მემნონ კანდელაკი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ კანდელაკი.
მემნონ კანდელაკი

მემნონ კანდელაკი (დ. 16 აპრილი 1897, ნაბოსლევი — გ. 22 აპრილი, 1972, თბილისი) — ქართველი თერაპევტი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი (1941), პროფესორი (1943), საქართველოს სსრ მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1967).

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სამკურნალო ფაკულტეტი 1924 წელს. 1930 წელს მუშაობა დაიწყო თბილისის სამედიცინო ინსტიტუტში, სადაც 1943-1954 წლებში ხელმძღვანელობდა ინფექციურ სნეულებათა კათედრას; 1954-1957 წლებში შინაგან სნეულებათა პროპედევტიკის კათედრას, ხოლო 1957-1972 წლებში საფაკულტეტო თერაპიის კათედრას. სწავლობდა სამხარეო პათოლოგიას, ახალი სამკურნალო პრეპარატების მოქმედებას; გულსისხძარღვთა სისტემის დაავადებათა კლინიკას, მკურნალობას და სხვ.

ნაშრომები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • გრიპი და მასთან ბრძოლა, თბილისი, 1959
  • დიზენტერია და მის წინააღმდეგ ბრძოლის საშუალებანი, თბილისი, 1957

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]