ლეონარდ ესაკია: განსხვავება გადახედვებს შორის

ლეო ესაკია
ლეო ესაკია
საქმიანობა	რეჟისორი, სცენარისტი, მსახიობი

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა

[შემოწმებული ვერსია]

← წინა ცვლილება შემდეგი ცვლილება →

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

ვიზუალურივიკიტექსტი

შიდახაზური

10:27, 9 ნოემბერი 2014-ის ვერსია

ლეონარდ (ლეო) დიმიტრის ძე ესაკია (დ. 27 თებერვალი 1890, ქუთაისი — გ. 27 ივნისი 1969, თბილისი) — ქართველი მსახიობი და კინორეჟისორი, საქართველოს დამსახურებული არტისტი (1966).

1927 წლიდან მუშაობა დაიწყო ქართულ კინოში სცენარისტად, ამავე წლიდან მოღვაწეობდა კინოსტუდიაში სახკინმრეწვი. 1929 წლიდან რეჟისორია. ნოვატორული ფილმებით - „ჰოლტზე“ (1928 წ.) და „ამერიკანკა“ (1930 წ.) ერთგვარი პროტესტი გამოხატა ეთნოგრაფიულ-ორიენტალისტური კინემატოგრაფიის მიმართ, იღვწოდა რეალისტური მხატვრული მეთოდის გასამტკიცებლად. 1932 წელს დადგა პირველი ქართული მხატვრული ხმოვანი ფილმი „შაქირი“.

1941 –1955 წლებში იყო საქართველოს სსრ-ის კინემატოგრაფიის მინისტრის მოადგილე და თბილისის კინოსტუდიის გენერალური დირექტორი.

ფილმოგრაფია

რეჟისორი

სცენარები

რესურსები ინტერნეტში

ეს სტატია ქართული კინოს შესახებ ჯერჯერობით ესკიზია. თქვენ შეგიძლიათ დაგვეხმაროთ მის შევსებაში.

@@ ხაზი 28: / ხაზი 28: @@
 '''ლეონარდ (ლეო) დიმიტრის ძე ესაკია''' (დ. [[27 თებერვალი]] [[1890]], [[ქუთაისი]] — გ. [[27 ივნისი]] [[1969]], [[თბილისი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] [[მსახიობი]] და [[რეჟისორი|კინორეჟისორი]], [[საქართველო]]ს დამსახურებული არტისტი ([[1966]]).
-[[1927]] წლიდან მუშაობა დაიწყო ქართულ კინოში სცენარისტად, ამავე წლიდან მოღვაწეობდა კინოსტუდიაში [[სახკინმრეწვი]]. [[1929]] წლიდან რეჟისორია. ნოვატორული ფილმებით - „[[ჰოლტზე]]“ ([[1928]] წ.) და „[[ამერიკანკა]]“ ([[1930]] წ.) ერთგვარი პროტესტი გამოხატა ეთნოგრაფიულ-ორიენტალისტური კინემატოგრაფიის მიმართ, იღწვოდა რეალისტური მხატვრული მეთოდის გასამტკიცებლად. [[1932]] წელს დადგა პირველი ქართული მხატვრული ხმოვანი ფილმი „[[შაქირი]]“.
+[[1927]] წლიდან მუშაობა დაიწყო ქართულ კინოში სცენარისტად, ამავე წლიდან მოღვაწეობდა კინოსტუდიაში [[სახკინმრეწვი]]. [[1929]] წლიდან რეჟისორია. ნოვატორული ფილმებით - „[[ჰოლტზე]]“ ([[1928]] წ.) და „[[ამერიკანკა]]“ ([[1930]] წ.) ერთგვარი პროტესტი გამოხატა ეთნოგრაფიულ-ორიენტალისტური კინემატოგრაფიის მიმართ, იღვწოდა რეალისტური მხატვრული მეთოდის გასამტკიცებლად. [[1932]] წელს დადგა პირველი ქართული მხატვრული ხმოვანი ფილმი „[[შაქირი]]“.
 [[1941]]–[[1955]] წლებში იყო [[საქართველოს სსრ]]-ის კინემატოგრაფიის მინისტრის მოადგილე და [[თბილისის კინოსტუდია|თბილისის კინოსტუდიის]] გენერალური დირექტორი.