საფეხვნო

საფეხვნო, საფიხვნო (ხევსურეთი), საანჯმნო (თუშეთი), ერობა (ხევი), სანახშო (რაჭა) — მამაკაცთა თავშესაყრელად განკუთვნილი ნაგებობა ან ადგილი, საფეხვნოში მყოფთ ფეხონი ერქვა, ხოლო ერთად სხდომასა და ბაასს — ფეხნობა. საფეხვნოს ნაგებობა ხევსურეთში მხოლოდ შატილშია შემონახული. ეს არის ღია შენობა, რომელშიც დგას ქვის სკამები. საფეხვნო მთის თითქმის ყველა სოფელში იყო და მის ძირითად დანიშნულებას შეადგენდა მეზობლების შეხვედრა, სჯა-ბაასი, დასვენება-გართობა. აქ ზელდნენ ტყავს, გრეხდნენ თოკს, ამოასხამდნენ ქალამნებს, თლიდნენ თითისტარებს და ა. შ.

საფეხვნოში საუბარი იყო საგმირო საქმეებზე, მტერ-მოყვარეზე, ქცევის ნორმებზე, წეს-ჩვეულებებზე, აგვარებდნენ პატარ-პატარა სასოფლო საქმეებს (სათიბზე გასვლის ვადების განსაზღვრა, მწყემსობის რიგის დადგენა, დაზიანებული ხიდის შეკეთება და სხვა). უფრო მნიშვნელოვანი საქმეები წყდებოდა საგანგებოდ დადგენილ სოფლის საყრილობო ადგილებში, რომლის ფუნქცია და ორგანიზაცია საფეხვნოსგან განსხვავდებოდა.

ლიტერატურა

• ოჩიაური თ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 152.