ექვთიმე გრძელი
ექვთიმე გრძელი — ქართველი საეკლესიო მოღვაწე ბაგრატ მეფის დროს, მოღვაწეობდა ჯავახეთის წყაროსთავში.
ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ექვთიმეს და მონოფიზიტი სოსთენას რელიგიური პექრობა აღწერილია მიხეილ საბინინის „საქართველოს სამოთხეში“. როგორც ნაწარმოებიდან ირკვევა, ექვთიმე სამშობლოში ანჩაში დაბრუნდა იერუსალიმში ყოფნის შემდეგ. გზად გამოიარა ანტიოქია და რომი, ალექსანდრია და კონსტანტინოპოლი.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- მ. საბინინი, „სიტყჳს გება ბერისა ეფთჳმე გრძელისა, სოსთენის მიმართ, სომეხთ მოძღურისა“, «საქართველოს სამოთხე», 1882, გვ. 615-621