტ ლეპაჟი
2010 გრეჰემ ვიკი
2011 კალიქსტო ბეტო
2012 ლეო მუსკატო
2013 ემა დანტე
2014 იოჰანეს ვაიგანდი
2015 გაი ჯოსტენი
2016 ნიკოლა რააბი

ოპერის საუკეთესო სასცენო დიზაინი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ოპერის საუკეთესო სასცენო კოსტიუმები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

საუკეთესო ვოკალი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1980-81 ლუსია ვალენტინი-ტერანი და რენატო ბრუზონი
1981-82 ლელა კუბერლი და სამუელ რამი
1982-83 ედიტა გრუბეროვა და ალფრედო კრაუსი
1983-84 ჯუნ ანდერსონი
1984-85 მარიელა დევია და სამუელ რამი
1985-86 მერილინ ჰორნი და ჰერმან პრეი
1986-87 მირელა ფრენი და პაოლო კონი
1987-88 ჰილდეგარდ ბერენსი და კრის მერიტი
1988-89 ბერნადეტ მანკა დი ნისა
1989-90 ანა კატერინა ანტონაჩი და თომას მოზერი
1990-91 სესილია გასდია და ჯუზეპე საბატინი
1991-92 რენატა სკოტო და მაქს რენე კოზოტი
1992-93 მარტინა დუპუისი და ალესანდრო კორბელი
1993-94 რაინა კაბაივანსკა და მიქელე პერტუსი
1994-95 ვალტრაუდ მაიერი
1995-96 მონიკა ბაჩელი და ხოსე კურა
1996-97 კრისტინა გალარდო დომასი და საიმონ კინლისაიდი
1997-98 სონია განასი და მათიას გოერნი
1998-99 პატრიცია ჩოფი და ხუან დიეგო ფლორესი
1999-2000 ფიორენცა ჩედოლინსი და მარსელო ალვარესი
2000-2001 დანიელა ბარსელონა და თომას კუასთოფი
2002 Violeta Urmana და Ildebrando d'არქანჯელო
2003 ბარბარა ფრიტოლი და ჯუზეპე ფილიანოტი
2004 ანა კატერინა ანტონაჩი
2005 მიხელა კაროსი და ნიკოლა ულივიერი
2006 სონია პრინა და ალექს ესპოზიტო
2007 სვეტლა ვასილევა
2008 დანიელა დესი და ვიტო პრიანტე
2009 სარა მინგარდო და ჯონას კაუფმანი
2010 ნინა სტემი და ფრანკო ფაგიოლი
2011 ჯოისი დიდონატო და ჯონ გრემ-ჰოლი
2012 ეველინ ჰერლიციუსი და გრეგორი კუნდი
2013 მარია აგრესტა და ფრანჩესკო მელი
2014 ოლგა პერეტიატკო და სიმონე პიაცოლა
2015 კარმელა რემიჯიო და ნიკოლა ალაიმო
2016 მია პერსონი და ჯონ ოსბორნი

ინსტრუმენტული შესრულება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1980-81 არ გაცემულა
1981-82 მაურიციო პოლინი
1982-83 არ გაცემულა
1983-84 არ გაცემულა
1984-85 სალვატორე აკარდო
1985-86 სვიატოსლავ რიხტერი
1986-87 არტურო ბენედეტი მიქელანჯელი
1987-88 მარიო ბრუნელო
1988-89 რადუ ლუპუ
1989-90 კრისტიან ციმერმანი
1990-91 არ გაცემულა
1991-92 მასიმილიანო დამერინი
1992-93 ანდრას შიფი
1993-94 ანდრეა ლუკეზინი
1994-95 არ გაცემულა
1995-96 არ გაცემულა
1996-97 არ გაცემულა
1997-98 არ გაცემულა
1998-99 ენრიკო დინდო
1999-2000 არკადი ვოლოდოსი
2000-2001 არ გაცემულა
2002 არ გაცემულა
2003 გრიგორი სოკოლოვი
2004 გრიგორი სოკოლოვი
2005 რადუ ლუპუ
2006 ანდრაშ შიფი
2007 ლეონიდას კავაკოსი
2008 არ გაცემულა
2009 ფრანჩესკო დ'ორაციო
2010 ემანუელე არჩული
2011 იზაბელა ფაუსტი
2012 დუეტი: ლეონიდას კავაკოსი და ენრიკო პაჩე
2013 დანილა ტრიფონოვი
2014 ევგენი კისინი
2015 ბეატრიჩე რანა
2016 ალექსანდრე ლონკვიხი

