1987 წლიდან იცავდა გერმანიის 21-წლამდე ფეხბურთელთა ნაკრებისა და გერმანიის ოლიმპიური ნაკრების ღირსებას, რომელთა შემადგენლობაშიც, შესაბამისად, ერთი და ექვსი შეხვედრა ითამაშა.[2]
რაც შეეხება გერმანიის ეროვნულ ნაკრებს, მისი დებიუტი ეროვნულ გუნდში 1990 წლის 30 მაისს, დანიის ეროვნული ნაკრების წინააღმდეგ გამართულ საერთაშორისო ამხანაგურ მატჩში შედგა. კეპკე მოედანზე შეხვედრის 46-ე წუთზე რაიმონდ აუმანის ნაცვლად შემოვიდა.[3] ეს იყო ერთადერთი შეხვედრა რომელიც კეპკემ 1990 წელს ეროვნულ ნაკრებში ჩაატარა.
კეპკეს სანაკრებო კარიერის პიკად 1996 წელი ითვლება. გერმანიის ეროვნულ ნაკრებში, რომელმაც ამ წელს ევროპის ჩემპიონის წოდება მოიპოვა, იგი არა მხოლოდ ნაკრების ძირითადი მეკარე, არამედ გუნდის ერთ-ერთი ლიდერიც იყო. ჯგუფური ეტაპის დასკვნით მატჩში მან ჯანფრანკო ძოლას პენალტი აიღო, რითაც იტალია ჯგუფში ჩატოვა,[4] ხოლო ინგლისთან ნახევარფინალში გარეთ საუთგეიტის პენალტი მოიგერია და თავისი გუნდის ევროპის ჩემპიონატის ფინალში გასვლა უზრუნველყო.[5][6]
იმავე 1996 წელს კეპკე მსოფლიოს საუკეთესო მეკარედ დასახელდა.
1998 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზეც გერმანიის ნაკრების ძირითადი მეკარე იყო. აღნიშნული ჩემპიონატის დაწყებამდე მიღებული გადაწყვეტილებიდან გამომდინარე, ტურნირის შემდეგ ეროვნულ ნაკრებში თამაში დაასრულა. ეროვნული ნაკრებიდან მისმა წასვლამ გზა გაუხსნა ოლივერ კანს. გერმანიის ნაკრებში კეპკემ საერთო ჯამში 59 მატჩი ჩაატარა.[7]
ნიურნბერგი