სანდრო გვალია
| სანდრო გვალია | |
|---|---|
 | |
| დაბადების თარიღი |
1913 თბილისი |
| გარდაცვალების თარიღი | 1982 |
| ეროვნება | ქართველი |
| საქმიანობა |
მთამსვლელი სამთო მოთხილამურე მწვრთნელი |
ალექსანდრე (სანდრო) გვალია (დ. 1913 — გ. 1982) — ქართველი მთამსვლელი, სამთო მოთხილამურე და მწვრთნელი. სპორტის ოსტატი (1949), საბჭოთა კავშირის სპორტის ოსტატი ალპინიზმში (1934). მეორე მსოფლიო ომის მონაწილე.
ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სანდრო გვალია 1933–34 წლებში მუშაობდა ყაზბეგის მეტეოროლოგიურ სადგურში. 1937 წელს, შოთა რუსთაველის იუბილესთან დაკავშირებით, ალპინისტ რამინ კვიციანთან და სხვა ალპინისტებთან ერთად ავიდა კავკასიონის ერთ-ერთი ცენტრალური ქედის დაუპყრობელ, ყინულოვან მწვერვალზე — ბეზენგის კლდეზე, შხარასა და ჯანღას შორის. მწვერვალს ალპინისტებმა შოთა რუსთაველი უწოდეს. სანდრო გვალიას დიდი წვლილი მიუძღვის საქართველოში ალპინიზმისა და სამთო-სათხილამურო სპორტის განვითარებაში.[1] ხელმძღვანელობდა პირველ ასვლებს: ბანგურიანზე (1930), მთავარ შხარაზე, ვახუშტის მწვერვალზე (1933), რუსთაველის პიკზე (1937) და სხვა; 1930–40 წლებში მოაწყო მასობრივი ალპინიადები და სამთო-სათხილამურო ლაშქრობები კავკასიონის მთებში, სვანეთსა და რაჭაში.[2] 1948 წლიდან იყო საკავშირო კატეგორიის მსაჯი. სპორტული კლუბების — „ნაუკა“ და „სპარტაკი“ წევრი. საერთაშორისო კატეგორიის მსაჯი და საქართველოს დამსახურებული მწვრთნელი. 1943 წელს სანდრო გვალიას გადაეცა წითელი ვარსკვლავის ორდენი.[3]
ბიბლიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- მთა შოდა და მის წვერზე მეორეთ ასვლა, ტფილისი, 1932.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ ქართული სპორტი // ალექსანდრე (სანდრო) გვალია[მკვდარი ბმული]
- ↑ ქართული სპორტის ოქროს წიგნი / ელგუჯა ბერიშვილი. თბილისი: პალიტრა L, 2013.
- ↑ ქართველ მოღვაწეთა ლექსიკონი, 1801-1952: ტ. I ა-დ / იოსებ იმედაშვილი. თბ., 2018