სიკვდილით დასჯა: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 7: | ხაზი 7: | ||
'''სიკვდილით დასჯა''' — სასჯელის უმაღლესი ზომა — [[ადამიანი]]ს [[სიცოცხლე|სიცოცხლის]] მოსპობა, რაც გათვალიწინებულია კანონით ყველაზე უფრო მძიმე დანაშაულის ჩადენისათვის. ამჟამად საერთაშორისო სამართალი არაორაზროვნად გმობს სიკვდილით დასჯას. [[XX საუკუნე|XX საუკუნის]] დასასრულისთვის პოლიტიკური გარემო უკვე ისეთი იყო, რომ საერთაშორისო უწყებათა უმრავლესობამ მიიღო სიკვდილით დასჯის გაუქმებასთან დაკავშირებული ოქმები და კონვენციები. თუმცა ამგვარი ქმედება ჯერ არ განუხორციელებია ყველა სახელმწიფოს. მაგალითად, სიკვდილით დასჯა ჯერ კიდევ მოქმედებს [[ამერიკის შეერთებული შტატები]]ს ზოგიერთ ნაწილში, [[საუდის არაბეთი|საუდის არაბეთსა]] და [[ჩინეთი|ჩინეთში]].<ref>[http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=5&t=4499 სიკვდილით დასჯა – ენციკლოპედიური ლექსიკონი]</ref> |
'''სიკვდილით დასჯა''' — სასჯელის უმაღლესი ზომა — [[ადამიანი]]ს [[სიცოცხლე|სიცოცხლის]] მოსპობა, რაც გათვალიწინებულია კანონით ყველაზე უფრო მძიმე დანაშაულის ჩადენისათვის. ამჟამად საერთაშორისო სამართალი არაორაზროვნად გმობს სიკვდილით დასჯას. [[XX საუკუნე|XX საუკუნის]] დასასრულისთვის პოლიტიკური გარემო უკვე ისეთი იყო, რომ საერთაშორისო უწყებათა უმრავლესობამ მიიღო სიკვდილით დასჯის გაუქმებასთან დაკავშირებული ოქმები და კონვენციები. თუმცა ამგვარი ქმედება ჯერ არ განუხორციელებია ყველა სახელმწიფოს. მაგალითად, სიკვდილით დასჯა ჯერ კიდევ მოქმედებს [[ამერიკის შეერთებული შტატები]]ს ზოგიერთ ნაწილში, [[საუდის არაბეთი|საუდის არაბეთსა]] და [[ჩინეთი|ჩინეთში]].<ref>[http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=5&t=4499 სიკვდილით დასჯა – ენციკლოპედიური ლექსიკონი]</ref> |
||
ძველ საქართველოში სიკვდილის დასჯის განსაკუთრებით მძიმე დანაშულის დროს მიმართავდნენ, უფრო მეფისა და სახელმწიფოს ღალატისთვის, აგრეთვე მეფის პირადი საჯარო შეურაცხყოფისათვის, მეკობრეობისათვის. [[გიორგი III]]-ის 1170 სიგელის მიხედვით, სიკვდილით დასჯა „მრავალჯერ“ პარვისთვისაც ყოფილა დაწესებული. სიკვდილით დასჯის სხვადასხვა ფორმით სრულდებოდა: [[ჩამოხრჩობა]], [[მოშთობა]], [[კლდიდან გადმოგდება]], [[ცეცხლზე დაწვა]].<ref>{{ქსე|9|336|გამყრელიძე ო.|არა}}</ref> |
ძველ საქართველოში სიკვდილის დასჯის განსაკუთრებით მძიმე დანაშულის დროს მიმართავდნენ, უფრო მეფისა და სახელმწიფოს ღალატისთვის, აგრეთვე მეფის პირადი საჯარო შეურაცხყოფისათვის, მეკობრეობისათვის. [[გიორგი III (საქართველოს მეფე)|გიორგი III]]-ის 1170 სიგელის მიხედვით, სიკვდილით დასჯა „მრავალჯერ“ პარვისთვისაც ყოფილა დაწესებული. სიკვდილით დასჯის სხვადასხვა ფორმით სრულდებოდა: [[ჩამოხრჩობა]], [[მოშთობა]], [[კლდიდან გადმოგდება]], [[ცეცხლზე დაწვა]].<ref>{{ქსე|9|336|გამყრელიძე ო.|არა}}</ref> |
||
== სქოლიო == |
== სქოლიო == |
||
12:06, 6 მარტი 2013-ის ვერსია
{{subst:ET|თარგის გამოყენების შეცდომა! ეს თარგი გამოიყენება subst-ის მეშვეობით. პრობლემის აღმოსაფხვრელად ჩაანაცვლეთ თარგი {{მუშავდება}} თარგით {{subst:მუშავდება}}.}}{{მუშავდება/ძირი|[[სპეციალური:Contributions/{{subst:REVISIONUSER}}|{{subst:REVISIONUSER}}]].|{{subst:CURRENTDAY}}|{{subst:CURRENTMONTH}}|{{subst:CURRENTYEAR}}}}
სიკვდილით დასჯა — სასჯელის უმაღლესი ზომა — ადამიანის სიცოცხლის მოსპობა, რაც გათვალიწინებულია კანონით ყველაზე უფრო მძიმე დანაშაულის ჩადენისათვის. ამჟამად საერთაშორისო სამართალი არაორაზროვნად გმობს სიკვდილით დასჯას. XX საუკუნის დასასრულისთვის პოლიტიკური გარემო უკვე ისეთი იყო, რომ საერთაშორისო უწყებათა უმრავლესობამ მიიღო სიკვდილით დასჯის გაუქმებასთან დაკავშირებული ოქმები და კონვენციები. თუმცა ამგვარი ქმედება ჯერ არ განუხორციელებია ყველა სახელმწიფოს. მაგალითად, სიკვდილით დასჯა ჯერ კიდევ მოქმედებს ამერიკის შეერთებული შტატების ზოგიერთ ნაწილში, საუდის არაბეთსა და ჩინეთში.[1]
ძველ საქართველოში სიკვდილის დასჯის განსაკუთრებით მძიმე დანაშულის დროს მიმართავდნენ, უფრო მეფისა და სახელმწიფოს ღალატისთვის, აგრეთვე მეფის პირადი საჯარო შეურაცხყოფისათვის, მეკობრეობისათვის. გიორგი III-ის 1170 სიგელის მიხედვით, სიკვდილით დასჯა „მრავალჯერ“ პარვისთვისაც ყოფილა დაწესებული. სიკვდილით დასჯის სხვადასხვა ფორმით სრულდებოდა: ჩამოხრჩობა, მოშთობა, კლდიდან გადმოგდება, ცეცხლზე დაწვა.[2]
სქოლიო
- ↑ სიკვდილით დასჯა – ენციკლოპედიური ლექსიკონი
- ↑ გამყრელიძე ო., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 336.