ფედონი (პლატონი)

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ფედონი (წარმოითქმის /ˈfiːdoʊ/ ან /'faɪdoʊ/, ბერძ. Φαίδων — „ფაიდონი“) — „სახელმწიფოსა“ და „ნადიმთან“ ერთად პლატონის ერთ–ერთ მთავარი ნამუშევარი. ფედონი სოკრატეს უკანასკნელ დღეებს ასახავს. იგი პლატონის მეშვიდე და უკანასკნელი დიალოგია (პირველი ექვსი: თითეტუსი, ეუთიპრო, სოფისტი, სახელმწიფო მოღვაწე, ბოდიში და კრიტო).

დიალოგში სოკრატე თავის უკანასკნელ დღეს მსჯელობს სიკვდილის შემდგომი ცხოვრების ბუნებაზე, სანამ შხამის დალევით არ დასჯიდნენ. სოკრატე ციხეში ჩასვეს და სიკვდილი მიუსაჯეს სახელმწიფოს ღმერთების ურწმუნოებისთვის და ქალაქის ახალგაზრდობის გარყვნისათვის. დიალოგში ამბავი მოყოლილია სოკრატეს მოწაფის, ფედონი ელისელის მიერ. ფედონი იმ საწოლთან მიდის, სადაც სოკრატემ დალია სული და იხსენებს ეთეკრატესს, თანამოაზრე ფილოსოფოსს, რომელსაც დიალოგი წარსულში გადაჰყავს, როდესაც სოკრატე თავის მეგობრებს ესაუბრება, რომელთა შორისაა თებანს კებესი და სიმიასი. სოკრატე ხსნის სულის უკვდავებას, რათა დაამტკიცოს, რომ სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლე არსებობს. ფედონი ამ დისკუსიის შემდეგ ყვება თუ როგორ გახდნენ ის და მისი მეგობრები სოკრატეს სიკვდილის მოწმეები.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]