ფრიდონ ნაროუშვილი
ფრიდონ კონსტანტინეს ძე ნაროუშვილი (დ. 1904 — გ. 1937) — ქართველი საბჭოთა პოეტი, ბოლშევიკი.
დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი. ლიტერატურულ ასპარეზზე გამოვიდა საქართველოში საბჭოთა ხელისუფლების იძულებითი დამყარების შემდეგ, 1920-იანი წლების შუა ხანებში. მიეკუთვნებოდა „საქართველოს პროლეტარულ მწერალთა ასოციაციას“. მისი ლექსები და პოემები („ქალაქი ოფუცხოვოში“,[1] „ხოლტი ეწევა აგიტაციას“, „ორი მისამართი“, „ყოფა-ცხოვრება საბჭოთა სოფელში“, „პოლიტიკური პოეტის დეკლარაცია“[2] და სხვ.) გამოირჩეოდა ბოლშევიკური რევოლუციის და საბჭოთა ხელისუფლების ფანატიკური ერთგულებით („სოციალიზმის ყველა მავნებელი დიქტატურის ტყვიით იყოს დახვრეტილი!“ — პოემა „პოლიტიკური პოეტის დეკლარაცია“, 1931), თავს ესხმოდა ეროვნული პატრიოტიზმის გამოვლინებებს, ქართული ლიტერატურის კლასიკოსებს (განსაკუთრებით ილია ჭავჭავაძეს).[3] დახვრიტეს 1937 წლის რეპრესიების დროს.
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ფ. ნაროუ. ფსევდონიმების ლექსიკონი (საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა).
- НАРОУШВИЛИ Придон. Литературная энциклопедия. — В 11 т.; М.: издательство Коммунистической академии, Советская энциклопедия, Художественная литература. Под редакцией В. М. Фриче, А. В. Луначарского. 1929—1939.
იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ ფრიდონ ნაროუშვილი, „პოემები“, 1930.
- ↑ ფრ. ნაროუშვილი, „პოლიტიკური პოეტის დეკლარაცია“, 1931.
- ↑ კულტურული მიმდინარეობები და მედიატექსტები: რეალიზმი, მოდერნიზმი პოსტმოდერნიზმი: რიდერი. ნემსაძე, ადა; შამილიშვილი, მანანა. თბილისი:: [გ.გ.], 2020. — გვ. 100.