კამერული ორკესტრი (2012 წლიდან პიეტრო ფარულის სახელით )[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1980-81 ლაზალის კვარტეტი
1981-82 არ გაცემულა
1982-83 ტრიესტის ტრიო
1983-84 არდიტის კვარტეტი
1984-85 არ გაცემულა
1985-86 ანსამბლი „InterContemporain“
1986-87 ორკესტრი „აყვავებული ხელოვნება“
1987-88 არ გაცემულა
1988-89 არ გაცემულა
1989-90 არ გაცემულა
1990-91 ტოკიოს კვარტეტი
1991-92 დუეტი ფრენკ პიტერ ციმერმანი და ალექსანდრე ლონკიჩი
1992-93 არ გაცემულა
1993-94 პარმას ტრიო
1994-95 კელერის კვარტეტი
1995-96 მანტუას კამერული ორკესტრი
1996-97 შოსტაკოვიჩის კვარტეტი
1997-98 არნოლდ შენბერგის გუნდი
1998-99 არ გაცემულა
1999-2000 არ გაცემულა
2000-2001 ანსამბლი „გალანტური ევროპა“
2002 კამერული ორკესტრი „იტალიური კონცერტი“
2003 არ გაცემულა
2004 არ გაცემულა
2005 აკადემია Montis Regalis
2006 არ გაცემულა
2007 არ გაცემულა
2008 ჰეიგენის კვარტეტი
2009 არ გაცემულა
2010 არ გაცემულა
2011 არ გაცემულა
2012 ტრიო Armellini-Martzadori
2013 გუადაგნინის კვარტეტი
2014 კვარტეტი Noos
2015 მორისის კვარტეტი
2016 კვარტეტი „ექო“

უცხოური მუსიკის საუკეთესო პრემიერა იტალიაში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1980-81 კარლჰაინც შტოკჰაუზენის „ხუთშაბათი"
1981-82 ფრანკო დონატონის „გულის თვალები"
1982-83 ლუიჯი ნონოს „პოლონური დღიური No2“
1983-84 პიერ ბულეზის პასუხი
1984-85 კამილო ტოგნის „ბარაბა"
1985-86 მიძღვნა ჯაკომო მანზონისადმი
1986-87 ადრიანო გვარნიერის „ღამის ზეიმი"
1987-88 გიორგი კურტაგის „ფრაგმენტები კაფკადან"
1988-89 პიერ ბულესის „საქორწინო სახე"
1989-90 სალვატორ ჩარინოს სონატა No3
1990-91 სოფია გუბაიდულინას კვარტეტი No3
1991-92 „ინტერლუდიები. მუსიკა ექოსა და ნარცისის ლეგენდაზე“ ალდო კლემენტი
1992-93 ვოლფგანგ რიჰმის „Bidlos/Weglos"
1993-94 ლუჩიანო ბერიო „ნოქტურნი"
1994-95 ჰაინც ჰოლიგერის სკარდანელის ციკლი
1995/96 ლუჩანო ბერიო „არავინ"
1996-97 „პარადოქსული სურათი. მიუძღვნა პიერო დელა ფრანჩესკას " ჟერარდ გრიზს
1997-98 ვენერა და ადონისი ჰანს ვერნერ ჰენზე
1998-99 მაურისიო კაგელის „გერმანიიდან"
1999-2000 პიერ ბულეზის „Sur Incises"
2000-2001 ჟილბერტო კაპელის ხმები ბრასის ბენდისთვის
2002 ადრიანო გვარნიერის „მედეა"
2003 ფაბიო ვაკას და ელიოტ კარტერის ობოების კვარტეტის „ისტორიის საწოლი"
2004 ფაუსტო რომიტელის „ლითონების ინდექსი"
2005 "concertante" (მიძღვნა მესიენისთვის) გიორგი კურტაგი
2006 „უკანასკნელი ექო" ფორტეპიანოსა და ორკესტრისთვის და კონცერტინო ჰელმუტ ლახენმანის მიერ
2007 ივან ფედელეს „ანტიგონე"
2008 ჰანს ვერნერ ჰენზეს „ფედრა“
2009 სტეფანო ჯერვაზონის „სარეველა“
2010 კლაუდიო ამბროზინის „მკვლელი სიტყვები"
2011 ლუკა ფრანჩესკონის კვარტეტი
2012 ჯოვანი ტამბორინოს „მეტალის ზღვა"
2013 მაურო ლანზას „თამაში მეფის სიკვდილზე"
2014 ფრანჩესკო ფილიდეის „სიყვარულის ყველა მოძრაობა", „ყვავილების ყვავილები", „დასრულებულია ნებისმიერი მოძრაობა"
2015 აურელიანო კატანეოს „სექტემბრის სიტყვები" და „ანსამბლი"; ალესანდრო სოლბიატის „ყვითელი ხმა"
2016 დიმიტრი კუდლიანსკის „შეწყვეტილი მეხსიერება"

სპეციალური პრიზი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2021-12-17. ციტირების თარიღი: 2021-12-17.