ფორაქიშვილის დარბაზი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია]

[შემოწმებული ვერსია]

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

შიდახაზური

16:38, 3 ივლისი 2018-ის ვერსია

ფორაქიშვილის დარბაზი — ტრადიციული ქართული საცხოვრებელი სახლი, რომელიც შეადგენდა ძველი თბილისის საცხოვრებლის ძირითად სახეს. თბილისურ დარბაზს დღემდე არ მოუღწევია. XIX საუკუნეში იგი ან მოსპეს, ან გადააკეთეს, რადგან ეს მოითხოვდა ყოფა-ცხოვრების ახალ პირობებს და ნორმებს. თბილისის დარბაზთაგან დღემდე მოაღწია ფორაქიშვილის დარბაზმა, რომელიც მეტეხის უბანში მდებარეობს, მან 1904 წელს მთლიანად იცვალა სახე, მაგრამ ძველი ჩანახატიდან (გერმანელი მხატვარი კარლ ცაარი) ჩანს, რომ ჰქონდა 12-წახნაგოვანი გვირგვინი, ორი მაღალი, წვრილი დედაბოძი, კედლის განჯინები და თახჩები. გლეხური დარბაზისაგან განსხვავებით, აქ კერა არ არის. ინტერიერის არქიტექტურა მხატვრულად დასრულებულ ხასიათს ატარებს და ქართული ხუროთმოძღვრების ჩამოყალიბებულ ნიმუშს წარმოადგენს. დამახასიათებელია აგრეთვე ფორაქიშვილის დარბაზის განლაგება რელიეფზე - საფეხურისებრი, ისე, რომ ქვემო სახლის ბანი ზემოსათვის „ეზოდ“ იყო გამოყენებული.

ლიტერატურა

ენციკლოპედია თბილისი, თბ., 2002, გვ.875

@@ ხაზი 1: / ხაზი 1: @@
 '''ფორაქიშვილის დარბაზი''' — ტრადიციული ქართული საცხოვრებელი სახლი, რომელიც შეადგენდა [[ძველი თბილისი]]ს საცხოვრებლის ძირითად სახეს.
-თბილისურ დარბაზს დღემდე არ მოუღწევია. [[XIX საუკუნე]]ში იგი ან მოსპეს, ან გადააკეთეს, რადგან ეს მოითხოვდა ყოფა-ცხოვრების ახალ პირობებს და ნორმებს. [[თბილისი]]ს დარბაზთაგან დღემდე მოაღწია [[ფორაქიშვილი]]ს დარბაზმა, რომელიც [[მეტეხი]]ს უბანში მდებარეობს, მან [[1904]] წელს მთლიანად იცვალა სახე, მაგრამ ძველი ჩანახატიდან (გერმანელი მხატვარი [[კარლ ცაარი]]) ჩანს, რომ ჰქონდა 12-წახნაგოვანი გვირგვინი, ორი მაღალი, წვრილი დედაბოძი, კედლის განჯინები და თახჩები. გლეხური დარბაზისაგან განსხვავებით, აქ კერა არ არის. ინტერიერის არქიტექტურა მხატვრულად დასრულებულ ხასიათს ატარებს და ქართული ხუროთმოძღვრების ჩამოყალიბებულ ნიმუშს წარმოადგენს. დამახასიათებელია აგრეთვე ფორაქიშვილის დარბაზის განლაგება რელიეფზე - საფეხურისებრი, ისე, რომ ქვემო სახლის ბანი ზემოსათვის „ეზოდ“ იყო გამოყენებული.
+[[თბილისი|თბილისურ]] დარბაზს დღემდე არ მოუღწევია. [[XIX საუკუნე]]ში იგი ან მოსპეს, ან გადააკეთეს, რადგან ეს მოითხოვდა ყოფა-ცხოვრების ახალ პირობებს და ნორმებს. [[თბილისი]]ს დარბაზთაგან დღემდე მოაღწია [[ფორაქიშვილი]]ს დარბაზმა, რომელიც [[მეტეხი]]ს უბანში მდებარეობს, მან [[1904]] წელს მთლიანად იცვალა სახე, მაგრამ ძველი ჩანახატიდან (გერმანელი მხატვარი [[კარლ ცაარი]]) ჩანს, რომ ჰქონდა 12-წახნაგოვანი გვირგვინი, ორი მაღალი, წვრილი დედაბოძი, კედლის განჯინები და თახჩები. გლეხური დარბაზისაგან განსხვავებით, აქ კერა არ არის. ინტერიერის არქიტექტურა მხატვრულად დასრულებულ ხასიათს ატარებს და ქართული ხუროთმოძღვრების ჩამოყალიბებულ ნიმუშს წარმოადგენს. დამახასიათებელია აგრეთვე ფორაქიშვილის დარბაზის განლაგება რელიეფზე - საფეხურისებრი, ისე, რომ ქვემო სახლის ბანი ზემოსათვის „ეზოდ“ იყო გამოყენებული.
 ==ლიტერატურა==