ლიუდმილ სტოიანოვი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ლიუდმილ სტოიანოვი (დ. 6 თებერვალი, 1886, კოვაჩევიცა — გ. 11 აპრილი, 1973, სოფია) — ბულგარელი მწერალი, ბულგარეთის მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1946), ბულგარეთის კულტურის სახალხო მოღვაწე (1963).

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლიტერატურული მოღვაწეობა დაიწყო 1914 წლიდან. თავდაპირველად იყო სიმბოლისტი, რაც გამოვლინდა ლექსების კრებულებში „მოჩვენებები გზაჯვარედინზე“ (1914) და „მახვილი და სიტყვა“ (1917). შემდეგ დაუახლოვდა სოციალისტურ რეალიზმს: კრებულები „წინაპარი“ (1925), „წმიდათაწმიდა“ (1926), „მიწიერი ცხოვრება“ (1939). ავტორია მოთხრობებისა „პოლკოვნიკ მატოვის ვერცხლის ქორწილი“ (1933), „ქოლერა“ (1935), „ბავშვობა“ (1962) და რომანი „განთიადისას“ (1945).

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]