ფრანკოკრატია
ფრანკოკრატია (ბერძ. Φραγκοκρατία — ფრანკების მმართველობა), ლათინოკრატია (ბერძ. Λατινοκρατία — ლათინთა მმართველობა) ან ვენეტოკრატია (ბერძ. Βενετοκρατία — ვენეციელთა მმართველობა) — პერიოდი საბერძნეთის ისტორიაში მეოთხე ჯვაროსნული ლაშქრობის (1204) შემდეგ, როდესაც უპირველესად დაარსდა ფრანგული და იტალიური სახელმწიფოები დაშლილი ბიზანტიის იმპერიის ტერიტორიაზე.
ტერმინი მომდინარეობს იქიდან, რომ ბერძნენი მართლმადიდებლები დასავლეთ ევროპელ კათოლიკეებს ლათინებს უწოდებდნენ, რომელთა უმრავლესობა ფრანგი (ფრანკი) და ვენეციელი იყო. ფრანკოკრატიის პერიოდის ხანგრძლივობა ყველა რეგიონისთვის განსხვავებულია: პოლიტიკური სიტუაცია უკიდურესად არასტაბილურ იყო, რადგან ფრანკული სახელმწიფოები დანაწევრებული და ხელიდან ხელში გადასულ იქნა, ხოლო ხშირ შემთხვევაში ბერძნებმა შეძლეს მათი დაბრუნება.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Bintliff, John (2012). „The Archaeology of Frankish-Crusader Society in Greece“, The Complete Archaeology of Greece: From Hunter-Gatherers to the 20th Century A.D.. John Wiley & Sons, გვ. 416–435. ISBN 1405154195.
- Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d'Achaïe (French). Paris: De Boccard. დაარქივებული 2018-10-03 საიტზე Wayback Machine.
- Fine, John Van Antwerp (1994), The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, University of Michigan Press, ISBN 978-0-472-08260-5, https://books.google.com/books?id=Hh0Bu8C66TsC