სევდა (მოთხრობა)
| სევდა | |
|---|---|
 | |
| ჟანრი | მოთხრობა |
| ავტორი | ანტონ ჩეხოვი |
| მშობლიური ენა | რუსული |
| დაწერილია | 1886 |
| გამოცემულია | 26 აპრილი, 1886 |
სევდა (რუს. Тоска) — ანტონ ჩეხოვის მოთხრობა, რომელიც 1886 წელს დაიწერა. პირველად, 1886 წლის 26 აპრილს, პეტერბურგის გაზეთში გამოქვეყნდა.
გამოქვეყნება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მოთხრობა პირველად 1886 წლის 16 იანვარს Петербургская газета-ს № 26-ის „ფრთიანი შენიშვნების“ განყოფილებაში გამოქვეყნდა ა. ჩეხონტეს ხელმოწერით. მცირედი ცვლილებებით, მოთხრობა კრებულში „ჭრელი მოთხრობები“ დაიბეჭდა. 1895 წელს ის შევიდა ანთოლოგიაში „გაელვება“. ცოტათი ჩასწორებული ვარიანტი ჩეხოვმა თავისი მოთხრობების მესამე ტომში შეიტანა, რომელიც 1899—1901 ადოლფ მარქსმა გამოაქვეყნა.
ჩეხოვის სიცოცხლეშივე მოთხრობა ბულგარულ, უნგრულ, გერმანულ, სერბო-ხორვატულ, სლოვაკურ, ფინურ, ფრანგულ და ჩეხურ ენებზე ითარგმნა.
სიუჟეტი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მეეტლე იონას შვილი გარდაეცვალა. მამა სასოწარკვეთილი და უშედეგოდ ცდილობს შემხვედრ ხალხთან დალაპარაკებას და იმის მოყოლას თუ როგორ მოცელა ის ამ ამბავმა. ის თავის ცხენთანაც კი ცდილობს დალაპარაკებას.
კრიტიკა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მოთხრობამ „პეტერბურგის ცნობის ფურცელში“ (№ 167, 1886) კრიტიკოს ი. ლადოჟსკის დადებითი შეფასება მიიღო.[1] ლეონიდ ობოლენსკიმ რუსულ საგანძურში ფარული დრამის ხედვის მარტივად წარმოჩენის არაჩვეულებრივი შესაძლებლობისთვის შეაქო ჩეხოვი. მოთხრობა „სევდა“ ამის იდეალური მაგალითია.[2] კონსტანტინე არსენიევმა თავის ესეში „ჩვენი დროის მწერლები“ („ევროპის მაცნე“, № 12, 1887) მოთხრობა „სევდა“ საუკეთესო თანამედროვე მოთხრობების სიაში შეიტანა.[3] ლევ ტოლსტოიმ მოთხრობა ჩეხოვის საუკეთესო მოთხრობების პირად სიაში შეიტანა.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- „რუსული საგანძური“, 1886, № 12, გვ. 178.
- Чехов А. П. Тоска // Чехов А. П. Полное собрание сочинений и писем: В 30 т. Сочинения: В 18 т. / АН СССР. Ин-т мировой лит. им. А. М. Горького. — М.: Наука, 1974—1982.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ კომენტარები. Рассказы и юморески 1885—1886 гг. Полное собрание сочинений и писем в тридцати томах. Сочинения том четвертый. 1885—1886 М., „Наука“, 1984
- ↑ „რუსული საგანძური“, 1886, N 12, გვ. 178
- ↑ „ევროპის მაცნე“, 1887, N 12, გვ. 770.