ალექსანდრე გლაზუნოვი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ილია გლაზუნოვი. ილია რეპინის ნახატი

ალექსანდრე გლაზუნოვი (რუს. Алекса́ндр Константи́нович Глазуно́в; დ. 10 აგვისტო, 1865 — გ. 21 მარტი, 1936) — რუსი კომპოზიტორი, დირიჟორი, პედაგოგი, მუსიკის საზოგადო მოღვაწე, რესპუბლიკის სახალხო არტისტი (1922).

მუსიკაში მეცადინეობდა ნიკოლოზ რიმსკი-კორსაკოვთან. დაუახლოვდა „მძლავრი ჯგუფის“ კომპოზიტორთა გაერთიანებას. 16 წლისამ დაწერა პირველი სიმფონია. გლაზუნოვი ასევე ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას სანქტ-პეტერბურგის კონსერვატორიაში. 1888-იდან იწყებს სადირიჟორო მოღვაწეობას, ხოლო 1928 წელს საცხოვრებლად გადავიდა საზღვარგარეთ.

ითვლება რუსული კლასიკური მუსიკის ტრადიციების გამგრძელებელად. გლაზუნოვის შემოქმედებაში აღსანიშნავია: 8 სიმფონია (IX დაუმთავრებელი), უვერტიურები, სიმფონიური პოემები, სიმფონიური სურათები, სიუიტები, სამი ბალეტი, (მ. შ. ცნობილი „რაიმონდა“ 1898). გლაზუნოვს შექმნილი აქვს კონცერტები, ცნობილი კონცერტი ვიოლინოსათვის (1904), აგრეთვე კონცერტები ჩელოს, ხმისა და საქსოფონისათვის; კამერულ-ინსტრუმენტული (7 სიმებიანი კვარტეტი) და საგუნდო ნაწარმოებები, 20-ზე მეტი რომანსი და სხვა. რიმსკი-კორსაკოვთან ერთად დაამთავრა ალექსანდრე ბოროდინის ოპერა „თავადი იგორი“, მეხსიერებით აღადგინა ამ ოპერის უვერტიურა და ბოროდინის მე-5 სიმფონიის ორი ნაწილი.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ვიკიწყაროში? არის ტექსტი 1911 Encyclopædia Britannica-ს სტატიებიდან თემაზე: