ტაილანდის წარმომადგენელთა პალატა
ტაილანდის წარმომადგენელთა პალატა-ტაილანდის ეროვნული ასამბლეის ქვედა პალატა, ტაილანდის მთავრობის საკანონმდებლო შტო. ტაილანდის მმართველობის სისტემა არის კონსტიტუციური მონარქია და საპარლამენტო დემოკრატია. ტაილანდის საკანონმდებლო შტოს სისტემა მოდელირებულია ვესტმინსტერის სისტემის მიხედვით. წარმომადგენელთა პალატას ჰყავს 500 წევრი, რომელთაგან ყველა დემოკრატიულად არჩეულია: 400 წევრი აირჩიეს ერთწევრიან საარჩევნო ოლქში, ხოლო დანარჩენი 100 არჩეულია პარტიული სიებით პარალელური კენჭისყრით. წარმომადგენელთა პალატის როლები და უფლებამოსილებები განისაზღვრა 2017 წლის კონსტიტუციაში, რომელიც 2021 წელს შეიცვალა.
წარმომადგენელთა პალატა დროებით გაუქმდა 2014 წლის ტაილანდის სახელმწიფო გადატრიალების შედეგად და შეიცვალა ერთპალატიანი ეროვნული საკანონმდებლო ასამბლეით, 250 წევრისაგან შემდგარი ორგანო, რომელიც არჩეულია მშვიდობისა და წესრიგის ეროვნული საბჭოს მიერ. 2017 წლის კონსტიტუციის გამოქვეყნების შემდეგ, წარმომადგენელთა პალატა აღდგა, მაგრამ კონსტიტუციამ საშუალება მისცა სამხედრო ეროვნულ საკანონმდებლო ასამბლეას დარჩენილიყო 2019 წლის საყოველთაო არჩევნების შემდეგ წარმომადგენელთა პალატის ჩამოყალიბებამდე.[1]
როლი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
კანონპროექტის განხილვა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
კანონპროექტი შეიძლება წარადგინოს მინისტრთა კაბინეტმა, არანაკლებ 20 პარლამენტის წევრისა ან 10 000 ამომრჩეველთა პეტიციით. თუმცა, შეიძლება დამტკიცდეს მხოლოდ პრემიერ-მინისტრის დადასტურებით.
როდესაც პალატაში განხილვის პროცესი დასრულდება და კანონპროექტი შეთანხმდება, კანონპროექტი ეგზავნება სენატს შემდგომი განხილვისთვის; საიდანაც პროცესი 60 დღის განმავლობაში უნდა განხორციელდეს. თუ სენატი ვადაში ვერ ახერხებს განხილვას, კანონპროექტი ითვლება სენატის მიერ შეთანხმებულად.
თუ კანონპროექტს მთელი ეროვნული ასამბლეა დაეთანხმება, პრემიერ-მინისტრი უნდა დაელოდოს 5 დღე, რათა ხალხს მისცეს შესაძლებლობა გააპროტესტონ კანონპროექტის კონსტიტუციურობა. რის შემდეგაც პრემიერ-მინისტრს 20 დღე აქვს, რათა მონარქს წარუდგინოს კანონპროექტი სამეფო თანხმობისთვის.
კაბინეტის მიერ მიღებული ნებისმიერი გადაუდებელი აქტი უნდა გაიგზავნოს პალატაში განსახილველად დაუყოვნებლად და შესამოწმებლად. თუ პალატა დაამტკიცებს საგანგებო აქტს, ეს ხდება ჩვეულებრივი აქტი. წინააღმდეგ შემთხვევაში, საგანგებო აქტი ძალას კარგავს გადაწყვეტილების მთავრობის გაზეთში გამოქვეყნებიდან ერთი დღის შემდეგ.
ბიუჯეტის განხილვა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2017 წლის ტაილანდის კონსტიტუცია ადგენს, რომ ბიუჯეტი უნდა იყოს დაწერილი აქტის სახით, ხოლო ბიუჯეტის კანონპროექტის შესავალში მთავრობამ უნდა აჩვენოს შემოსავლის წყაროები და შემდგომი შემოსავლის შეფასებები, სტანდარტები და შედეგები, ეროვნული სტრატეგია და სხვა ეროვნული განვითარების გეგმები. ბიუჯეტი ასევე უნდა შეესაბამებოდეს სახელმწიფო ფისკალური და ფინანსური დისციპლინების აქტში მითითებულ მითითებებს. ბიუჯეტის განხილვის პროცესი თითქმის იგივეა, რაც კანონპროექტის განხილვის პროცესი, თუმცა განხილვის ვადა 105 დღემდეა გახანგრძლივებული და სენატს ბიუჯეტში ცვლილებების შეტანა არ შეუძლია და მას 20 დღეში უნდა უყაროს კენჭი.
კვალიფიკაცია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
წარმომადგენელთა პალატის კანდიდატის კვალიფიკაცია ასახული იყო 2007 წლის კონსტიტუციის 101-ე ნაწილში, მე-2 ნაწილის მე-6 თავში. კანდიდატი უნდა ყოფილიყო მხოლოდ დაბადებით ტაილანდის მოქალაქე, არჩევნების დღეს ოცდახუთი წლის ან უფროსი ასაკისა და დაბადებული პროვინციაში, სადაც აპირებდნენ კანდიდატად წარდგენას. კანდიდატი უნდა ყოფილიყო ამომრჩეველი და უნდა ყოფილიყო საარჩევნო რეესტრში სულ მცირე ხუთი წლის განმავლობაში უშუალოდ არჩევნებამდე, ასევე უნდა ჰქონოდა სახლი ან უნდა ემუშავა პროვინციაში საჯარო სამსახურში ხუთი წლის განმავლობაში. კანდიდატი ასევე უნდა ყოფილიყო ამ პროვინციის საგანმანათლებლო დაწესებულების წევრი ზედიზედ სულ მცირე ხუთი წლის განმავლობაში. პოლიტიკურად, კანდიდატი არჩევნების დღემდე მინიმუმ ოთხმოცდაათი დღის განმავლობაში უნდა ყოფილიყო ერთი პოლიტიკური პარტიის წევრი, გარდა დაშლის შემთხვევებისა, სადაც ოცდაათი დღე იყო მინიმალური პერიოდი.
კანდიდატებს კონკრეტულად ეკრძალებოდათ: ნარკოტიკებზე დამოკიდებულება, არ უნდა ყოფილიყო გაკოტრებული, ხმის მიცემის უნარის არმქონე, ყოფილი მსჯავრდებული, საჯარო სამსახურიდან მოხსნილი კორუმპირებული ან არაკომპეტენტური პიროვნება, ქონება ჩამორთმეული გაფლანგვის გამო და ბოლოს, პირი არ უნდა ყოფილიყო მთავრობის ან საჯარო სამსახურის, სენატის, ადგილობრივი ადმინისტრაციის, სასამართლო სისტემის ან სხვა დამოუკიდებელი უწყების წევრი.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ Kendall, Dave (2019-01-06). „Explainer: New rules for the House of Representatives“. Bangkok Post. ციტირების თარიღი: 2019-01-28.