ჰერცოგი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary იარლიყები: გაუქმებულია ვიზუალური რედაქტირება |
მ 31.146.190.141-ის რედაქტირებები გაუქმდა; აღდგა Zangala-ის მიერ რედაქტირებული ვერსია იარლიყი: სწრაფი გაუქმება |
||
ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Fernando Álvarez de Toledo, III Duque de Alba, por Antonio Moro.jpg|thumb|ალბას მესამე ჰერცოგი დონ ფერნანდო ალვარეს დე ტოლედო]] |
[[ფაილი:Fernando Álvarez de Toledo, III Duque de Alba, por Antonio Moro.jpg|thumb|ალბას მესამე ჰერცოგი დონ ფერნანდო ალვარეს დე ტოლედო]] |
||
'''ჰერცოგი''' ({{lang-de|''Herzog''}}, {{lang-fr|''duc''}}, {{lang-en|''duke''}}, {{lang-it|''duca''}}, {{lang-la|''dux''}}) — ძველ გერმანელებთან ტომის ({{lang-la|dux}}) არჩევითი ბელადი. დასავლეთ ევროპაში ადრინდელ შუა საუკუნეებში — ტომის მთავარი. ფეოდალური დაქუცმაცებულობის პირობებში — დიდი ტერიტორიების მფლობელი (სამხედრო ლენურ ეპარქიაში მეორე ადგილზე იყო მეფის შემდეგ). ფეოდალური დაქუცმაცებულობის მოსპობის შემდეგ — ერთ-ერთი მაღალი თავადაზნაურული ტიტული. |
'''ჰერცოგი''' ({{lang-de|''Herzog''}}, {{lang-fr|''duc''}}, {{lang-en|''duke''}}, {{lang-it|''duca''}}, {{lang-la|''dux''}}) — ძველ გერმანელებთან ტომის ({{lang-la|dux}}) არჩევითი ბელადი. დასავლეთ ევროპაში ადრინდელ შუა საუკუნეებში — ტომის მთავარი. ფეოდალური დაქუცმაცებულობის პირობებში — დიდი ტერიტორიების მფლობელი (სამხედრო ლენურ ეპარქიაში მეორე ადგილზე იყო მეფის შემდეგ). ფეოდალური დაქუცმაცებულობის მოსპობის შემდეგ — ერთ-ერთი მაღალი თავადაზნაურული ტიტული. |
||
==ლიტერატურა== |
==ლიტერატურა== |
უკანასკნელი რედაქცია 12:47, 22 დეკემბერი 2021-ის მდგომარეობით
ჰერცოგი (გერმ. Herzog, ფრანგ. duc, ინგლ. duke, იტალ. duca, ლათ. dux) — ძველ გერმანელებთან ტომის (ლათ. dux) არჩევითი ბელადი. დასავლეთ ევროპაში ადრინდელ შუა საუკუნეებში — ტომის მთავარი. ფეოდალური დაქუცმაცებულობის პირობებში — დიდი ტერიტორიების მფლობელი (სამხედრო ლენურ ეპარქიაში მეორე ადგილზე იყო მეფის შემდეგ). ფეოდალური დაქუცმაცებულობის მოსპობის შემდეგ — ერთ-ერთი მაღალი თავადაზნაურული ტიტული.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 633.