ლეონარდ ესაკია: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1: ხაზი 1:
{{მმ*|ესაკია}}
{{ინფოდაფა პიროვნება
{{ინფოდაფა პიროვნება
| ფერი =
| ფერი =
ხაზი 28: ხაზი 29:
'''ლეონარდ (ლეო) დიმიტრის ძე ესაკია''' (დ. [[27 თებერვალი]] [[1890]], [[ქუთაისი]] — გ. [[27 ივნისი]] [[1969]], [[თბილისი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] [[მსახიობი]] და [[რეჟისორი|კინორეჟისორი]], [[საქართველო]]ს დამსახურებული არტისტი ([[1966]]).
'''ლეონარდ (ლეო) დიმიტრის ძე ესაკია''' (დ. [[27 თებერვალი]] [[1890]], [[ქუთაისი]] — გ. [[27 ივნისი]] [[1969]], [[თბილისი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] [[მსახიობი]] და [[რეჟისორი|კინორეჟისორი]], [[საქართველო]]ს დამსახურებული არტისტი ([[1966]]).


[[1927]] წლიდან მუშაობა დაიწყო ქართულ კინოში სცენარისტად, ამავე წლიდან მოღვაწეობდა კინოსტუდიაში [[სახკინმრეწვი]]. [[1929]] წლიდან რეჟისორია. ნოვატორული ფილმებით - „[[ჰოლტზე]]“ ([[1928]] წ.) და „[[ამერიკანკა]]“ ([[1930]] წ.) ერთგვარი პროტესტი გამოხატა ეთნოგრაფიულ-ორიენტალისტური კინემატოგრაფიის მიმართ, იღვწოდა რეალისტური მხატვრული მეთოდის გასამტკიცებლად. [[1932]] წელს დადგა პირველი ქართული მხატვრული ხმოვანი ფილმი „[[შაქირი]]“.
[[1916]] წელს გაიწვიეს ჯარში. ომის დამთავრების შემდეგ თანამშრომლობდა ქართულ ჟურნალ გაზეთებში, აქვეყნებდა ლექსებს, კრიტიკულ წერილებს, რეცენზიებს. [[1927]] წლიდან მუშაობა დაიწყო ქართულ კინოში სცენარისტად, ამავე წლიდან მოღვაწეობდა კინოსტუდიაში [[სახკინმრეწვი]]. [[1929]] წლიდან რეჟისორია. ნოვატორული ფილმებით - „[[ჰოლტზე]]“ ([[1928]] წ.) და „[[ამერიკანკა]]“ ([[1930]] წ.) ერთგვარი პროტესტი გამოხატა ეთნოგრაფიულ-ორიენტალისტური კინემატოგრაფიის მიმართ, იღვწოდა რეალისტური მხატვრული მეთოდის გასამტკიცებლად. [[1932]] წელს დადგა პირველი ქართული მხატვრული ხმოვანი ფილმი „[[შაქირი]]“.


[[1941]]–[[1955]] წლებში იყო [[საქართველოს სსრ]]-ის კინემატოგრაფიის მინისტრის მოადგილე და [[თბილისის კინოსტუდია|თბილისის კინოსტუდიის]] გენერალური დირექტორი.
[[1941]]–[[1955]] წლებში იყო [[საქართველოს სსრ]]-ის კინემატოგრაფიის მინისტრის მოადგილე და [[თბილისის კინოსტუდია|თბილისის კინოსტუდიის]] გენერალური დირექტორი.

დაკრძალულია [[პანთეონი (დიდუბე)|მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში]].


== ფილმოგრაფია ==
== ფილმოგრაფია ==
ხაზი 51: ხაზი 54:
* [[1961]] — [[გლახის ნაამბობი (ფილმი)|გლახის ნაამბობი]]
* [[1961]] — [[გლახის ნაამბობი (ფილმი)|გლახის ნაამბობი]]
* [[1967]] — [[აბესალომ და ეთერი (ფილმი)|აბესალომ და ეთერი]]
* [[1967]] — [[აბესალომ და ეთერი (ფილმი)|აბესალომ და ეთერი]]


==ლიტერატურა==
* ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994


== რესურსები ინტერნეტში ==
== რესურსები ინტერნეტში ==
ხაზი 60: ხაზი 67:


{{DEFAULTSORT:ესაკია, ლეონარდ}}
{{DEFAULTSORT:ესაკია, ლეონარდ}}
[[კატეგორია:დიდუბის პანთეონში დაკრძალულები]]
[[კატეგორია:ქართველი მსახიობები]]
[[კატეგორია:ქართველი მსახიობები]]
[[კატეგორია:ქართველი კინორეჟისორები]]
[[კატეგორია:ქართველი კინორეჟისორები]]

12:26, 20 თებერვალი 2015-ის ვერსია

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ესაკია.
ლეო ესაკია
დაბადების სახელი ლეონარდ ესაკია
დაბადების თარიღი 27.02.1890
ქუთაისი,
რუსეთის იმპერია
გარდაცვალების თარიღი 27.06.1969
საქმიანობა რეჟისორი, სცენარისტი, მსახიობი

ლეონარდ (ლეო) დიმიტრის ძე ესაკია (დ. 27 თებერვალი 1890, ქუთაისი — გ. 27 ივნისი 1969, თბილისი) — ქართველი მსახიობი და კინორეჟისორი, საქართველოს დამსახურებული არტისტი (1966).

1916 წელს გაიწვიეს ჯარში. ომის დამთავრების შემდეგ თანამშრომლობდა ქართულ ჟურნალ გაზეთებში, აქვეყნებდა ლექსებს, კრიტიკულ წერილებს, რეცენზიებს. 1927 წლიდან მუშაობა დაიწყო ქართულ კინოში სცენარისტად, ამავე წლიდან მოღვაწეობდა კინოსტუდიაში სახკინმრეწვი. 1929 წლიდან რეჟისორია. ნოვატორული ფილმებით - „ჰოლტზე“ (1928 წ.) და „ამერიკანკა“ (1930 წ.) ერთგვარი პროტესტი გამოხატა ეთნოგრაფიულ-ორიენტალისტური კინემატოგრაფიის მიმართ, იღვწოდა რეალისტური მხატვრული მეთოდის გასამტკიცებლად. 1932 წელს დადგა პირველი ქართული მხატვრული ხმოვანი ფილმი „შაქირი“.

1941–1955 წლებში იყო საქართველოს სსრ-ის კინემატოგრაფიის მინისტრის მოადგილე და თბილისის კინოსტუდიის გენერალური დირექტორი.

დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.

ფილმოგრაფია

რეჟისორი

სცენარები


ლიტერატურა

  • ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994

რესურსები ინტერნეტში